Λένε πως ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα του ελληνισμού είναι ο διχασμός και η ευκολία με την οποία καταφέρνουμε να καταστρέφουμε ό,τι φτιάχνουμε σε μερικά δευτερόλεπτα, φτάνοντας πολλές φορές στα άκρα, χωρίς να αναλογιζόμαστε τις συνέπειες.

Ένα στοιχείο του χαρακτήρα ή αν προτιμάτε του DNA μας, που παρότι μας έχει φέρει ουκ ολίγες φορές στο χείλος της καταστροφής, εξακολουθούμε να το συντηρούμε και να το ανασύρουμε με την πρώτη ευκαιρία.

Στην εποχή των social media, που η πρόσβαση στην πληροφορία είναι εύκολη και άμεση, ενώ το δικαίωμα στην έκφραση και την άποψη είναι σχετικά απεριόριστο, βιώνουμε μια τεράστια άνθιση του φαινομένου αυτού, με σχεδόν τους πάντες να έχουν γνώμη, θεωρίες, στοιχεία, και γνώση επί παντός επί στιτού.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις αντιδράσεις και τον διχασμό στην υπόθεση του serial killer Νίκου Μεταξά, ή το πώς η κοινωνία μοιράστηκε στα δύο με το θάνατο της Έλενας Φραντζή και το διπλό φονικό στον Στρόβολο. Ενώ νωπές εξακολουθούν να είναι οι μνήμες από τα όσα λέχθηκαν στη δημόσια σφαίρα για την υπόθεση βιασμού της 19χρονης Βρετανίδας από 12 Ισραηλινούς. Όπως παρόμοια αναταραχή είχε δημιουργήσει και η υπόθεση κλοπής ενός κοτόπουλου από έναν ηλικιωμένου παππού στη Λάρνακα, με την κοινωνία να διχάζεται το ίδιο έντονα και για τις δηλώσεις του ποδοσφαιριστή Γιώργου Μερκή.

Σε κάθε περίπτωση, όσο διαφορετική και ετερόκλιτη κι αν είναι, η κυπριακή κοινωνία έχει άποψη ισχυρή και την εκφράζει με κάθε τρόπο –συνήθως ακραίο, χωρίς να συζητά καν τα επιχειρήματα της αντίθετης άποψης.

Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που η κυπριακή κοινωνία καταφέρνει πάντα να είναι διχασμένη σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που την απασχολούν;

Στο εν λόγω ερώτημα απάντησε ο Κοινωνιολόγος, Δρ. Νίκος Περιστιάνης, σε σχετικό ρεπορτάζ του Sigmalive και της δημοσιογράφου Φρόσως Βιολάρη, εξηγώντας επιγραμματικά τα αίτια πίσω από αυτές τις συμπεριφορές.

Όπως αναφέρει στο Sigmalive ο Δρ. Περιστιάνης, το γεγονός και μόνο πως η κοινωνία βρίσκει πλέον το θάρρος να εκφράζεται και να λέει τη γνώμη της μέσω των ΜΚΔ, είναι θετικό. Παρόλα αυτά, η δημόσιος διάλογος που έχει αναπτυχθεί, εξηγεί ο Δρ. Περιστιάνης, βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο και χρειάζεται χρόνο για να ωριμάσει.

Η πόλωση, όπως εξηγεί ο Δρ. Περιστιάνης, υπήρχε πάντα, από τα αρχαία χρόνια. Σήμερα για πρώτη φορά –συμπληρώνει- υπάρχει ένας διαδεδομένος διάλογος λόγω της προσιτότητας των Μέσων. Ο διάλογος αυτός, εξηγεί, ικανοποιεί άμεσα τα ένστικτα των ανθρώπων, κάτι που είναι μεν θετικό αλλά διαφαίνεται η ανωριμότητα που στην πορεία θα εκλείψει.

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο Sigmalive.