Για πρώτη φορά, όλα τα μεγάλα καζίνο στη λεωφόρο του Λας Βέγκας (Las Vegas Strip) καλύπτονται πλέον από συλλογικές συμβάσεις της Ένωσης Επισιτιστικών Εργαζομένων, έπειτα από πολυετείς διαπραγματεύσεις και πρόσφατες αλλαγές στην ιδιοκτησία ορισμένων επιχειρήσεων.

Η ένωση, που αριθμεί σήμερα 60.000 μέλη, στην πλειονότητά τους εργαζόμενους στην εστίαση, την καθαριότητα και τη φιλοξενία, υπέγραψε στα τέλη του 2024 ιστορικές συλλογικές συμβάσεις με τα τελευταία δύο καζίνο που αντιστέκονταν στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση: το Venetian και το νεότευκτο Fontainebleau.

Σύμφωνα με εργαζόμενους, οι πρόσφατες συμβάσεις περιλαμβάνουν βελτιώσεις σε μισθούς, ωράρια και συνθήκες εργασίας. Η οικιακή βοηθός Susana Pacheco, εργαζόμενη στο Venetian από το 2008, αναφέρει ότι η νέα συμφωνία έχει οδηγήσει σε πιο διαχειρίσιμο φόρτο εργασίας και σταθερότερες παροχές. «Με το συνδικάτο, νιώθουμε ότι έχουμε λόγο στη δουλειά μας», δήλωσε.

Η συλλογική σύμβαση προβλέπει αυξήσεις που φτάνουν το 32% μέσα στην επόμενη πενταετία, με το μέσο ωρομίσθιο (συμπεριλαμβανομένων παροχών) να διαμορφώνεται στα 35 δολάρια έως το τέλος της περιόδου.

Λας Βέγκας: Η εξαίρεση σε μια εθνική τάση

Η συνδικαλιστική κάλυψη στο Strip έρχεται σε αντίθεση με την ευρύτερη εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου η συμμετοχή σε συνδικάτα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το 2024 μόλις το 10% των εργαζομένων ανήκε σε ένωση, ποσοστό που έχει υποδιπλασιαστεί σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Η πολιτική συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή. Η κυβέρνηση Τραμπ, μάλιστα, υπέγραψε φέτος εκτελεστικό διάταγμα με στόχο τον περιορισμό της συλλογικής διαπραγμάτευσης στον δημόσιο τομέα. Παράλληλα, περισσότερες από 25 Πολιτείες, ανάμεσά τους και η Νεβάδα, έχουν θεσπίσει νόμους που επιτρέπουν την επιλογή μη συμμετοχής σε συνδικάτα, ακόμα και σε επιχειρήσεις με συλλογικές συμβάσεις.

Σύμφωνα με ειδικούς, η ισχυρή παρουσία του συνδικάτου στο Λας Βέγκας οφείλεται εν μέρει στη δομή της τοπικής αγοράς. Όπως σημειώνει ο Ruben Garcia, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, η ενοποίηση των επιχειρήσεων κάτω από λίγες μεγάλες εταιρείες, όπως οι MGM Resorts, Caesars Entertainment και Wynn Resorts, διευκολύνει τη διαπραγμάτευση σε επίπεδο κλάδου. «Αν και η συγκέντρωση μπορεί να περιορίζει τις επιλογές των εργαζομένων, ταυτόχρονα δημιουργεί ένα ενιαίο σημείο πίεσης για τις ενώσεις», εξηγεί.

Το 2023, η απειλή απεργίας από περίπου 35.000 εργαζομένους με ληγμένες συμβάσεις οδήγησε σε συμφωνία με τη Caesars, η οποία λειτούργησε ως καταλύτης για την επίτευξη παρόμοιων συμφωνιών σε MGM, Wynn και αργότερα στο Venetian.

Αντιδράσεις και εσωτερικές τριβές

Η συνδικαλιστική παρουσία δεν είναι αποδεκτή από όλους. Νωρίτερα φέτος, δύο εργαζόμενοι στον χώρο της εστίασης υπέβαλαν καταγγελίες στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εργασιακών Σχέσεων (NLRB), υποστηρίζοντας ότι τους παρακρατήθηκαν συνδικαλιστικές εισφορές παρά την αντίθεσή τους στη συμμετοχή. Από την πλευρά της, η Ένωση δηλώνει ότι το 95–98% των εργαζομένων στις επιχειρήσεις όπου δραστηριοποιείται επιλέγουν να είναι μέλη.

Παρά τις ενστάσεις, για εργαζόμενους όπως ο Paul Anthony, σερβιτόρο στο Bellagio και μέλος της Ένωσης επί τέσσερις δεκαετίες, η συλλογική εκπροσώπηση προσέφερε σταθερότητα. «Πολλές φορές, αυτή η βιομηχανία δεν προσφέρει διάρκεια. Εδώ όμως μπορείς να μείνεις 20, 30, ακόμα και 40 χρόνια», λέει.

Ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Ένωσης, Ted Pappageorge, δήλωσε πως στόχος παραμένει «να διασφαλιστεί ότι το Λας Βέγκας θα συνεχίσει να είναι μια πόλη με οργανωμένη εργασία».

Με πληροφορίες από Lifo, Associated Press