Ήταν Μεγάλο Σάββατο του 2022. Το τηλέφωνο της Κυβέλης Γεωργίου, εθελόντριας διασώστριας σκύλων, κτύπησε λίγο πριν από το απόγευμα. Στην άλλη γραμμή βρισκόταν μία γυναίκα που ζητούσε τη βοήθειά της. Μόλις είχε βρει στην άκρη του δρόμου ένα μικρό σκυλάκι. Ήταν λερωμένο, φοβισμένο και είχε κομμένο το πίσω πόδι.

Κάπως έτσι, γεννήθηκε μια ιστορία που μας γεμίζει ελπίδα. Η Σαχάρα - όπως ονομάστηκε αργότερα από εθελοντές - το αδέσποτο σκυλάκι που βρέθηκε εκείνο το απόγευμα - σήμερα ζει ευτυχισμένο παρέα με άλλα σκυλιά στον προσωπικό χώρο της Κυβέλης. Τη βοήθησε να επανέλθει, της έδωσε αγάπη και πρόσφατα με ένα πρωτοποριακό χειρουργείο, απέκτησε πρόσθετο πόδι κάνοντας τα πρώτα της βήματα προς μια νέα ζωή.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αδέσποτων ζώων, η Κυβέλη και ο κτηνίατρος Μιχάλης Πελεκανής που ανέλαβε να εγχειρίσει τη Σαχάρα μοιράστηκαν την ιστορία της. Μια ιστορία που αποδεικνύει πως η ανιδιοτελής αγάπη και η φροντίδα μπορούν να χαρίσουν στα αδέσποτα ζώα μία δεύτερη ευκαιρία.


Από την παραμέληση στη νέα ευκαιρία για ζωή

Με την Κυβέλη μιλήσαμε για εκείνη την πρώτη φορά που πήρε στην αγκαλιά της τη Σαχάρα. Μάς είπε πως παρόλο που ήταν γιορτινές ημέρες, αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο ώστε να της προσφέρει τη φροντίδα που χρειαζόταν. «Μια κοπέλα είχε κάνει μία ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη Σαχάρα και στη συνέχεια με κάλεσε στο τηλέφωνο μετά από παρότρυνση γνωστών μου, που ξέρουν πως ως εθελόντρια διασώστρια ζώων, έχω αδυναμία στα “τρίποδα σκυλιά”. Στο σπίτι μου έχω τέσσερα σκυλιά με ακρωτηριασμένο πόδι. Η Σαχάρα ήταν σε άσχημη κατάσταση. Εκτός από κομμένο πόδι, ήταν πολύ αδύνατη και είχε τσιμπούρια. Παρόλο που ήταν γιορτές, αποφάσισα να είμαι μαζί της. Ξέρετε, δεν έχουν μέρες αυτά. Θα τη διέσωζα με κάθε κόστος».

Όταν εντοπίστηκε, η Σαχάρα ήταν δύο μηνών και η Κυβέλη προσέτρεξε άμεσα στον «φύλακα άγγελό της», τον κτηνίατρο Μιχάλη Πελεκανή, που βρίσκεται πάντοτε κοντά της στα δύσκολα περιστατικά που έχει να αντιμετωπίσει μετά από διασώσεις ζώων. Παρόλο που ήταν ημέρες γιορτών, ανταποκρίθηκε και αυτός. «Της δώσαμε φάρμακο για τα τσιμπούρια και την επόμενη μέρα την είδε από κοντά. Προχωρήσαμε με αναλύσεις για να δούμε την κατάσταση της υγείας της».

Η απόφαση για την προσθήκη πρόσθετου ποδιού

Λίγες ημέρες μετά, ο Μιχάλης ήταν αυτός που με τις γνώσεις του αποφάσισε πως η Σαχάρα ήταν από εκείνες τις περιπτώσεις ζώων με ακρωτηριασμένο άκρο που θα μπορούσε να απολαύσει μία καλύτερη ζωή με ένα πρόσθετο πόδι. Αυτό όμως θα γινόταν όταν θα διαμορφωνόταν πλήρως το σώμα της. Το χειρουργείο έγινε δύο χρόνια αργότερα. Από τον Δεκέμβριο του 2024 η Σαχάρα απολαμβάνει τη νέα της ζωή.

Η Σαχάρα στάθηκε τυχερή μέσα στην ατυχία της αφού βρέθηκε στην αγκαλιά ανθρώπων που θα τις παρείχαν ό,τι της στερήθηκε. «Η απόφαση να προχωρήσουμε με εγχείριση πρόσθετου ποδιού δεν ήταν τυχαία. Η περίπτωσή της το επέτρεπε γιατί το πόδι της δεν είχε ακρωτηριαστεί πλήρως. Πριν από το χειρουργείο δυσκολευόταν αρκετά να περπατήσει. Προσπαθούσε να τρέξει αλλά ένιωθε το κενό και είχε πάντα μια κλίση προς τα δεξιά (από την πλευρά δηλαδή που έχει ακρωτηριασμένο πόδι). Έπρεπε να αποφασίσουμε εάν θα γινόταν πλήρης ακρωτηριασμός ή προσθήκη πρόσθετου ποδιού. Ο Μιχάλης εξέτασε την προοπτική αυτή και προχωρήσαμε τη διαδικασία», μού εξήγησε η Κυβέλη.

Η ψυχολογία της μετά την προσθήκη του ποδιού άλλαξε εντελώς. Τρέχει, παίζει με τα άλλα σκυλιά που βρίσκονται στο σπίτι, χωρίς να την εμποδίζει τίποτα πλέον. Η δική της ευτυχία καθρεφτίζεται και στην Κυβέλη, που λαμβάνει καθημερινά ευγνωμοσύνη από την Σαχάρα. «Έχω δει αρκετά σοβαρά περιστατικά με αδέσποτα ζώα. Όταν μετά από καιρό βλέπω ή αισθάνομαι τα ζώα ευτυχισμένα, νιώθω και η ίδια ευτυχισμένη. Ξέρετε τα ζώα δείχνουν την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους με τον δικό τους τρόπο».

Μιλήσαμε και με τον κτηνίατρο που ανέλαβε να αλλάξει τη ζωή της Σαχάρας με αυτήν την πρωτοποριακή επέμβαση. Ο Μιχάλη Πελεκανής διατηρεί το κτηνιατρείο του στη Λεμεσό και έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του στα αδέσποτα ζώα. Η περίπτωση της Σαχάρας, όπως μας λέει, ήταν ξεχωριστή. «Όταν η Σαχάρα ήρθε κοντά μου ήταν σχεδόν τριών μηνών. Θέλαμε, η Κυβέλη και εγώ, να της προσφέρουμε αυτό που χρειαζόταν. Ένα νέο πόδι».

Η διαδικασία ήταν δύσκολη και κράτησε καιρό. Ήταν μια πρωτοποριακή και ιδιαίτερη επέμβαση. Ιδιαίτερη όπως και η Σαχάρα. «Περιμέναμε να ενηλικιωθεί, για να αναπτυχθεί πλήρως ο σκελετός της. Συνεργαστήκαμε με εργαστήριο στην Ελλάδα. Στείλαμε τις εικόνες του αξονικού, έκαναν τις μετρήσεις και δημιουργήθηκε το εμφύτευμα (μεταλλική πλάκα). Μας το έστειλαν και έγινε το χειρουργείο. Το εμφύτευμα σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε για τη Σαχάρα, έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερη διάρκεια και να της δώσει κίνηση και στα τέσσερα πόδια. Πήρα συμβουλές από ειδικούς στο εξωτερικό - γιατί στην Κύπρο δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα - και προχώρησα μόνος μου τη διαδικασία. Πήραμε το ρίσκο και πετύχαμε τον στόχο μας. Τώρα θα την παρακολουθώ και στη συνέχεια εάν χρειαστεί θα προχωρήσουμε σε αλλαγή και εφαρμογή νέου εμφυτεύματος. Υπάρχει πιθανότητα να μη χρειαστεί, ωστόσο, οι έρευνες αναφέρουν ότι συνηθίζεται η αλλαγή μετά από περίπου δύο χρόνια», μας είπε ο Μιχάλης.

Η επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε η Σαχάρα είναι από τις πρώτες επεμβάσεις ορθοπεδικής σε σκύλους που έλαβαν χώρα στην Κύπρο και όπως φαίνεται ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Για τον Μιχάλη αυτό είναι μια μεγάλη νίκη, όχι μόνο ως κτηνίατρος, αλλά και ως φιλόζωος. «Υπάρχουν δύο πτυχές. Η μια η επιτυχία ως κτηνίατρος και άλλη η ανθρωπιστική. Η επιτυχία της δημιουργεί συναισθήματα χαράς γιατί νιώθω πως έχω προσθέσει ένα λιθαράκι για την ευημερία της Σαχάρας».

Η δύσκολη καθημερινότητα της διάσωσης ζώων

Με την Κυβέλη δεν μιλήσαμε μόνο για τη Σαχάρα. Είπαμε για την οκταετή δράση της ως διασώστρια ζώων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εθελοντές. «Από παιδί υπήρξα φιλόζωη» μου λέει. Το πρώτο της αδεσποτάκι όμως το υιοθέτησε πριν από οκτώ χρόνια. Τη Λούλου, που ζει ακόμη μαζί της. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Πλέον η Κυβέλη έχει υιοθετήσει 47 σκυλιά και έχει προσφέρει για υιοθεσία άλλα 500 ζώα που διέσωσε με τη βοήθεια και άλλων εθελοντών. «Έχω στο μυαλό μου πολλές σοκαριστικές εικόνες που είδα και έζησα. Βρήκα σκυλάκια κρεμασμένα, πυροβολημένα και σκελετωμένα. Αυτά με κάνουν να πεισμώνω και να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να γίνουν καλά και στη συνέχεια να δοθούν στη σωστή οικογένεια για υιοθεσία».

Όταν της είπα ότι μερικές φορές οι εθελοντές με δυσκολία δίνουν σε κάποιον τυχαίο ένα ζώο για υιοθεσία, μου είπε πως πάντα υπάρχουν λόγοι πίσω από την άρνηση κάποιας εθελοντικής ομάδας να δώσει ένα ζώο. «Αυτό συμβαίνει γιατί θέλουμε να είμαστε σίγουροι για το σπίτι που θα ζήσουν. Τα ζώα αυτά πέρασαν άσχημα, ήταν τραυματισμένα, μόνα και μπορεί να κακοποιήθηκαν. Αναζητούμε το καλύτερο για αυτά και όχι μία οικογένεια που θα τα αφήσει ξανά στον δρόμο».

Μεγαλύτερος σύμμαχος στο έργο που επιτελούν οι εθελοντές, όπως μας λέει, είναι ο κόσμος και όχι το κράτος. «Μας λείπει η παιδεία ως λαός, αλλά και πρόνειες που δυστυχώς δεν προσφέρει το κράτος. Οι νόμοι για την ευημερία των ζώων δεν τηρούνται πουθενά στο κράτος μας. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Αν τηρούνταν οι νομοθεσίες, δεν θα είχαμε τόσα αδέσποτα ζώα στον δρόμο, ούτε θα κάναμε τα σπίτια μας καταφύγια. Μπορεί το κράτος να δίνει κάποια πενιχρά χρήματα σε ΜΚΟ, ωστόσο δεν είναι αρκετά. Ο κόσμος είναι αυτός που μας στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια».

Η ιστορία της Σαχάρας είναι μόνο μία από τις αμέτρητες που ζουν καθημερινά οι διασώστες ζώων. Η Κυβέλη και ο Μιχάλης, όπως και πολλοί άλλοι εθελοντές, συνεχίζουν το έργο τους παρά τις δυσκολίες, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν στην Κύπρο όσον αφορά την ευημερία των ζώων. Η Σαχάρα είναι η ζωντανή απόδειξη πως με αγάπη, αφοσίωση και φροντίδα, κάθε αδέσποτο μπορεί να «ξαναγεννηθεί».

Από αυτήν τη συνέντευξη, με αφορμή τη σημερινή μέρα, κρατάμε ως πιο σημαντικό το μήνυμα που μας άφησε η Κυβέλη: «Υιοθετήστε, μην αγοράζετε ζώα. Δώστε μια δεύτερη ευκαιρία στα αδέσποτα. Δεν είναι παιχνίδια, είναι ψυχές που αξίζουν την αγάπη και τη φροντίδα μας».