Δεν υπάρχει άτομο με πέος που δεν την έχει πατήσει: ξεχνάς να σημαδέψεις σωστά και, όταν κοιτάζεις κάτω, συνειδητοποιείς ότι έχεις πιτσιλιές από ούρα στο παντελόνι. Ευτυχώς όμως, για την αποφυγή αυτού το ατυχήματος, η επιστήμη της μηχανικής ρευστών φρόντισε να βρει μια καινοτόμα λύση.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Waterloo στη Βρετανία υπολόγισαν το βέλτιστο σχήμα που πρέπει να έχει ο ουρητήρας για να προλαμβάνονται οι πιτσιλιές. Πρόκειται για έναν ψηλό, στενό ουρητήρα με καμπυλωμένα πλάγια τοιχώματα, κατάλληλο για χρήστες κάθε ύψους.

«Η ιδέα εμφανίστηκε ακριβώς εκεί που φαντάζεστε», δήλωσε στο περιοδικό New Scientist ο Ζάο Παν, επικεφαλής της μελέτης που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα σε συνέδριο Δυναμικής Ρευστών της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής.

Ο Παν ανήκει σε μια οικογένεια ερευνητών που έχουν κηρύξει εδώ και χρόνια «πόλεμο» στις πιτσιλιές ούρων: είναι πρώην μεταπτυχιακός φοιτητής του Ταντ Τράσκοτ, το οποίο ίδρυσε το Splash Lab, ελληνιστί «Εργαστήριο Πιτσιλιών» στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Γιούτα.

Το 2013, το εργαστήριο είχε προσφέρει μερικές βασικές συμβουλές, όπως το ότι η καλύτερη τακτική είναι απλά να ούρηση σε καθιστή θέση. Εναλλακτικά, μπορούν όσοι ουρούν όρθιοι να στέκονται κοντά στη λεκάνη ή τον ουρητήρα και να κατευθύνουν τη ροή προς τα κάτω αντί οριζόντια.

Μια άλλη εξέλιξη ήρθε το 2015, όταν ένας άλλος μεταπτυχιακός φοιτητής του Τράσκοτ, ο Ράντι Χερντ, παρουσίασε ένα υλικό που μπορεί να στερεωθεί στο πίσω τοίχωμα του ουρητήρα για να αποτρέπει την εκτόξευση σταγονιδίων. Η δομή του ήταν εμπνευσμένη από ένα είδος βρύου (Syntrichia caninervis) που φύεται σε ξηρά κλίμακα και είναι άκρως αποτελεσματικό στην απορρόφηση υγρασίας.

Σχετικά με τον νέο ουρητήρα όμως, ο δρ Παν εξηγεί πως «κλειδί» είναι η γωνία υπό την οποία η ροή ούρων χτυπάει την πορσελάνινη επιφάνεια.

Όταν ο χρήστης σημαδεύει προς τα κάτω και η γωνία είναι μικρή, η ροή απλώνεται ομαλά στην επιφάνεια και το πιτσίλισμα αποφεύγεται.

Η βέλτιστη γωνία υπολογίζεται από τη μελέτη στις 30 μοίρες, νούμερο που αντιστοιχεί χονδρικά στη γωνία υπό την οποία ουρεί ένας αρσενικός σκύλος όταν σηκώνει το πίσω πόδι.

Η ερευνητική ομάδα δοκίμασε μια ποικιλία ουρητήρων από εποξική ρητίνη, στους οποίους εκτοξεύτηκαν πίδακες χρωματιστού υγρού. Οι πιτσιλιές μαζεύτηκαν με απορροφητικό χαρτί που στη συνέχεια ζυγίστηκε για να προσδιοριστεί το βάρος των πιτσιλιών.

Το πείραμα έδειξε ότι ο ψιλόλιγνος ουρητήρας με καμπυλωτά πλαϊνά τοιχώματα είναι γενικά ο πιο καθαρός, καθώς περιορίζει το πιτσίλισμα έως 50 φορές.

Ένα άλλο σχέδιο με τριγωνικό άνοιγμα είχε σε κάποιες περιπτώσεις καλύτερα αποτελέσματα, απορρίφθηκε όμως από την ερευνητική ομάδα επειδή δεν λειτουργεί σε άτομα με διαφορετικό ύψος.

Παραμένει βέβαια ασαφές αν το νέο σχέδιο θα περάσει ποτέ στην παραγωγή.

Μέχρι τότε, καλό θα ήταν να τουλάχιστον να σημαδεύετε στη συνιστώμενη γωνία.

Με πληροφορίες από in.gr