Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τζιχούι Ζανγκ του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Γκουανγκτσού, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «JACC - Journal of the American College of Cardiology», ανέλυσαν βρετανικά ιατρικά αρχεία για περίπου 465.000 άτομα μέσης και τρίτης ηλικίας (μέσος όρος τα 57 έτη) σε βάθος τουλάχιστον 12ετίας, εκ των οποίων σχεδόν 12.900 είχαν διαγνωστεί με καρδιακή ανεπάρκεια.
Διαπιστώθηκε ότι μοναξιά και κοινωνική απομόνωση αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας κατά 15% έως 20%. Όμως η κοινωνική απομόνωση συνιστά από μόνη της παράγοντα κινδύνου μόνο όταν απουσιάζει το αίσθημα μοναξιάς. Με άλλα λόγια, αν κάποιος είναι κοινωνικά απομονωμένος και παράλληλα νιώθει μοναξιά, η δεύτερη είναι πιο σημαντική αναφορικά με την πιθανότητα εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας. Επίσης, η μοναξιά αυξάνει τον σχετικό κίνδυνο ακόμη και αν κανείς δεν έχει καθόλου κοινωνική απομόνωση.
Γενικότερα, τόσο η μοναξιά όσο και η κοινωνική απομόνωση είναι συχνότερες στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες. Αν κανείς καπνίζει και είναι παχύσαρκος, ο κίνδυνος για καρδιακή ανεπάρκεια είναι περαιτέρω αυξημένος.
«Τα ευρήματα δείχνουν ότι η επίπτωση της υποκειμενικής μοναξιάς είναι πιο σημαντική από ό,τι της αντικειμενικής κοινωνικής απομόνωσης. Τα αποτελέσματα μάς δείχνουν ότι όταν η μοναξιά είναι παρούσα, η κοινωνική απομόνωση δεν είναι πια σημαντική για την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας. Η μοναξιά είναι ισχυρότερος παράγοντας ψυχολογικού στρες απ’ ό,τι η κοινωνική απομόνωση και είναι συχνή σε άτομα που είναι εχθρικά ή έχουν στρεσογόνες κοινωνικές σχέσεις», δήλωσε ο δρ Ζανγκ.