Broken Beats και ποίηση σε διαφορετικές γλώσσες συνθέτουν μια κινηματογραφική και ειλικρινή χορευτική μουσική που οι ίδιοι οι Alcalica χαρακτηρίζουν ως «Aegean Dream’n’bass».

Η πορεία τους, που σύντομα συμπληρώνει μια δεκαετία, σηματοδοτείται από εκλεκτικές συνεργασίες, 6 δίσκους και συμμετοχές σε σημαντικά φεστιβάλ. Μια πορεία που ακροβατεί ακριβώς πάνω στα όρια, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι διαχωριστικές γραμμές υπάρχουν ακριβώς για να υπερβαίνονται, για να συναντιούνται, να συντήκονται και να αλληλεπιδρούν οι πολιτισμοί και οι παραδόσεις.

Λίγο πριν την εμφάνισή τους στο Φεστιβάλ Ξαρκής, η Αναστασία Προκόπη Τάκη έκανε μια σύντομη αλλά ουσιαστική κουβέντα μαζί τους.

Για το Ξαρκής έχουμε ετοιμάσει ένα τελετουργικό αγάπης για τη μουσική και τη συνείδηση.

Έρχεστε σε ένα νησί όπου η έννοια του ορίου είναι άμεσα συνυφασμένη με τη διαχρονική ιστορία του. Πώς μπορεί η μουσική να λειτουργήσει καταλυτικά στην κατάργηση των όποιων -γεωγραφικών, πολιτικών, κοινωνικών- ορίων/περιορισμών;

Ένα νησί είναι μια όαση στην «έρημο» της θάλασσας, με τη γη να παρεμβάλλεται μεταξύ νερού και ουρανού. Είναι ένα σταυροδρόμι, ένα σημείο συνάντησης με θετική ενέργεια. Η μουσική είναι ένα εργαλείο επικοινωνίας πέρα από τις λέξεις και τις όποιες πολιτιστικές διαφορές. Έχει τη δυνατότητα να εξαλείψει όρια ανάμεσα στο ατομικό αλλά και το συλλογικό. Ένας ήχος, ένας ρυθμός, μια φωνή, προκαλεί συναισθήματα τα οποία όλοι μπορούν να νιώσουν. Ωστόσο, ο καθένας ερμηνεύει αυτό το συναίσθημα βάσει της δικής του ιστορίας. Στην πράξη και δη στη δική μας περίπτωση, τα μέσα που παράγουν τον ήχο είναι τόσο διαφορετικά, όπως για παράδειγμα ένα drum machine από τα 90s και ένα περσικό σαντούρι, ή όπως ένας ρεμπέτικος ρυθμός που παράγεται από ένα αφρικανικό kalimba, τα οποία όμως όταν μπουν δίπλα-δίπλα συγχρονίζομαι με τη στιγμή, αφήνοντας παράλληλα όμως χώρο για εξερεύνηση και αυτοσχεδιασμό. Η ιστορία, η μοναδικότητα κάθε στοιχείου, καθορίζουν τα όριά του. Μπορούμε εν τέλει να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά με έναν παιχνιδιάρικο αλλά αξιόπιστο τρόπο με σκοπό την κοινή συμφωνία.

Πώς θα περιγράφατε το (ελληνικό) κοινό σας; Είναι αξιόπιστο;

Οι άνθρωποι που έχουμε συναντήσει στην Ελλάδα είναι ευαίσθητοι απέναντι στη μουσική μας, στις μελωδίες, στον ρυθμό και τα λόγια μας. Έρχονται ξανά και ξανά στις συναυλίες μας, μας δείχνουν εμπιστοσύνη, οπότε ναι, είναι αξιόπιστοι. Ίσως έχει να κάνει με τη γη μας, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι των ηπείρων και των πολιτισμών, κάτι που προϋποθέτει να είσαι ανοικτός στο οποιοδήποτε μείγμα. Αυτή η κατάσταση ταιριάζει γάντι με τον ήχο των Alcalica.

Τι έχετε ετοιμάσει για το φετινό Φεστιβάλ Ξαρκής;

Ένας φίλος, ηθοποιός, είχε περάσει μια μέρα για καφέ. Όσο το μπρίκι ήταν στη φωτιά, άρχισε να λέει έναν ύμνο, στον κήπο, με αποδέκτη την Αφροδίτη: «Ω Αφροδίτη, πάνε χρόνια που με ξέχασες. Και τώρα μου χαμογελάς ξανά! Ευχαριστώ Θεά μου!». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ήρθε η πρόσκλησή σας, καθώς απολαμβάναμε αυτό τον καφέ. Για το Ξαρκής έχουμε ετοιμάσει ένα τελετουργικό αγάπης για τη μουσική και τη συνείδηση.

Τους Alcalica απαρτίζουν οι Λεωνίδας Δανέζος (hardware electronics, περσικό σαντούρι, μπαγλαμάς), Julie Loi (φωνή, kalimba) και Πάνος Παπάζογλου (κιθάρα).

Σάββατο 19 Αυγούστου, Κοιλάνι, επ. Λεμεσού. 23.30, είσοδος ελεύθερη.

ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Φεστιβάλ Ξαρκής ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ 19-20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ