Από αυτή την ανασκαφή ήρθε στο φως μεγάλο μέρος της δυτικής πτέρυγας του ανακτόρου της Κνωσού και έξι από τις 21 αποθήκες. Ο Καλοκαιρινός, έφτασε μέχρι τον προθάλαμο της «αίθουσας του θρόνου» και αρχικά νόμιζε ότι είχε ανακαλύψει ολόκληρο το παλάτι του βασιλιά Μίνωα.

Ο Μίνωας Καλοκαιρινός (1843-1907) αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του στη Νομική σχολή Αθηνών μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1864.

Τότε, ανέλαβε με τον αδερφό του Λυσίμαχο, την εμπορική οικογενειακή επιχείρηση μέχρι το 1871, οπότε τα δύο αδέρφια τη διέλυσαν και μοίρασαν την περιουσία.

Ο Μίνωας ασχολήθηκε με την σαπουνοποιία και παραγωγή οίνων. Παράλληλα ήταν υποπρόξενος της Ισπανίας και διερμηνέας του Αγγλικού προξενείου στο Ηράκλειο.

Στον Καλοκαιρινό άρεσε να μελετάει αρχαίους συγγραφείς και αγαπάει την αρχαιολογία. Ήταν πεπεισμένος ότι η Κνωσός υπήρχε και έβαλε στόχο να την φέρει στο φως. Αποφάσισε λοιπόν να αρχίσει ανασκαφές στην περιοχή του λόφου της Κεφάλας του Τσελεβή, όπου πίστευε ότι είναι θαμμένη η Κνωσός. Ο στόχος ήταν να ανακαλύψει το ανάκτορο του βασιλιά που είχε το όνομα του. Του Μίνωα. Αγόρασε τον χώρο που ήθελε να ανασκάψει από τον Ζεκύρη Μπέη, Ιμπραήμ Εφεντάκη και σύμφωνα με τον τουρκικό αρχαιολογικό νόμο θα έχει δικαίωμα στο 1/3 των ευρημάτων.

Οι ανασκαφές του Καλοκαιρινού σταμάτησαν για να προστατευτούν τα ευρήματα από τους Τούρκους

Οι εργασίες ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1878 και κράτησαν τρεις εβδομάδες με τη βοήθεια 20 εργατών και κόστος 750 φράγκα.

Το 1879 επισκέφτηκε την Κνωσό ο χριστιανός Γενικός Διοικητής Κρήτης, Φωτιάδης Πασάς για να κρίνει την πορεία των ανασκαφών.

Με τη σύμφωνη γνώμη των λογίων της πόλης διέκοψε τις εργασίες, προκειμένου να προστατέψει τα ευρήματα. Όσο πιο σημαντικά ήταν, τόσο περισσότερο κινδύνευαν να βρεθούν στην Κωνσταντινούπολη. Η Κρήτη ήταν ακόμη υπό τουρκική κατοχή και όλα τα ευρήματα θα ανήκαν επίσημα στον σουλτάνο.