Το Μουσείο Πράδο, σε συνεργασία με τον Ιταλό ιστορικό τέχνης Τζιουζέπε Πόρτσιο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πίνακας δεν ανήκει στη σχολή του Καραβάτζιο αλλά σε αυτή του ανταγωνιστή του, Ανιμπάλε Καρράτσι, υποδεικνύοντας έναν ανώνυμο ζωγράφο από την περιφέρεια Εμίλια-Ρομάνια, πιθανότατα της πρώιμης περιόδου του 17ου αιώνα.

Η απόρριψη της αυθεντικότητας αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα για την έμπορο, η οποία αρχικά αρνήθηκε να επιτρέψει ανεξάρτητο έλεγχο του έργου. Όταν ο αγοραστής ζήτησε έλεγχο από δικό του εμπειρογνώμονα, εκείνη αρνήθηκε, εγείροντας υποψίες.

Η Τρίγιο φέρεται στη συνέχεια να παραδέχθηκε ότι πιθανόν να μην πρόκειται για αυθεντικό Καραβάτζιο και προσπάθησε να ανακατευθύνει την προέλευση, προτείνοντας πιθανή απόδοση στον Γάλλο οπαδό του Καραβάτζιο, Βαλεντέν ντε Μπουλόν.

Μετά την καταγγελία του αγοραστή, οι αρχές προχώρησαν σε κατάσχεση του έργου από το σπίτι της Τρίγιο τον Ιούνιο του 2023. Όπως διαπιστώθηκε, η έμπορος σχεδίαζε να το στείλει στον εαυτό της σε διεύθυνση στη Νεσατέλ της Ελβετίας, προκειμένου να αποφύγει την παράδοσή του στον νέο ιδιοκτήτη.

Η Τρίγιο, σύμφωνα με την εφημερίδα El Confidencial, αρνείται τις κατηγορίες για απάτη. Η αξιολόγηση του Πράδο θα κατατεθεί επίσημα στο δικαστήριο, όπου η υπόθεση θα εξεταστεί τους επόμενους μήνες.

Το Πράδο έχει διαδραματίσει και στο παρελθόν καθοριστικό ρόλο σε έργα που σχετίζονται με τον Καραβάτζιο. Το 2021 επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα ενός άλλου πίνακα Ecce Homo, ο οποίος είχε αρχικά αποδοθεί σε οπαδό του Ισπανού ζωγράφου Χοσέ δε Ριμπέρα. Εκείνο το έργο πωλήθηκε τελικά σε Βρετανό συλλέκτη έναντι 36 εκατ. ευρώ, ενώ είχε αρχικά δημοπρατηθεί με τιμή εκκίνησης μόλις 1.500 ευρώ.

Η υπόθεση Τρίγιο αναδεικνύει τους κινδύνους και την πολυπλοκότητα της αγοράς έργων τέχνης, όπου οι πλαστές αποδόσεις και η καλλιτεχνική παραπλάνηση παραμένουν διαχρονικό φαινόμενο.