Η καλοκαιρινή περίοδος στην Κύπρο δεν σημαίνει μόνο βουτιές και κοκτέιλ σε κάποια παραθαλάσσια περιοχή. Σημαίνει και θερινές παραστάσεις, συναυλίες και βραδιές γεμάτες μουσική, στα μικρά και μεγάλα ανοικτά αμφιθέατρα που διαθέτουμε στο νησί.

Ωστόσο, (και) σε αυτές τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, παρατηρούνται κάποιες συμπεριφορές από μερίδα των θεατών που, κάπως, παρεκκλίνουν από την ατμόσφαιρα που οι καλλιτέχνες θέλουν να δημιουργήσουν. Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε και «χωρκατιλλίκκια», έτσι με μια έξτρα δόση χιούμορ!

Εμείς, βλέποντας, παρατηρώντας και καταγράφοντας, ετοιμάσαμε μια μικρή λίστα με 5 άκρως κυπριακές συμπεριφορές που σίγουρα θα συναντήσεις σε μια κυπριακή συναυλία. Καλό καλοκαίρι, είπαμε;

Έναρξη με (χρονο)καθυστέρηση

Δεν φημιζόμαστε (γενικά) για τη συνέπειά μας, όμως, το να έρχεσαι μισή ώρα μετά την ώρα έναρξη μίας συναυλίας δεν είναι και ό,τι καλύτερο - για πολλούς λόγους. Πέραν της ασυνέπειας, όλο αυτό προκαλεί και μία γενικότερη αναστάτωση, αφού προκειμένου το αργοπορημένο άτομο να καθίσει στη θέση του πρέπει να σηκώσει άλλα δέκα (τουλάχιστον) άτομα που φρόντισαν να έρθουν στην ώρα τους.

Τσιπς τζιαι μπυρούα

Καταλαβαίνουμε. Είμαστε λαός για τον οποίο το φαγητό κατέχει εξέχουσα θέση σε κάθε πτυχή της ζωής του. Και, φυσικά, η παρακολούθηση μίας συναυλίας με τη συνοδεία μπίρας και πατατακίων είναι και χορταστική και δροσιστική - παρότι, ενίοτε, ενοχλητική λόγω των διαφόρων ήχων που τη συνοδεύουν (μασούλημα, άνοιγμα συσκευασιών και στο τσακίρ κέφι, ρέψιμο λόγω μπίρας!). Επίσης, μια άλλη προτροπή θα ήταν να προμηθεύεται κανείς τα «ταιρκαστά» τού μίνι συμποσίου πριν από την έναρξη της συναυλίας, ώστε να μη χρειάζεται να περνά μπροστά από τη σκηνή, έχοντας υπό μάλης κουτιά, κουτάκια και λοιπά εδώδιμα.

Το άπλωμα

Σίγουρα, δεν έχουν όλα τα αμφιθέατρα καλές υποδομές. Άβολες καρέκλες, στενοί διάδρομοι που στη μισή ώρα μπορεί να επιφέρουν πόνους στη μέση. Ωστόσο, το άπλωμα -ωσάν χταπόδι- και η τοποθέτηση των ποδιών στην καρέκλα του (καημένου του) μπροστινού, καλό θα ήταν να αποφεύγονται.

Κινητό με ήχο

Ένας από τους βασικούς κανόνες σε όλες τις παραστάσεις είναι να έχεις κλειστό το κινητό. Δυσκολεύεσαι και το καταλαβαίνω. Μπορεί να περιμένεις ένα σημαντικό τηλεφώνημα ή μήνυμα. Μπορείς, όμως, να το βάλεις στο αθόρυβο και όχι να αποσυντονίζεις τους υπολοίπους. Άσε που στις πλείστες περιπτώσεις που συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι πρωταγωνιστές έχουν περίεργους ήχους κλήσης (λαϊκά άσματα, ύμνους ποδοσφαιρικών ομάδων κ.λπ.). Σκέψου τώρα να τραγουδά η Νατάσσα Μποφίλιου το «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει» και να ακουστεί από δίπλα το «Σ' αγαπάω κοίτα» (βλ. Ζαφείρης Μελάς) ή το «Στην άμυνα λιοντάρια» (βλ. Ύμνος της Ομόνοιας).

Η πρόωρη αποχώρηση

Είναι δύσκολο να βρεις σημείο να σταθμεύσεις λόγω της κοσμοσυρροής, αλλά αφού πλήρωσες γιατί φεύγεις πριν από την ώρα σου; Και δεν φτάνει αυτό παρασέρνεις και άλλους μαζί σου που ακολουθούν λες και θα χάσετε το τελευταίο δρομολόγιο του μετρό (που δεν έχουμε)!