Φωτογραφία: Flickr/ Ευγόρας Πολεμίτης

Ξυπνά μέσα από τις σελίδες του «Περιοδικού», στις οποίες ανακαλύψαμε ένα ρεπορτάζ της Στάλως Γεωργιάδου, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1995 και αφορούσε την τύχη του γνωστού και εμβληματικού ιστορικού υδατόπυργου της Λεμεσού, ο οποίος βρίσκεται στο σημείο από το 1931 και αποτελούσε το υψηλότερο σημείο της πόλης, με ύψος 130 ποδών.

Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, η λειτουργία του Πύργου του Νερού, ο οποίος δημιουργήθηκε για να ικανοποιήσει τις αυξανόμενες ανάγκες της πόλης σε νερό, σταμάτησε το 1952, όταν πλέον είχε τεθεί σε λειτουργία η καινούργια δεξαμενή της Λεμεσού.

Ο αποικιοκρατικής κατασκευής υδατόπυργος, μετά το τέλος της λειτουργίας του, παρέμεινε εκεί ανεκμετάλλευτος και εγκαταλελειμμένος με τον Δήμο Λεμεσού, ο οποίος είχε πλέον την ευθύνη του, να μην έχει σχέδια για το πώς να αξιοποιήσει το σημαντικό αυτό ιστορικό κομμάτι της «παλιάς» Λεμεσού.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, το ζήτημα απασχολούσε και τότε την τοπική κοινωνία, η οποία ζητούσε επιτακτικά τη λήψη αποφάσεων για την τύχη του Πύργου. Μάλιστα, μεταξύ των ιδεών/προτάσεων που είχαν γίνει τότε στο Δήμο Λεμεσού από ιδιώτες, ήταν η μετατροπή της δεξαμενής του Πύργου σε εστιατόριο ή καφετέρια, ωστόσο το υψηλό κόστος επεξεργασίας για την κατάλληλη μετατροπή του Πύργου σε χώρο εστίασης, τελικά ήταν αποτρεπτικές.

Εν τέλει, επικράτησε η τότε σκέψη του Δήμου Λεμεσού, για φωταγώγηση του Πύργου, αρχικά για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, κάτι που εν τέλει εφαρμόστηκε ολόχρονα.

Διαβάστε αυτούσιο το ενδιαφέρον ρεπορτάζ:

Υδατόπυργος Λεμεσού Ρετρό