Το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου αποκόπηκε από την παγονησίδα Filchner-Ronne το 1986. Έχοντας τρεις φορές το μέγεθος της Νέας Υόρκης, παρέμεινε παγιδευμένο στον πυθμένα μέχρι το 2020, όταν και απελευθερώθηκε στο Νότιο ωκεανό, απλά για να παγιδευτεί ξανά σε μία ωκεάνια δίνη που προκαλείται από υποθαλάσσια βουνά.

Τώρα όμως το παγόβουνο A23a, βάρους ενός τρισεκατομμυρίου τόνων, απελευθερώθηκε από τη δίνη και ξεκινάει ένα νέο στάδιο ταξιδιού, με τις κινήσεις του να παρακολουθούνται στενά από τους επιστήμονες.

Παρακολουθείται από το δορυφόρο Copernicus-1, ενώ επιστήμονες παίρνουν δείγματα από τα περιβάλλοντα νερά για να διαπιστώσουν τις επιπτώσεις του στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Ξέρουμε πως τα παγόβουνα έχουν τεράστιες επιπτώσεις στα επίπεδα άνθρακα και θρεπτικών συστατικών του νερό καθώς λιώνουν, κάτι που με τη σειρά του επηρεάζει την τροφική αλυσίδα.

Οι επιστήμονες προβλέπουν πως οι άνεμοι και τα ρεύματα θα μεταφέρουν το A23a στο Νότιο ωκεανό καθώς ακολουθεί το Antarctic Circumpolar Current. Αν όντως συμβεί αυτό, θα οδηγηθεί σε μία περιοχή γνωστή ως το “στενό των παγόβουνων” όπου οδηγούνται όλα τα μεγάλα παγόβουνα.

Ταξιδεύοντας βόρεια θα συναντήσει θερμότερα νερά και θα λιώσει πιο γρήγορα, κάτι που σημαίνει πως όλα όσα «μάζεψε» από τον πυθμένα και όλη η σκόνη που έχει στην επιφάνειά του, θα διοχετευθούν στο νερό. Δεδομένης της κλίμακας του A23a όμως, είναι δύσκολο να προβλεφθούν οι επιπτώσεις από το λιώσιμο.

Προηγούμενες μελέτες από άλλα μεγάλα παγόβουνα έδειξαν αυξημένα επίπεδα σιδήρου στο νερό, κάτι που αύξησε τα επίπεδα φυτοπλαγκτόν, που με τη σειρά του παγίδευσε ένα ποσοστό CO2 από την ατμόσφαιρα.

«Ξέρουμε πως αυτά τα τεράστια παγόβουνα μπορούν να προσφέρουν θρεπτικά συστατικά στα νερά από τα οποία περνάνε, δημιουργώντας ακμάζοντα οικοσυστήματα σε κατά τα άλλα λιγότερο παραγωγικές περιοχές. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πώς οι διαφορές συγκεκριμένων παγόβουνων, η κλίμακά τους και η προέλευσή τους, επηρεάζουν αυτή τη διεργασία»


ΠΗΓΗ