Πρόσφατα, ωστόσο, οι επιμελητές του μουσείου, ερευνώντας το αρχείο του ιδρύματος, εντόπισαν ένα δεύτερο βιβλίο που είχε περάσει απαρατήρητο. Είχε δωρηθεί πριν από δεκαετίες από οικογένεια με στενούς δεσμούς με τον χειρουργό που διαμέλισε το σώμα του Κόρντερ. Το βιβλίο δεν βρισκόταν σε αποθηκευτικό χώρο, αλλά σε ράφι στο γραφείο, ανάμεσα σε άλλα βιβλία δεμένα με πιο συμβατικά υλικά.
Ο Κλαρκ σχολίασε: «Μιλάμε για απώλειες μουσείων, συνήθως από τον προηγούμενο αιώνα – αντικείμενα που δεν έχουν εντοπιστεί για δεκαετίες. Πρόκειται για μια τέτοια περίπτωση, μια “απώλεια” που πλέον έχει επανακτηθεί».
Σε αντίθεση με το πρώτο βιβλίο του Κόρντερ, το δεύτερο φέρει ανθρώπινο δέρμα μόνο στο εξώφυλλο και στις γωνίες του βιβλίου.
Η πρακτική του δεσίματος βιβλίων με ανθρώπινο δέρμα είναι γνωστή ως «ανθρωποδερμική βιβλιοδεσία» και χρησιμοποιούνταν κατά τον 19ο αιώνα είτε ως τιμωρία για καταδικασμένους εγκληματίες είτε από γιατρούς που επιθυμούσαν ένα «ενθύμιο».
Ο Ντίαρι, ο οποίος έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα των «Φρικτών Ιστοριών» παγκοσμίως, υποστήριξε πως ο Κόρντερ καταδικάστηκε βάσει ενδείξεων και υπέφερε φρικτά. Σχετικά με τα εκθέματα του μουσείου, δήλωσε: «Ξέρω πως δεν πρέπει να καίμε βιβλία, αλλά ειλικρινά αυτά είναι τόσο αποκρουστικά αντικείμενα. Χειρότερο κι από τον απαγχονισμό ήταν ο διαμελισμός μετά θάνατον. Αυτό εδώ είναι συνέχεια αυτής της τιμωρίας».
Τον Μάρτιο του 2024, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αφαίρεσε το ανθρώπινο δέρμα από βιβλίο του 19ου αιώνα στη βιβλιοθήκη του, «λόγω της ηθικά επιβαρυμένης φύσης της προέλευσής του και της ιστορικής του διαχείρισης».