Έχει να κάνει, κι είναι απολύτως συνυφασμένη τελικά με τον ποιον εαυτό μας επιλέγουμε να φέρουμε μπροστά, την ώρα που τα πιο πάνω συμβαίνουν. Απέναντι στην καμένη γη και την καταστροφή, την ώρα των μυθικών επιτευγμάτων, μπροστά στη λάμψη του χρυσού ή στο δάκρυ της κακιάς μέρας... Στη συμπεριφορά μας την ώρα των επιτυχιών και των αποτυχιών μας και στο πώς αντιμετωπίζουμε τον νικητή και τον ηττημένο. Οι μέρες που πέρασαν μας έδωσαν πάνω από μια χούφτα παραδείγματα για το ποια είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου ανθρώπου.

Η καλύτερή μας εκδοχή λειτουργεί με αυταπάρνηση και στη χειρότερη στιγμή, σου δίνει την ώθηση να μεταμορφωθείς σ’ έναν πραγματικό ήρωα. Τα βάζει με μανιασμένες φωτιές για να σώσει σπίτια που δεν είναι δικά της, ανθρώπους που δεν τους γνωρίζει και σκυλιά, χελώνες και ζώα που χωρίς την επέμβασή της δεν θα είχαν στον ήλιο μοίρα. Μπορείς να είσαι “Κατερίνα” και να σέβεσαι, να αγαπάς και να προστατεύεις, με όλες τις πιθανότητες εναντίον σου, τη ζωή. Κάθε μορφής. Κι έχοντας υποκλιθεί σε αυτήν, οι υπόλοιποι να υποκλινόμαστε σε εσένα.

Η καλύτερή μας εκδοχή δεν τρέφεται από τοξικούς ανθρώπους. Μπορείς να γίνεις “Γιάννης” και πατώντας κορυφή, κατακτώντας το πιο ψηλό βουνό σου, να μην κοιτάξεις πίσω με έπαρση και μνησικακία, όσο δίκιο και αν θα είχες αν το έκανες. Στη μεγάλη σου στιγμή μπορείς να επιλέξεις να είσαι συμπεριληπτικός και να μιλάς για το “εμάς” αντί για το “εγώ”, γιορτάζοντας και πανηγυρίζοντας με όλους. Ακόμη και με αυτούς που και σήμερα ακόμη σε θεωρούν παιδί ξένο, παιδί κατώτερο.

Στην καλύτερή μας εκδοχή ας μη “φυλακίζουμε” τα συναισθήματά μας. Και ο Μέσι να 'σαι, παρά τη φήμη, παρά τα εκατομμύρια, παρά την θρυλική σου διάσταση, άφησε τη στιγμή να σε λυγίσει την ώρα που όλων τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω σου. Μπορείς να κλάψεις με λυγμούς καθώς εγκαταλείπεις μια οικογένεια που έφτιαξες, που επέλεξες, που αγάπησες και που σε αγάπησε πίσω, χωρίς να κρατάς κανένα πρόσχημα. Για να δει με τα ίδια του τα μάτια, ένα 10χρονο αγόρι που σ’ έχει θεό του πως και τα ινδάλματα και οι τρανότεροι των ανδρών... κλαίνε.

H καλύτερή μας εκδοχή δεν έχει ηλικία. Μπορεί να μην έχεις κλείσει καν τα 18 ή να έχεις πατήσει τα 80 και παρά ταύτα να ψάχνεις τον τρόπο να συμβάλεις για ένα καλύτερο αύριο. Έναν σπόρο τη φορά, μ' ένα δέντρο παραπάνω. Γιατί έχεις απόλυτη κατανόηση πως το μέλλον δεν είναι ένας προσωπικός δρόμος με τελικό προορισμό, αλλά ένα ατέλειωτο ταξίδι που έχεις για συνεπιβάτη έναν πλανήτη ολόκληρο. Και το αξιακό σου σύστημα, τα ηθικά σου θεμέλια δεν σου επιτρέπουν να κατέβεις στο σταθμό σου χωρίς να παραδώσεις καθαρή τη σκυτάλη στον επόμενο που ανεβαίνει στη θέση σου.

Στην καλύτερη εκδοχή σου έχεις την ωριμότητα να δέχεσαι το αρνητικό αποτέλεσμα, να παραδέχεσαι και να χειροκροτάς τους καλύτερους σού, ακόμη κι αν είσαι χρυσή Ολυμπιονίκης, παγκόσμια πρωταθλήτρια. Έχεις τη διαύγεια, τη παιδεία να αποδέχεσαι πως όσο κι αν κοπίασες, όσο κι αν σου βγήκε η ψυχή για να παραμείνεις στην κορυφή, αυτό δε θα διαρκέσει για πάντα. Η στάση σου στην άσχημη σου μέρα δείχνει πόσο πιο άνθρωπος έγινες, καθώς προσπαθούσες να βελτιωθείς ως επαγγελματίας. Και πας παρακάτω.

Η καλύτερή μας εκδοχή είναι ανοικτή και μάλιστα αναζητά τη βοήθεια, ειδικά όταν αυτή δεν έρχεται ποτέ από εκεί που την περιμένεις. Μπορείς να είσαι “Θοδωρής” και ανοίγοντας την ψυχή σου, καταθέτοντας την αλήθεια σου να αγγίξεις ψυχές κι άλλες, χιλιάδες, να γίνεις τελικά η αλλαγή που αναζητούσες. Και να αφήσεις τη ζωή και τους συνανθρώπους σου να σε εκπλήξουν ευχάριστα με την αντίδραση τους, επιτρέποντας τους να σου δώσουν τα εφόδια για να παλέψεις στα ίσα πια, όλους τους επόμενους σου αγώνες. Σε αυτούς που διακαώς θες να είσαι παρών για να παλέψεις.

Στην καλύτερή μας εκδοχή, ο πόνος, η αγωνία, η θλίψη και η συμφορά των άλλων επισκιάζει κάθε δική μας επιτυχία, ακόμη κι αν η δεύτερη αγγίζει τα όρια του θριάμβου, ακόμη κι όταν νιώθεις πως ένα, το μεγαλύτερο σου ίσως, όνειρο πραγματοποιήθηκε. Μπορείς να έχεις μόλις στεφθεί αργυρός Ολυμπιονίκης κι αντί να σε τυφλώνει το μέταλλο, να συμπάσχεις, να αντιλαμβάνεσαι και να μετατρέπεις τη δική σου χαρά, σε ευκαιρία γι’ αυτούς που τη χρειάζονται.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει μόνο καλές μέρες κι ας αποδεχτούμε πως είναι ανθρώπινο να μην έχουμε μόνο καλή πλευρά. Αλίμονο. Το ποιοι είμαστε εν τελεί όμως το καθορίζουμε και το καθορίζουμε και μέσα από την ενσυνείδητη επιλογή, να είμαστε η καλύτερη μας εκδοχή. Κι αυτό μπορεί ο καθένας μας να το κάνει αν “διαβάζει” τη στιγμή, τον άνθρωπο δίπλα του, αν έχει δουλέψει την ενσυναίσθηση (κι αυτό θέλει δουλίτσα γιατί επιλέγεις αυτομάτως να βάλεις τον εγωισμούλη σου στην άκρη) κι αν η αίσθηση κι ανάληψη της ατομικής ευθύνης για το συλλογικό καλό έχει την ίδια βαρύτητα με τα δικαιώματα μας, για τα οποία παλεύουμε ακόμη νυχθημερόν.

Κι έτσι, ίσως μια μέρα να φτάσουμε στο 100% κάλυψης του ανθρώπινου πληθυσμού, σε εμπάθεια και κατανόηση.

Φωτογραφία Κατερίνας Ιωαννίδου (εξώφυλλο): Τατιάνα Μπόλαρη / eurokinissi