Από έναν νευρώνα σε χιλιάδες ταυτόχρονα
Για δεκαετίες, οι επιστήμονες μελετούσαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια ορισμένων εργασιών χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια που κατέγραφαν παλμούς από μεμονωμένους νευρώνες. Όμως αυτή η μέθοδος ήταν δύσκολη και αργή· μήνες δουλειάς παρήγαγαν δεδομένα από περίπου 100 νευρώνες, κάτι που την καθιστούσε χρήσιμη μόνο για πολύ περιορισμένες περιοχές.
Την τελευταία δεκαετία, η Νευροεπιστήμη έκανε άλμα με την ανάπτυξη των Neuropixels, ψηφιακών νευρωνικών ανιχνευτών που μπορούν να παρακολουθούν χιλιάδες νευρώνες ταυτόχρονα. Αυτά τα ευαίσθητα ηλεκτρόδια υπήρξαν απαραίτητο εργαλείο για τη δημιουργία του νέου χάρτη.
«Περάσαμε από την παρακολούθηση λίγων εκατοντάδων νευρώνων σε μία περιοχή, σε 600.000 νευρώνες σε όλες τις περιοχές του εγκεφάλου», εξήγησε ο Pouget.
Στα πειράματα, τα ποντίκια φορούσαν «κράνη-ηλεκτρόδια» ενώ γύριζαν ένα μικρό τιμόνι για να μετακινήσουν έναν ασπρόμαυρο κύκλο σε μια οθόνη. Αν τον οδηγούσαν σωστά στο κέντρο, έπαιρναν ζαχαρόνερο ως ανταμοιβή. Καθώς ανταποκρίνονταν, οι ανιχνευτές Neuropixels κατέγραφαν ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο: πρώτα στα οπτικά κέντρα στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, μετά σε περιοχές κίνησης, και τέλος σε εκτεταμένα δίκτυα όταν λάμβαναν την ανταμοιβή.
Η σημασία της «προηγούμενης γνώσης»
Οι ερευνητές πρόσθεσαν και μια έξτρα δυσκολία: μερικές φορές ο κύκλος εμφανιζόταν πολύ αχνός ή σχεδόν αόρατος. Για να αποφασίσει προς ποια κατεύθυνση να γυρίσει το τιμόνι, το ποντίκι έπρεπε να θυμηθεί τι είχε δει σε προηγούμενες προσπάθειες.
«Αυτό λέγεται προηγούμενη γνώση (prior knowledge)», είπε ο Pouget. «Κάθε απόφαση που παίρνουμε, βασίζεται σε αυτή τη διαδικασία».
Οι νευροεπιστήμονες είχαν υποθέσει παλαιότερα ότι ο εγκέφαλος αξιοποιεί την προηγούμενη γνώση πολύ νωρίς στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. «Έτσι, από τη στιγμή που αρχίζεις να επεξεργάζεσαι το αισθητηριακό ερέθισμα, το κάνεις με βάση το τι περιμένεις», είπε ο Pouget.
Ο νέος χάρτης του εγκεφάλου επιβεβαίωσε αυτή την πρόβλεψη, σημείωσε.
ΠΗΓΗ: Lifo (μέσω CNN)