Οι δεινόσαυροι δεν είναι μόνο συναρπαστικά απομεινάρια του μακρινού παρελθόντος, αλλά μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη νέων και καλύτερων θεραπειών για τον καρκίνο.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας μελέτης από ερευνητές του Πανεπιστημίου Anglia Ruskin και του Imperial College London, αμφότερα στην Αγγλία, που αποκαλύπτει ότι τα απολιθώματα δεινοσαύρων εξακολουθούν να φέρουν βιολογικά στοιχεία – συγκεκριμένα, διατηρημένες πρωτεΐνες – που μπορούν να μας διδάξουν πώς τα αρχαία είδη αντιμετώπιζαν ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Η έρευνά τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biology, θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μελλοντικές ιατρικές ανακαλύψεις, αναφέρει το Newsweek.

«Οι δεινόσαυροι, ως μακρόβιοι και μεγαλόσωμοι οργανισμοί, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο τα είδη αντιμετώπιζαν την ευαισθησία και την αντοχή στον καρκίνο κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών», εξήγησε ο συγγραφέας της μελέτης και ογκολόγος του Anglia Ruskin, καθηγητής Justin Stebbing.

Η ομάδα εξέτασε προσεκτικά τα απολιθωμένα υπολείμματα του Telmatosaurus transsylvanicus, ενός φυτοφάγου «δεινόσαυρου των βάλτων» που έζησε πριν από περίπου 70 εκατομμύρια χρόνια στην περιοχή της σημερινής Ρουμανίας.

Οι δεινόσαυροι και ο καρκίνος

Χρησιμοποιώντας ένα ισχυρό μικροσκόπιο, ανακάλυψαν σχήματα που έμοιαζαν με ερυθρά αιμοσφαίρια κρυμμένα στο απολίθωμα. Σύμφωνα με την ομάδα, αυτά είχαν διατηρηθεί σε αρκετά καλή κατάσταση ώστε να αποκαλύπτουν πληροφορίες για τη βιολογία του δεινοσαύρου, όπως την ύπαρξη ενός όγκου (αμελοβλάστωμα).

Το εύρημα αυτό δεν επιβεβαιώνει απλώς ότι οι δεινόσαυροι προσβάλλονταν από καρκίνο, αλλά ανοίγει επίσης νέους δρόμους για τη μελέτη αρχαίων ιστών που διατηρούνται μέσα σε απολιθώματα. Μέχρι σήμερα, η κοινή πεποίθηση ήταν ότι ο μαλακός ιστός σπάνια διατηρείται στο πέρασμα του χρόνου, όμως η νέα αυτή ανακάλυψη δείχνει ότι ενδέχεται να είναι πιο συχνή η επιβίωση τέτοιου υλικού από ό,τι νομίζαμε.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία της ανακάλυψης είναι ότι ο τύπος του όγκου που εντοπίστηκε υπάρχει ακόμα και σήμερα στους ανθρώπους. Αυτό υποδεικνύει ότι ο καρκίνος, με κάποιες μορφές τουλάχιστον, επηρεάζει τη ζωή στη Γη εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο είδη όπως οι δεινόσαυροι συνυπήρχαν με τέτοιες ασθένειες, χωρίς καμία ιατρική παρέμβαση, ενδέχεται να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τη μελλοντική πορεία της ογκολογικής έρευνας.

Η σημασία των πρωτεϊνών

Η έρευνα ενισχύει επίσης το επιστημονικό ενδιαφέρον γύρω από τη διατήρηση πρωτεϊνών σε απολιθωμένα οστά. Σε αντίθεση με το DNA, που είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στη φθορά, οι πρωτεΐνες που βρίσκονται σε αποτιτανωμένους ιστούς όπως τα οστά φαίνεται να είναι εξαιρετικά σταθερές και ανθεκτικές στον χρόνο.

«Οι πρωτεΐνες, ειδικά αυτές που βρίσκονται στα οστά, είναι πιο σταθερές από το DNA και λιγότερο ευαίσθητες στην αποσύνθεση και τη μόλυνση», εξηγεί ο Stebbing. «Αυτό τις καθιστά ιδανικές για τη μελέτη αρχαίων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, σε παλαιοντολογικά δείγματα».

Η προοπτική να κατανοηθεί καλύτερα ο τρόπος με τον οποίο τα προϊστορικά είδη αντιμετώπιζαν τον καρκίνο θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές προόδους στη σύγχρονη ιατρική. Είναι γνωστό ότι ορισμένα σύγχρονα ζώα, όπως οι ελέφαντες και οι φάλαινες, εμφανίζουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά καρκίνου, γεγονός που έχει οδηγήσει επιστήμονες να μελετούν τις γενετικές τους ιδιαιτερότητες. Ίσως τα απολιθώματα δεινοσαύρων προσφέρουν αντίστοιχα δεδομένα, αν και η ανεύρεση καλά διατηρημένου ιστού εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση.


ΠΗΓΗ