Η «πρωινή μου ρουτίνα» είναι μια μεγάλη σύγχρονη τάση στους διάφορους ιστότοπους και όχι μόνο. Η ορολογία αφορά στις πρωινές συνήθειες, οι οποίες προτείνονται από τους διάφορους γκουρού της διπλανής πόρτας, που μοιράζονται τη σοφία τους προτείνοντας πρωινές συνήθειες για λαμπερή, μη οξειδωμένη επιδερμίδα, δυναμωτικά πρωινά με υπερτροφές «που δεν χάνουν» και ζεν τελετουργίες για εγγυημένη θετική εκκίνηση της ημέρας.


Μέχρι στιγμής όλα καλά, αντιοξειδωτικά, θρεπτικά και κυρίως ζεν. Το αντί-ζεν ξεκινάει με το πρώτο κλικ, που ξεκλειδώνει τον τετράτροχο θάλαμο της μεταμορφώσεως. Κάτι συμβαίνει στον άνθρωπο πίσω από το τιμόνι. Ό,τι ταπεινό ένστικτο προσπαθεί να καταπολεμήσει η πρωινή του ρουτίνα, βγαίνει στην επιφάνεια και μέχρι το πρώτο φανάρι που δεν θα κάτσει, έχει γίνει άλλος άνθρωπος… προς την κατεύθυνση της χειρότερης εκδοχής του εαυτού του.


Κάνεις δεν είπε ποτέ το παραμύθι της Σταχτοπούτας από τη μεριά του οδηγού τής άμαξας, της κίνησης στον δρόμο και της δυσκολίας να βρεις παρκινγκ γύρω από το παλάτι. Δεν υπάρχει τίποτα αντί-στρες σε σχέση με την αναζήτηση παρκινγκ και σίγουρα είναι μια σταθερή πρωινή ρουτίνα που δεν μπορείς να αποφύγεις. Μπορείς αν θέλεις βέβαια να μετρήσεις ψύχραιμα μέχρι το δέκα πριν εκφραστείς ελεύθερα και πριν χειρονομήσεις σκέψου θετικά. Είναι όμως πολύ πιθανόν τα νεύρα σου να είναι ήδη απέναντι!


Είναι ανταγωνιστικό τερέν ο αυτοκινητόδρομος. Είναι αδύνατον ή τουλάχιστον ανθρώπινο να συγκρατήσεις τα νεύρα σου, όταν εσύ πρέπει να φτάσεις στον προορισμό σου σε 10 λεπτά, έχουν περάσει ήδη 20 σχεδόν στο ίδιο σημείο και όλοι φαίνεται να στρέφονται ενάντια σε εσένα και στον στόχο σου κορνάροντας, μουτζώνοντας και κάνοντας λοιπές πράξεις «του δρόμου». Ο καιρός εννοείται ότι δεν βοηθά ποτέ, είτε σε δέρνει ο καύσωνας, είτε ο αέρας, είτε η βροχή - όποιο και αν είναι το σενάριο εσύ βγαίνεις χαμένος και δαρμένος.


Και όταν έχεις φτάσει στον προορισμό σου όποιος και αν είναι αυτός και έχεις ήδη βρίσει τους πάντες και τα πάντα με μια πρωτοφανή μανία, που σε διακατέχει μόνο μέσα στο αυτοκίνητο, είναι ήδη αύριο! Έχεις τόση κούραση που χρειάζεσαι την επόμενη πρωινή ρουτίνα για την αποκατάσταση της χαμένης καλύτερης αντί-στρες εκδοχής σου, που είναι συνάμα και πιο φιλική προς το περιβάλλον.


Το θλιβερό βέβαια είναι ότι η άσφαλτος είναι μια ιστορία, που μπορεί να επιφέρει και το χειρότερο σενάριο, το οποίο δυστυχώς το βιώνουμε πολύ πιο συχνά απ’ όσο μπορούμε να αντέξουμε. Όποτε, αγαπημένε σύγχρονε ιππότη της ασφάλτου, βίωσε με όσο πάθος θέλεις την κίνηση στον δρόμο, όμως την κρίσιμη στιγμή σε παρακαλώ παράμεινε ζεν, γιατί εγώ θέλω να φτάσεις στον προορισμό σου όσο μουντρούχος και αν είσαι όταν φτάνεις και στη χειρότερη θα φτιάξω καφέ να μου τα πεις!