Στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, η Adrienne Salinger φωτογράφισε διάφορους Αμερικανούς εφήβους στο φυσικό τους περιβάλλον: το υπνοδωμάτιό τους. Η Salinger ήταν γοητευμένη από τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι χώροι αντανακλούσαν την προσωπικότητα των κατοίκων τους.

Σε μια εποχή πριν από τα smartphones και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι έφηβοι χρησιμοποιούσαν τους τοίχους του δωματίου τους για να επιδείξουν τις μουσικές τους προτιμήσεις – new wave, hair metal ή hip-hop – να τιμήσουν τα επιτεύγματά τους (σχολικά, αθλητικά και οποιουδήποτε άλλου είδους) και να συγκροτήσουν την ταυτότητά τους. Αυτοί οι χώροι, έγραφε η Salinger στο λεύκωμά της με αρχικό τίτλο “In My Room”, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1995 και επανεκδόθηκε αυτόν τον μήνα, τριάντα χρόνια μετά (με τίτλο “Teenagers in Their Bedrooms”), ήταν «η αποθήκη των αναμνήσεών μας και η έκφραση των επιθυμιών και της εικόνας που είχαμε για τον εαυτό μας».


Το βιβλίο περιλαμβάνει πορτρέτα δεκάδων εφήβων. Οι εικόνες αποτυπώνουν ένα σημείο καμπής μεταξύ παιδικής ηλικίας και εφηβείας: τα μοντέλα της ποζάρουν ανάμεσα σε λούτρινα ζωάκια και αφίσες ηθοποιών και συγκροτημάτων, κούκλες και σύνεργα χρήσης ελαφρών ναρκωτικών. Σε μια εικόνα, ένα κορίτσι που ονομάζεται Έλεν στέκεται δίπλα σε ένα τακτοποιημένο ράφι με βιβλία, κρατώντας ένα βιολί. Στον τοίχο πίσω της υπάρχει μια αφίσα του Τζέιμς Ντιν πάνω σε μια μοτοσικλέτα — ακριβώς από κάτω, μια μπροσούρα από το Πανεπιστήμιο Brown.

Τα περισσότερα δωμάτια που επισκέφθηκε η φωτογράφος -τόσο των πλούσιων όσο και των φτωχών εφήβων-φωτίζονταν για τις ανάγκες της λήψης από ένα και μόνο φωτιστικό στο κέντρο της οροφής. Έφερνε η ίδια τα δικά της φώτα στούντιο, τα οποία συχνά προκαλούσαν βραχυκύκλωμα στην ηλεκτρική εγκατάσταση του σπιτιού. Καθώς εγκαθιστούσε τον εξοπλισμό της, εκείνη και τα νεαρά μοντέλα της συζητούσαν, συχνά για ώρες. Στη συνέχεια, τραβούσε την φωτογραφία και οι έφηβοι έβλεπαν ξαφνικά το δωμάτιό τους —και τους εαυτούς τους— κάτω από ένα νέο φως.

Οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν από τη LIFO