*Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου, αν θέλεις να μοιραστείς μια ιστορία σου με την Tipster, γράψε στο sextalk@city.com.cy
Tipster μου καλημέρα, αυτή την ώρα που σου γράφω έχει μόλις ξημερώσει και έξω από το παράθυρό μου βλέπω το παγωμένο τοπίο της Ολλανδίας. Εδώ βρίσκομαι τα τελευταία 3 χρόνια, αφότου πήρα την απόφαση να προχωρήσω με τη φυλομετάβασή μου. Είμαι, ήμουν δηλαδή, για χρόνια φυλακισμένη σε ανδρικό σώμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βιώσω μία πολύ δύσκολη εφηβεία, σε μία χώρα που η τρανς κοινότητα εξακολουθεί όχι μόνο να μην είναι αποδεχτή, αλλά να μην είναι καν ορατή. Κατάθλιψη, ώρες κλεισμένη στο δωμάτιό μου, απόπειρες αυτοκτονίας, απομόνωση. Και όλο αυτό γιατί για πολλά χρόνια δεν ήξερα καν τι μου συμβαίνει. Ένιωθα περίεργα, αλλά δεν μπορούσα να το δικαιολογήσω. Ένιωθα πως δεν χωράω πουθενά, ένιωθα ξένη στην ίδιά μου την οικογένεια και το χειρότερο ότι δεν είχα κανέναν απολύτως να το εκφράσω όλο αυτό. Τα χρόνια πέρασαν και πριν από περίπου 7 χρόνια, λίγο μετά την ενηλικίωσή μου δηλαδή, έπεσα πάνω σε κάποια άρθρα και δημοσιεύματα που μιλούσαν για την τρανς κοινότητα. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν κοντά στην περίοδο του Pride και δημοσιεύονταν διάφορα σχετικά άρθρα για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, οπότε κάπου πέτυχα και κάτι για τα τρανς άτομα. Ξέρεις πόσο απελευθερωτικό ήταν για εμένα όλο αυτό; Όταν επιτέλους κατάλαβα ότι ανήκω κάπου; Ότι όλο αυτό που νιώθω δεν είναι τρέλα, δεν είναι παρανοϊκό, ότι δεν είμαι άρρωστη. Βέβαια, η χαρά μου δεν διήρκησε για πολύ, καθώς τώρα που ήξερα, ήθελα να προχωρήσω με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες. Αλλά πώς; Ο πατέρας μου, που ακόμα βρισκόταν στο σπίτι μαζί μας, ήταν ένας κλασσικός Κυπραίος βούρκαρος, που το μόνο που ήξερε ήταν να φωνάζει και να δέρνει, εμάς, τη μάνα μου, τους τοίχους, τις πόρτες. Γενικά να δέρνει για να δείξει τον ανδρισμό του. Η μάνα μου φοητσιασμένη, τα αδέρφια μου, αν και μεγαλύτερα, έκαναν ό,τι μπορούν για να ξεφύγουν από το μαρτύριο, οπότε εγώ ήμουν μόνη, απελπισμένη, χαμένη. Μια λύση θα ήταν οι σπουδές στο εξωτερικό, αλλά δυστυχώς τα οικονομικά μας, δεν μας επέτρεπαν κάτι πιο μακριά από Ελλάδα, ένεκα των δημόσιων πανεπιστημίων, οπότε αποφάσισα να το ψάξω διαφορετικά, και να προετοιμαστώ κατάλληλα για υποτροφίες σε χώρες της Ευρώπης που παράλληλα θα έβρισκα και άλλου είδους στήριξη, πιο ουσιαστική. Tiptster μου, συγνώμη που μακρηγορώ, αλλά νιώθω ότι η ιστορία μου πρέπει να ακουστεί και θα σου εξηγήσω το γιατί στο τέλος. Ο καιρός περνούσε, αλλά τα πράγματα δεν γίνονταν καλύτερα, οι καυγάδες και οι φασαρίες στο σπίτι ήταν όλο και πιο έντονοι, ο παπάς μου απλησίαστος από κάθε άποψη και η μάνα μου προσπαθούσε να κρατήσει το σπίτι μας, όσο γινόταν. Για να το συντομεύσω, εγώ όλο αυτό το διάστημα υπέφερα βουβά ώσπου σε κάποια φάση ένιωσα να μην αντέχω άλλο και προσπάθησα να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Ευτυχώς, εμπήκεν η μάνα μου έγκαιρα στο δωμάτιο τζαι εκατάφερεν να με γλυτώσει. Όταν συνήλθα, αποφάσισα ότι έπρεπε να της μιλήσω. Τζαι ειλικρινά, δεν επερίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα την στήριξη που ήβρα. Βασικά για την μάμα μου, όπως μου είπε πρόσφατα, δεν υπήρχε κάποιο δίλημμα, εάν η δεύτερη επιλογή ήταν να με χάσει. Εν ξέρω πώς τα κατάφερε, αλλά τότε ήβρεν την δύναμη να θκιώξει τον παπά μου που το σπίτι, να ξαναπάρει τη ζωή στα χέρια της, να με στείλει εξωτερικό και σήμερα να ολοκληρώνω σχεδόν όλη τη διαδικασία της φυλόμετάβασης. Προφανώς τα χρόνια που μεσολάβησαν δεν ήταν εύκολα καθόλου. Αλλά σίγουρα ήταν καλύτερα από όσα είχαν προηγηθεί γιατί δεν ήμουν πλέον μόνη μου. Εγώ έτυχε να ήμουν από τις τυχερές. Άλλοι δεν είναι, και αυτός είναι και ο λόγος που θέλησα να μιλήσω για την ιστορία μου. Γιατί πρόσφατα πήρα μήνυμα από ένα παιδί που ζει στην Κύπρο και με παρακολουθεί στα social για να μου πει ότι βρίσκεται σε απελπισία και θέλει βοήθεια. Αγκαλιάστε τα παιδιά μας, ακούστε τα, δείτε τα. Ξέρεις Tipster μου, σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως η δική μου και άλλων πολλών, το μοναδικό που χρειαζόμαστε για να σταθούμε στα πόδια μας, είναι μια αγκαλιά που να μας λέει, σ’ αγαπώ και σε αποδέχομαι όπως είσαι. Αυτό, το τόσο απλό και συνάμα το τόσο περίπλοκο. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Η κοινωνία πρέπει να μας δει επιτέλους και να μας ακούσει. Δεν γίνεται να μας αγνοεί.
Δεν έχω να πω πολλά. Δεν χρειάζεται κιόλας να πω πολλά. Τα λες όλα εσύ με τόση ειλικρίνεια και αμεσότητα που οτιδήποτε άλλο μοιάζει περιττό και ανούσιο. Θα κρατήσω μόνο ένα, ότι όταν η μάνα σου έμαθε την αλήθεια, βρήκε τη δύναμη να σωθεί η ίδια και να σε σώσει κι εσένα από την κινούμενη άμμο που βρισκόσασταν. Είναι σημαντικό, όπως λες, να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους μας και να τους λέμε πως τους αγαπάμε χωρίς όρους και προϋποθέσεις, γιατί ακριβώς είμαστε άνθρωποι και όχι social media. Είναι απογοητευτικό στην εποχή μας ακόμη να συζητάμε πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Γι’ αυτό και δεν θα κουραστώ ποτέ να το γράφω και να το λέω ότι μέχρι η κοινωνία και ο κόσμος γύρω μας να καταλάβει πως κάθε μορφή διάκρισης είναι κατακριτέα και απεχθής, εμείς θα είμαστε εδώ να στηρίζουμε τα δικαιώματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των ερωτευμένων, των ασέξουαλ, των non binary, των genderfluid, των trans και γενικά όλων των ανθρώπων που θέλουν να πορεύονται όπως τους εκφράζει.
#AskTipster
Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy
