Προ λίγων ημερών λάβαμε αυτό το email:

«Τέλη Ιουνίου είχαμε ένα μεγάλο τσακωμό μέσα στη νύχτα. Επιστρέψαμε από έξοδο με φίλους του. Είχε πιει 10 κάβες ποτό. Μετά από παρακάλια και πλέον 1.30 το πρωί, πάμε σπίτι. Μέναμε σε μεζονέτα και το υπνοδωμάτιο όπου ξεκίνησε ο τσακωμός ήταν στον 1ο όροφο (σημείωση ότι η μεζονέτα ήταν ανάμεσα από άλλες, και τρία σπίτια δίπλα έμενε ο κολλητός του). Με κρατούσε από τα μαλλιά, με χτυπούσε στον τοίχο, έπεφτα στο πάτωμα, με ξανατραβούσε από τα μαλλιά να με σηκώσει και με ‘κωλόσυρνε’ μέχρι τις σκάλες από όπου και με πέταξε. Προσπάθησα να σηκωστώ να τρέξω και απλά έσπαζε πράγματα μέσα στο σπίτι και να φωνάζει ‘γιατί κλαις, νομίζεις θα σε λυπηθώ;’. Έτρεξα να βγω στο δωμάτιο για να πιάσω κλειδιά και πράγματα για να φύγω. Με γώνιασε. Και με φόρα μου έδωσε κουτουλιά από την οποία είχα στιγμιαία καρούμπαλο, ζαλίστηκα και έμεινα στις σκάλες. Εκεί που πάω να φύγω, με ξαναπιάνει από τα μαλλιά και με ξαναπετάει από τις σκάλες...

Προσπάθησα να πάω στο αυτοκίνητό μου, αλλά με κλείδωσε μέσα στο δεύτερο δωμάτιο όπου πριν μου πετούσε διάφορα... Αφού ηρέμησε, ξεκλείδωσε, ήρθε να με αγκαλιάσει να μου πει ότι με αγαπά και του λέω φεύγω. Θύμωσε. Και απλά πέταξε τη βαλίτσα με τα πράγματα μου από τον 1ο όροφο, σπάζοντας το γυαλί... Όλα αυτά η ώρα 3 το πρωί...

Τελικά, σε κάποια φάση μπήκα στο αυτοκίνητό μου να φύγω… με ακολουθούσε και αναγκάστηκα να επιστρέψω πίσω... Γιατί; Γιατί φοβήθηκα… Γιατί ήταν 3 το πρωί. Γιατί ήμουν μόνη μου… Γιατί...

Ηρέμησε επιτέλους. Κοιμήθηκα εγώ στον καναπέ. Το πρωί άλλος άνθρωπος.... Σαν να μην έγινε τίποτε. Έφυγε για τη δουλειά. Ντύθηκα και πήγα σπίτι της μάμας του να της δείξω τι έγινε... Αυτή, να μου λέει ο «Χ» αγαπά σε... Μην φύγεις...

Έμεινα μέχρι το απόγευμα για να είναι αυτός δουλειά και να μπορώ να φύγω. Και τελικά, έφυγα και δεν επέστρεψα. Δεν του είχα πει τίποτε. Με έπαιρνε όλη νύχτα, και αυτός και ο παπάς του.... Την επομένη το πρωί μου έστειλε και η αδερφή του και η μαμά του ‘Τι είναι τούτα τα πράματα που κάμνω; Εβάλαν με μες στην οικογένειά τους κι εγώ κάμνω έτσι ανώριμα πράματα…’.

Εγώ είχα πάει στον αστυνομικό σταθμό (όνομα περιοχής στη Λευκωσία) για καταγγελία.

Συνεχίστηκε αυτό το φιάσκο. Να έρχεται σπίτι μου. Να θέλει να μου μιλήσει η μάμμα του, ο παπάς του... Να μου στέλνουν μηνύματα. Κι έφτασα σε σημείο έστειλα μήνυμα του παπά του να του πω με λίγα λόγια να τον μαζέψουν.

Αυτός, επειδή τον μπλόκαρα από παντού, έπαιρνε τηλέφωνο τη μάμμα μου, έπαιρνε στη δουλειά μου.

Κι εκεί αποφάσισα να στείλω και στον αδερφό του. Ο οποίος έφτασε σε σημείο να με απειλεί ότι αν ξανακοντέψω του αδερφού του, θα τον βρω μπροστά μου.

Ο ‘Χ’ μέχρι και πριν μια βδομάδα συνέχιζε να μου στέλνει… Εγώ δεν απαντούσα.. σταμάτησε τώρα...

Γιατί σου τα λέω;

Ήθελα να τα φκάλω που μέσα μου.

Και φοούμαι ότι την επόμενη κοπέλα που θα πέσει στα χέρια του μπορεί και να τη σκοτώσει...

Και κανένας εν κάμνει τίποτε...

Και τούτος απλά συνεχίζει παίζει τον μάγκα και βασανίζει γυναίκες».

Οι πιο πάνω σοκαριστικές περιγραφές αποτελούν μέρος μιας επιστολής που ήρθε πριν από μερικές μέρες στη CITY.

Παρόλο που το email ήρθε στο sextalk@city.com.cy, με την αναγνώστρια να απευθύνεται στην Tipster, εντούτοις σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να δημοσιευτεί αυτούσια (και σίγουρα όχι μόνο γιατί γίνεται ονομαστική αναφορά στον θύτη).

Το θέμα εδώ δεν είναι να πεις μια ιστορία, όπου το θύμα περιγράφει με γλαφυρότητα τα όσα σοκαριστικά ζει μέσα σε μια σχέση, ως θύμα έμφυλης βίας. Αμέσως σκεφτήκαμε πως πρέπει να περάσουμε το μήνυμα για τη σοβαρότητα της κατάστασης, δίνοντας λύσεις που θα βοηθήσουν την ίδια να ξεφύγει, σταματώντας τον κύκλο βίας αλλά και τιμωρώντας τον θύτη για τις πράξεις του.

Επικοινωνήσαμε απευθείας με το 1440, στον ΣΠΑΒΟ (Σύνδεσμο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια), αναφέροντάς τους τα όσα διαβάσαμε και ζητώντας συμβουλές από τους εκεί ειδικούς σε σχέση με το πώς διαχειριζόμαστε μια τέτοια κατάσταση, εννοείται χωρίς να αναφέρουμε ονόματα και γεγονότα που να φωτογραφίζουν τους πρωταγωνιστές.

Από τη στιγμή που πρόκειται για ενήλικο άτομο, από τη στιγμή δηλαδή που δεν αφορά σε κάποιον ανήλικο που βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, θα πρέπει το ίδιο το θύμα να βρει το κουράγιο να καλέσει και να ζητήσει βοήθεια.

Αυτός μας είπαν να κάνουμε και αυτό κάναμε. Να πούμε στη γυναίκα ότι πρέπει να επικοινωνήσει ζητώντας βοήθεια και υποστήριξη, αναφέροντάς της ότι θα τα πάρει στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Η αλήθεια είναι πως, το έργο που γίνεται στον ΣΠΑΒΟ είναι άξιο αναφοράς, πάντα με διακριτικότητα και τη δέουσα σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα από τους εκεί λειτουργούς.

Απαντήσαμε στο email προσπαθώντας να περάσουμε το μήνυμα ότι η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, ότι είναι αδιανόητο να συνεχίζει ο κύκλος βίας χωρίς συνέπειες για τον θύτη και ότι θα πρέπει ΑΜΕΣΑ να επικοινωνήσει με τον ΣΠΑΒΟ, είτε τηλεφωνικώς στο 1440, είτε με SMS και ανώνυμα στο 99984042, ή μέσω live chat ΕΔΩ.

Το email μας έκλεινε ως εξής:

«Αν νομίζετε ότι μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε με κάποιον τρόπο, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε ξανά μαζί μας. Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε οτιδήποτε πρέπει για να βοηθήσουμε.

Είναι πολύ σοβαρό το θέμα της έμφυλης βίας, της οποιασδήποτε μορφής βίας, και θα πρέπει να το αντιμετωπίσετε ως τέτοιο».

Κάποιες φορές, όπως μας είπαν οι λειτουργοί στον ΣΠΑΒΟ, για διάφορους λόγους, οι γυναίκες ή γενικά τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ενδέχεται να διστάσουν να καταγγείλουν ή να αντιδράσουν γενικά. Οπότε, ήταν σημαντικό από την πλευρά τη δική μας να προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να το κάνει και ότι είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε αν και εφόσον το επιθυμούσε.

Προς ανακούφισή μας λάβαμε την εξής απάντηση:

«Έχω επικοινωνήσει με τη γραμμή 1440, και συνεχίζω με τις συνεδρίες στη ψυχολόγο μου.

Επικοινώνησα μαζί σας γιατί βλέπω το μέσο σας ως μια ευκαιρία για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου και συγκεκριμένα των γυναικών. Κατά την περίοδο χωρισμού είχα ακούσει πολλές 'απόψεις' και 'συμβουλές', ακόμα κι από φίλες μου, δυστυχώς επειδή δεν γνωρίζουμε αρκετά για το θέμα.

Μέσα από τις τελευταίες συνεδρίες μου, ο όρος που δόθηκε στη δεκάμηνη αυτή κακοποίηση ήταν το Gaslighting*. Ένα παιχνίδι που προτιμάται και εκτελείται με συνέπεια από τέτοια άτομα, τα οποία βρίσκονται σίγουρα σε επιφανείς θέσεις… Με δύναμη. Έλεγχο. Εικόνα. Λεφτά.

(σ.σ. από τις περιγραφές του πρώτου email της αναγνώστριας, που επιλέγουμε να μη δημοσιεύσουμε, είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα τέτοιο άτομο, με λεφτά, εξουσία και δύναμη).

Θα μπορούσατε ίσως να γράψετε κάτι για το 'Πώς να αναγνωρίσετε και να προστατεύσετε τον εαυτό σας από ένα τοξικό άτομο και πώς να απομακρυνθείτε ειδικά όταν αυτό προχωρά για σχέση'.

Είναι ύπουλα και σταδιακά σχετικά αργά που γίνεται η κακοποίηση, έτσι ώστε το θύμα να μη συνειδητοποιήσει έγκαιρα (ή και ποτέ) το κακό που γίνεται στον ίδιο.

Δεν είναι όλοι νάρκισσοι και σίγουρα κανένας άνθρωπος δεν ξεκινά μια σχέση με τη σκέψη ότι συναναστρέφεται με ένα διαταραγμένο άτομο.

Σίγουρα γίνονται εκστρατείες για θέματα κακοποίησης, σίγουρα υπάρχουν οι γραμμές υποστήριξης και αναφοράς βίας, απλά πρέπει να δίνεται συχνή έμφαση.

Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν. Και δυστυχώς ο φόβος αποτρέπει πολλά άτομα απλό το να μιλήσουν ή απλά να απομακρύνουν τον εαυτό τους από το κακοποιητικό άτομο.

Πιστέψτε με, βρίσκομαι σε ένα πολύ καλυτέρο ψυχολογικό στάδιο τώρα, για να μπορώ να μιλώ για αυτό το πράγμα. Αν και ακόμα είμαι θυμωμένη. Αν θέλετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στοιχεία από το δικό μου μήνυμα και να συντάξετε ένα άρθρο.

Υπάρχει και ένα podcast στη lifo από μια κοπέλα που περιγράφει ακριβώς πως έτυχε παρόμοιας κακοποίησης. Είναι ανατριχιαστικό.

Το μήνυμα είναι σημαντικό να ακούγεται.

Υπάρχει ψυχολογική κακοποίηση που μπορεί να καταλήξει σε σωματική. Και όταν γίνει αυτό, όλα πλέον είναι ντόμινο.

Τα άτομα γύρω από αυτά τα άτομα (φίλοι, οικογένεια) γνωρίζουν... Και δεν θα στηρίξουν ποτέ κάποιον 'εισβολέα'. Δεν θα έκαναν τίποτα για να χαλάσει η εικόνα τους ή να τολμήσουν να παραδεχτούν ότι γνώριζαν για το πρόβλημα.

Γράψτε! Να υπάρχει γραπτώς μια αφήγηση, μπορεί μια κοπέλα να περνά παρόμοια κακοποίηση και ίσως ακόμα κι αν βρίσκεται σε αρχικά στάδια, να γλυτώσει... Να την ταρακουνήσει κάτι και να σκεφτεί αν περνά κάτι παρόμοιο.

Πρέπει πάντα να φεύγουμε από τέτοιες σχέσεις και ποτέ να μην σκεφτόμαστε ότι κάναμε λάθος. Όπως και στον εαυτό μας, έτσι και σε κάποιον με τον οποίο προσπαθούμε να κτίσουμε κάτι, δίνουμε τόσες ευκαιρίες μέχρι εκεί που δεν στερεύουμε από αγάπη για τον εαυτό μας.

Αυτά τα άτομα προσπαθούν έμπρακτα να απομονώσουν το θύμα τους, δεν έχουν τύψεις και καθόλου έλεος για τις πράξεις τους. Ξέρουν τι κάνουν και θα κάνουν τα πάντα μόνο για τον εαυτό τους».

Εν κατακλείδι, λοιπόν, «χρησιμοποιούμε» αυτή την ιστορία , σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουμε και να ενημερώσουμε. Λέμε μια 100% αληθινή ιστορία, που κυριολεκτικά συμβαίνει δίπλα μας, για να δώσουμε την ώθηση στα θύματα να κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, ενημερώνοντάς τους για το πόσο ουσιαστική δουλειά γίνεται στον ΣΠΑΒΟ και για το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη να καταγγέλλεται η βία, έτσι ώστε να σταματά άμεσα ο κύκλος της, αλλά και για να βρίσκουν τα θύματα ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για τη διαχείριση του προβλήματος.

* Με το διεθνή αγγλικό όρο Gaslighting εννοείται μια μέθοδος ψυχολογικής χειραγώγησης της οποίας στόχος είναι η σπορά αμφιβολιών εντός ατόμων ή ομάδων ατόμων, έτσι ώστε να μην είναι βέβαια για την ίδια τους την μνήμη, αντίληψη, και λογική.