Στον αντίποδα των όσων θλιβερών βλέπουμε να διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα εντός της κυπριακής κοινωνίας, μια ιστορία από το Λύκειο Παλουριώτισσας μάς έκανε να πιστέψουμε ξανά στον άνθρωπο και στην αλληλεγγύη, το ίσως μοναδικό «όπλο» που μας έχει απομείνει κατά της βαρβαρότητας. Μια ιστορία για μια μαθήτρια με μεταναστευτική βιογραφία, της οποίας ο πατέρας θέλησε να προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στο σχολείο που «αγκάλιασε» το παιδί του. Μια πράξη που αναδίδει γενναιοδωρία σε ένα σχολείο που, ως φαίνεται, δεν φοβάται να βάλει με στοργή στους κόλπους του όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας ή θρησκείας.

Πιο κάτω η ιστορία όπως δημοσιεύθηκε στη σελίδα του σχολείου στο Facebook:

Ένας Πατέρας με κεφαλαίο και μια κόρη που τον αγαπά πολύ.

Μια μαθήτρια μάς άκουσε πρόσφατα να συζητάμε για τα ψηλά τζάμια του σχολείου και την ανάγκη να καθαριστούν. «Κυρία, κυρία, μπορεί να βοηθήσει ο πατέρας μου!! Ξέρει να καθαρίζει τζάμια, είναι η δουλειά του!» Έχει εταιρεία; «Όχι, όχι κυρία, είναι υπάλληλος, αλλά ξέρω σίγουρα ότι μπορεί να βοηθήσει». Συμφωνήσαμε να ερχόταν στο σχολείο για να μας δώσει προσφορά. Τον έφερε η κόρη του με περηφάνεια αφού σχόλασε και τον συνόδευσε γιατί ο ίδιος δεν μιλά καλά ελληνικά. Τον πήραμε παντού, εδώ και εκεί και πάνω. «Πότε τα θέλετε;», είπε με αρκετά καλά, αλλά σπασμένα ελληνικά. Σύντομα, έχουμε καλεσμένους τους απόφοιτους του σχολείου και θέλουμε να είναι καθαρό και όμορφο. «Θα έρθω τη Δευτέρα μετά τη δουλειά». Ωραία! Πόσα νομίζετε θα στοιχίσει; «Όχι κυρία, δεν θέλω λεφτά. Εν το σχολείο της κόρης μου. Κάμνω το για το σχολείο».

Δεν ξέρω αν σας φανεί περίεργο πόση συγκίνηση έφερε η πράξη του. Πράξη μεγαλείου. Ήρθε στην Κύπρο πριν από χρόνια και έκανε τον νέο τόπο, σπίτι τους. Η κόρη του είναι μαθήτρια στο Πρακτικό - και καλή σε όλα. Μα σε όλα (ξέρετε τι εννοούμε). Τον ευχαριστούμε ολόψυχα!