Η κεντρική φωτογραφία αποτελεί προϊόν επεξεργασίας (πηγή: Ιστορικό Αρχείο Λεμεσού, «Λεμεσού Μνήμες», Δήμος Λεμεσού)

Σχεδόν καθημερινά, όλο και κάποιο άρθρο θα εμφανιστεί στο timeline για να μας ενημερώσει με ένα εντυπωσιακό τίτλο, για τον νέο -τεραστίων διαστάσεων- πύργο ο οποίος θα χτιστεί στη Λεμεσό και θα έχει σχήμα βότσαλου, πλοίου, διαστημόπλοιου, θα διαθέτει high deluxe διαμερίσματα (για όσους μπορούν και ενδιαφέρονται) και φυσικά απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα.

Σαφώς, η Λεμεσός την τελευταία δεκαετία έχει εξελιχθεί και έχει αναδιαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό, αλλάζοντας από πόλη της εγκατάλειψης σε πόλη-πρότυπο. Εντούτοις, η αμετροέπεια, η ασυδοσία, η μεγαλομανία και η ανάγκη για εισροή «ζεστού χρήματος» στα ταμεία, οδήγησε σε έναν ανεξέλεγκτο οικοδομικό οργασμό, ως επί το πλείστον επί του παραλιακού μετώπου, απαλείφοντας εν μέρει τον αυθεντικό χαρακτήρα της πόλης. Και αν πολλοί μιλούν για το νέο Ντουμπάι ή το νέο Miami της ανατολικής Μεσογείου, ως Λεμεσιανός προτιμώ μια νέα Λεμεσό, η οποία, βασισμένη στον ήδη μοναδικό και ιδιαίτερο χαρακτήρα της, θα αναπτύσσεται ήπια, έχοντας πάντα ως κύριο άξονα την ιστορία και τους ανθρώπους της.

«Τι σας αρέσει και τι όχι σε σχέση με τον οικοδομικό οργασμό επί του παραλιακού μετώπου της Λεμεσού;», ήταν το ερώτημα που θέσαμε σε άτομα που ζουν (και αγαπούν) τη Λεμεσό, μήπως και καταφέρουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα με το οποίο ξεκινήσαμε: Αλήθεια, για ποιους γίνονται όλα αυτά;

Η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακή. -Γιάννης Ξενοφώντος.

«Αγαπώ το ευρασιατικό στιλ που αποκτά η Λεμεσός και είμαι υπέρ της προόδου, ακόμη και όταν δεν τηρούνται οι πολεοδομικές αρχές. Αυτό που με ανησυχεί, είναι ότι δημιουργείται μια καινούργια ελίτ και μια μεγάλη ταξική διαφορά ατόμων που μπορούν να επενδύσουν οικονομικά στην πόλη και όλων εμάς που είμαστε αυτοί που απλά παρακολουθούμε αυτό που γίνεται, χωρίς να μπορούμε να συμμετέχουμε».

- Γιώργος Αντωνίου, Δικηγόρος

«Η Λεμεσός παρουσιάζει μια ραγδαία ανάπτυξη, η οποία από τη μία έχει τα καλά της, όπως η οικονομική ένεση που προσφέρει στο κράτος. Ωστόσο, σίγουρα υπάρχουν και κάποια αρνητικά όπως το άνοιγμα της ψαλίδας σε σχέση με τις κοινωνικές τάξεις στην πόλη. Μου αρέσει η αισθητική που θα φέρουν οι πολλαπλοί πύργοι στο παραλιακό μέτωπο, όμως δε μου αρέσει το γεγονός ότι συνήθως αυτού του είδους οι αναπτύξεις, δεν είναι για πολλούς, αλλά για λίγους! Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνει σωστή και προσεχτική διαχείριση της κατάστασης από το Δήμο για να μην χαθεί ο έλεγχος και οι Λεμεσιανοί να ζουν στη σκιά της πόλης τους. ‘Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός’».

- Γιάννης Σαββίδης, DJ

«Θα προτιμούσα να μπορώ να κοιτάζω τη θάλασσα από το σπίτι μου (7 λεπτά απόσταση) και όχι να πρέπει να ‘προσπεράσω’ όλα αυτά τα τύπου ‘New York wannabe’ κτίρια, για να τη δω. Σύμφωνα με τα δικά μου γούστα, θα ήταν πολύ πιο όμορφος ένας νησιώτικος χαρακτήρας, παρά τα ψηλά και ψυχρά κτίρια που ξεφυτρώνουν από παντού τα τελευταία χρόνια».

- Νάταλη Πατσαλίδου, Εκπαιδευτικός

«Με εξιτάρει η παρουσία όμορφων κτιρίων που συνάδουν με την ιδιομορφία της θαλάσσιας περιοχής. Το πάντρεμα σύγχρονων και παλιών υλικών στα χρώματα της θάλασσας. Τα ψηλά κτίρια με φοβίζουν, με την έννοια ότι δεν ταιριάζουν σε μια κυπριακή πόλη, όπου οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τις διακόσιες χιλιάδες. Αν και εντυπωσιακά σε ότι αφορά στο σχέδιο και τη δομή, τα ψηλά κτίρια θεωρώ ότι προκαλούν οπτική οχληρία μιας και η Λεμεσός δεν έχει καμία σχέση με το Μαιάμι. Παράλληλα με ενοχλεί ιδιαίτερα η παρουσία κτιρίων που εμποδίζουν το βλέμμα μου να ‘χορτάσει’ τη θάλασσα και κυρίως τα κτίρια που έχουν αφεθεί στην μοίρα τους. Ότι πιο άσχημο».

- Μαρία Κωνσταντίνου, Δημοσιογράφος

«Αδιαμφισβήτητα, η οικονομική ανάπτυξη μίας χώρας γίνεται εμφανής και από τη δομική της ανάπτυξη. Όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα την καταστροφή της αρχιτεκτονικής της πόλης. Πιστεύω πως χρειάζεται λίγη προσοχή, για να υπάρχει μεν η οικοδομική ανάπτυξη που θα προσελκύσει τους επενδυτές, αλλά να μην αλλοιώσει τον χαρακτήρα της πόλης».

- Θέλξια Βαλέρια Φραγκούδη, Ιδιοκτήτρια καταστήματος «Ermarolla» και «The Cake Bar»

«Σε αρκετές περιπτώσεις, έργα τα οποία έγιναν γίνονται και θα γίνουν, τα θεωρώ αναγκαία. Όπως η ανάπλαση του Μόλου, η αξιοποίηση της περιοχής του Παλιού Λιμανιού, η δημιουργία χώρων στάθμευσης, καφετέριες, εστιατόρια, μπαράκια κλπ. Έργα, δηλαδή, που θα μπορεί να τα χαρεί ο μέσος πολίτης. Από την άλλη όμως, τα πλείστα από τα μεγαλεπήβολα έργα που γίνονται (π.χ. ουρανοξύστες) αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της πόλης και δεν είναι καν ωραία! Αρχιτεκτονικά εγκλήματα. Όσο για τη θέα, κάποτε από το σπίτι μου φαινόταν η θάλασσα, τώρα ούτε καν η γραμμή του ορίζοντα».

- Γιώργος Κωνσταντίνου, Ιδιωτικός Υπάλληλος

«Η Λεμεσός, είναι η πιο όμορφη πόλη. Η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακή. Μια πόλη κούκλα. Ο οικοδομικός οργασμός, όπως λες, δεν με προβληματίζει μέχρι στιγμής. Αντίθετα θεωρώ ότι έχει εξωραΐσει το παραλιακό μέτωπο. Αγαπώ τη Λεμεσό, και κάθε κομμάτι της σήμερα».

- Γιάννης Ξενοφώντος, Δημοσιογράφος

Η τουριστική περιοχή που επίσης είχε αναπτυχθεί τόσο γρήγορα στη δεκαετία του 80-90 είναι σήμερα ένα αίσχος. Κατερίνα Παπαφιλοθέου Κολότα.

«Προσωπικά με ενθουσιάζει η ανάπτυξη που βλέπω, κυρίως η οικοδομική, αφού τα μεγάλα και ογκώδη κτίρια δίνουν ένα δυναμισμό στην πόλη. Εκείνο που με ‘χαλά’, είναι ότι παρά τις επενδύσεις εκατομμυρίων που γίνονται για ψηλά και ογκώδη κτίρια, δεν υπάρχει κανένα αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ψυχρά και άοσμα».

- Αντώνης Κυριάκου, Ιδιοκτήτης «The Wisk»

«Μου αρέσει αυτή η ανάπτυξη και ανυπομονώ να δω τη Λεμεσό σε 10 χρόνια! Θα ήθελα την ίδια στιγμή που αδειοδοτούν τους πύργους, να αναγκάσουν και τους ιδιοκτήτες των υπόλοιπων μαυρογέριμων κτιρίων να τα φτιάξουν, για να είναι όλα όμορφα. Επίσης, να συγυριστεί ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο όσον αφορά στις πινακίδες, προσθήκες, πεζοδρόμια, ομοιομορφία, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι κλπ. Και στο τέλος, αλλά και πρώτα απ’ όλα, όλοι οι συμπολίτες μου να αγαπούν και να σέβονται την πόλη μας, όπως εγώ».

- Γιώτης Κυριάκου, Ιδιοκτήτης του καταστήματος Gifts & Gadgets στη Λεμεσό / Διοργανωτής του Street Life Festival

«Δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν είμαι ευχαριστημένη που στο όνομα της ανάπτυξης ρίχνουν ιστορικά κτήρια (όπως αυτό του Λανίτη), για να τα αντικαταστήσουν με κακοσχεδιασμένα κτήρια που μοιάζουν με Dubai της δεκαετίας του ’80. Δεν μου αρέσει που μπλοκάρουν τη θέα της θάλασσας. Η τουριστική περιοχή που επίσης είχε αναπτυχθεί τόσο γρήγορα στη δεκαετία του 80-90 είναι σήμερα ένα αίσχος, και αντί να τα φτιάξουν αυτά, απλά προσθέτουν μέσα στην ασχήμια μοντέρνα κτήρια, αταίριαστα με τη γύρω περιοχή».

- Κατερίνα Παπαφιλοθέου Κολότα, Ιδιοκτήτρια Letterpressed

«Δεν είναι τόσο θέμα αισθητικής (η αισθητική είναι υποκειμενική κατά βάση χωρίς αναφορά σε άλλα στοιχεία) όσο κοινωνικής και περιβαλλοντικής υποδομής. Οι ουρανοξύστες συνδέονται άμεσα με το καθαρά οικονομικό και επενδυτικό όραμα ανάπτυξης. Κατασκευάζονται μεμονωμένα, χωρίς συνολικό σχεδιασμό (master plan), χωρίς τις αναγκαίες υποδομές, υποδεικνύοντας μια χώρα χωρίς πολιτικές αρχές. Με λίγα λόγια, η ανάπτυξη του παραλιακού έχει επίκεντρο το κεφάλαιο και όχι τις οικονομικά μεσαίες και δυσχερείς ομάδες πολιτών. Τι ακριβώς να ‘απολαύσει’ ένας πολίτης στην όψη ενός ουρανοξύστη; τον όγκο του; την αρχιτεκτονική αισθητική του; Συνεπώς, δεν μου ‘αρέσει’ ο οικοδομικός οργασμός της παραλιακής, πλην του ποδηλατοδρόμου και πεζόδρομου κατά μήκος του παραλιακού,αλλά και των κοινών χώρων συνεύρεσης και πρασίνου».

- Αγγελική Σαμαρά, Ερευνήτρια/Υποψήφια Διδάκτωρ Νομικών Επιστημών

«Χάθηκε η προσωπικότητα και η χάρη. Μπορούσαν να αναβαθμίσουν την πόλη, κρατώντας παράλληλα τα παραδοσιακά της στοιχεία, όπως κτίρια εποχής. Υπάρχει ανάπτυξη, αλλά δεν υπάρχει ευαισθησία για τον χαρακτήρα της πόλης. Αυτό που βλέπω σήμερα, είναι ένα επιδεικτικό, φτηνιάρικο και απρόσωπο πράγμα που φωνάζει νεοπλουτισμό με λεφτά άλλων όμως, τα οποία ίσως ήταν πολύ πιο χρήσιμα σε άλλους τομείς».

- Μαρία Μπιτάρ, Δημοσιογράφος

«Το βλέπω θετικά. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί πολύ η εικόνα της Λεμεσού και σαφώς τα κτήρια που έχουν χτιστεί, έχουν βοηθήσει πολύ σε αυτή τη βελτίωση. Η Λεμεσός πάσχει από έλλειψη χώρων στάθμευσης και αυτό είναι πρόβλημα, τώρα που καθημερινά η πόλη έχει ζωή».

- Στέλιος Καλοπαίδης, Αθλητής

«Οτιδήποτε ΄κόφκει’ τη θέα προς τη θάλασσα, ακόμα και αν μένεις σε διαμέρισμα στον 5ο όροφο, απλά δεν πρέπει να υπάρχει».

- Γιώργος Κυριάκου, Ηθοποιός

«Δεν μου αρέσει που τα κτίρια δεν έχουν καθόλου χαρακτήρα. Είναι αχρείαστα, και αδικαιολόγητα ψηλά και το μόνο που κάνουν, είναι να κρύβουν τη θάλασσα».

- Τερέζα Κλεοβούλου, Φωτογράφος

«Όπως έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια το παραλιακό μέτωπο, δεν βλέπω επιστροφή σε ένα τύπου, ελληνικό νησιώτικο χαρακτήρα. Μου αρέσει ο πεζόδρομος και πλέον, άρχισα να αποδέχομαι και τα μεγάλα, μοντέρνα κτήρια, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι μου αρέσουν οι ουρανοξύστες σε όλες τις μορφές. Τα πολυόροφα κτίρια και η φιλοσοφία τους είναι καθαρά μία συνέχεια των αγορών της οικονομίας. Δεν απευθύνονται στον κόσμο, αλλά σε λίγους και εύπορους. Θεωρώ ότι όλη αυτή η εξέλιξη απομακρύνει τους Λεμεσιανού από την πόλης τους, ενώ το γεγονός ότι όλος αυτός ο οικοδομικός οργασμός, μαζί με την αγωνιώδη προσπάθεια για να βρούμε πετρέλαια και φυσικό αέριο, έχει επιπτώσεις στην καθαριότητα της θάλασσας, με εξοργίζει. Τέλος, θα μου άρεσε αν γκρεμίζονταν όλες αυτές οι κακόγουστες πολυκατοικίες και τα κτήρια που έφτιαξαν λίγο μετά τον πόλεμο».

- Άννα Σαμαρά, Ζωγράφος

«Θα προτιμούσα η ανάπτυξη να γινόταν στην περιοχή του Πενταδρόμου ή σε καμιά μεγάλη λεωφόρο και όχι κατά μήκος της παραλίας. Θωρώ λάθος την πρακτική των τεράστιων κτιρίων στο παραλιακό μέτωπο».

- Άνθος Μαραθεύτης, Charter Accountant

Με τρομάζει η αντίληψη κάποιων, ότι τα πανύψηλα κτίρια ισοδυναμούν με ανάπτυξη. Μελίνα Καραγεωργίου.

«Ο οικοδομικός οργασμός στη Λεμεσό δεν με εκφράζει καθόλου. Αυτή η ψευτοανάπτυξη μου προκαλεί αηδία. Ξεχωρίζει ο μόλος, οι αποβάθρες και τα παγκάκια που βλέπουν προς το πέλαγος, αλλά κατά τα άλλα, όλη αυτή την ‘ανάπτυξη’ την ονομάζω ‘ντουμπαϊοποίηση’. Καμία πολεοδομική πολιτική, κανένας σεβασμός στην ιστορία ή το παρελθόν, θεωρώ. Όταν κάνω βόλτες στην πόλη παρατηρώ τα μπαλκόνια των παλιών αρχοντικών, τα νεοκλασικά σπίτια και αναρωτιέμαι που χάθηκε αυτό το γούστο και η αισθητική των παλαιότερων γενιών. Ίσως να ακούγομαι μηδενιστής, μα τελευταίως, στην πόλη μου, νιώθω ξένος. Δεν είναι η Λεμεσός μου τούτη. Δεν μου αρέσει ούτε το παλιό Λιμάνι, ούτε η Μαρίνα. Σε όλες τις σύγχρονες πόλεις παλεύουν να αντικαταστήσουν το τσιμέντο με το πράσινο, επενδύουν σε πάρκα, κήπους, πράσινες ταράτσες. Εμείς ξεριζώνουμε τα δασούθκια, για να φυτέψουμε κτίρια. Επίσης, έχεις προσέξει ότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του παραλιακού δρόμου, ενώ είσαι δίπλα στη θάλασσα, δεν βλέπεις θάλασσα; Κατάντια».

- Μιχάλης Βρ. Ιδιοκτήτης καφενείου «Φανός Θυέλλης»

«Μου αρέσει η ανάπτυξη που συντελέστηκε πάνω-κάτω την τελευταία δεκαετία στο παραλιακό μέτωπο. Μου αρέσει που μπορεί ο καθένας να κάνει τον περίπατό του σε ένα περιποιημένο, μακρύ, πλατύ πεζόδρομο με θέα την αγαπημένη θάλασσα. Μου αρέσει όλο το κομμάτι από τον εναέριο ως και την περιοχή του παλιού λιμανιού –ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο – η υπέροχη επιλογή για κάθε Λεμεσιανό και επισκέπτη να περπατήσει για ώρα, σταματώντας ή όχι σε ένα από τα καφέ και εστιατόρια. Δεν απορρίπτω τη Μαρίνα Λεμεσού, ωστόσο με ενοχλεί η απουσία τοπικού στοιχείου –καφενεία και εστιατόρια με τοπικό χρώμα, αντί τα ίδια μαγαζιά μεγάλων αλυσίδων. Με τρομάζει η αντίληψη κάποιων, ότι τα πανύψηλα κτίρια ισοδυναμούν με ανάπτυξη. Με ενοχλεί η νοοτροπία του «άπου ρέξει». Τα μέτρα, δυο τριών κτιρίων, που ξεπροβάλουν σαν ξένα σώματα και καλύπτουν τη θέα, δεν λογαριάζονται για ανάπτυξη. Φοβάμαι μήπως χαθεί το μέτρο. Ξέρετε, στη Siena της Τοσκάνης είχα παραξενευτεί που ακόμα κι ένα κατάστημα γνωστής μάρκας ρούχων ήταν «καμουφλαρισμένο» σε παραδοσιακό κτίριο. Μου εξήγησαν ότι και ένα παράθυρο να θέλει να αλλάξει κάποιος πρέπει να πάρει την άδεια του δήμου. Και πως ‘εμείς αυτό έχουμε, οι τουρίστες είναι καλοδεχούμενοι γι’ αυτό που έχουμε, δεν κάνουμε αυτό που ίσως να ήθελε ένας κάποιου τύπου τουρισμός’. Αν έχουν τουρίστες μ’ αυτό τον τρόπο σκέψης; Αναρίθμητους. Αυτό θέλω για τη Λεμεσό μας. Να προχωράμε μπροστά, ναι, αλλά κρατώντας το στίγμα και το χαρακτήρα μια γοητευτικής πόλης».

- Μελίνα Καραγεωργίου, Δημοσιογράφος

«Η περιβόητη ανάπτυξη στο παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση σ΄ ένα περιβαλλοντικό Ίδρυμα, είναι η μη ικανοποιητική παρουσία πρασίνου, με την πλειοψηφία του παραλιακού μετώπου να είναι τσιμεντωμένη, με ψηλά κτίρια, που σε αρκετές περιπτώσεις εμποδίζουν την θέα προς τη θάλασσα. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάπλαση του ΓΣΟ που ενώ μπορούσε να γίνει ένας τεράστιος χώρος πρασίνου, μεταμορφώθηκε σε ένα τσιμεντένιο μεγαθήριο που δεν μπορεί να προσφέρει ηρεμία και χαλάρωση στους πολίτες. Από τον οικοδομικό οργασμό που βρίσκεται σε έξαρση στο παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού, διερωτάται κανείς αν όλα αυτά τα κτήρια θα καταφέρουν να πωληθούν εν τέλει ή αν είναι απλά επενδύσεις που γίνονται αιτία να θυσιαστεί η ομορφιά της πόλης και θα παραμείνουν ανεκμετάλλευτές να την στοιχειώνουν; Επίσης, που είναι η πρόβλεψη για την αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση στην συγκεκριμένη περιοχή; Δεν βλέπουμε να υπάρχει πρόβλεψη για βιώσιμη κινητικότητα στην περιοχή. Δεν υπάρχουν ικανοποιητικά δρομολόγια λεωφορείων, οι ποδηλατοδρόμοι δεν έχουν γραμμική συνέχεια, ενώ τα πεζοδρόμια καταντούν χώροι στάθμευσης και χώροι φύτευσης καλλωπιστικών φυτών. Σε μια ιδανική πόλη με όραμα ανάδειξης του θαλάσσιου περιβάλλοντος της, η ανάπτυξη στο παραλιακό μέτωπο θα γινόταν με χαμηλά κτήρια, που δεν εμποδίζουν τη θέα προς τη θάλασσα, ενώ στην Λεμεσό βλέπουμε να πραγματοποιείται ακριβώς το αντίθετο. Τα ψηλά κτίρια που ξεφυτρώνουν σιγά σιγά στην πόλη, έρχονται σαν επιστέγασμά του ελλιπούς πολεοδομικού σχεδιασμού της πόλης και μπερδεύουν ακόμη περισσότερο τον επισκέπτη. Τελικά η Λεμεσός είναι μια πόλη με παραδοσιακά διατηρητέα κτίρια ή μια πόλη που τελικά θέλει να γίνει ένα σύγχρονο Ντουπάι; Το παλιό λιμάνι είναι ένα άλλο παράδειγμα, αντί να εξελιχτεί σ΄ ένα γραφικό ψαρολίμανο με παραδοσιακές ταβερνούλες, έγινε ένας αναδιπλασιασμός της γειτονικής του μαρίνας. Γενικότερα, από το παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού βλέπουμε να απουσιάζει ένα ενιαίο όραμα ανάπτυξης. Οι τεράστιες αναπτύξεις που πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα ίσως να είναι μια ακόμη δραματική παράμετρος για να χάσει ακόμη περισσότερο το χαρακτήρα της η πόλη της Λεμεσού».

- Ίδρυμα Terra Cypria

«Η οικοδομική ανάπτυξη, αφενός, οφείλει να μας βρίσκει πάντοτε έτοιμους να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που δημιουργούν οι εκάστοτε συνθήκες, είτε αυτές έχουν να κάνουν με τεχνολογικές εξελίξεις στους διάφορους τομείς της οικοδομικής βιομηχανίας όπως νέα υλικά, περιβαλλοντικές και οικολογικές μέθοδοι, κατακόρυφη ανάπτυξη, είτε έχουν να διαπραγματευτούν τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου. Αφετέρου, υπάρχει η έννοια της ‘αειφορίας’ και κατ’ επέκταση της ‘αειφόρου ανάπτυξης’ που δεν πρέπει να ξεχνάμε και πόσο μάλλον οφείλουμε να εμπλέξουμε στο μέγιστο βαθμό στη σύγχρονη άναρχη δόμηση που παρατηρείται. Προσωπικά, έχοντας κατά νου όλες εκείνες τις γνώσεις που έλαβα τόσο στις σπουδές μου ως αρχιτέκτονας όσο και στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην πολεοδομία, η έννοια της ‘αειφόρου ανάπτυξης’ είναι σήμερα το κλειδί για μια καλά οργανωμένη, αποδοτική και ευέλικτη οικοδομική ανάπτυξη με βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες θετικές προεκτάσεις στην οικονομία αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Δηλαδή, οφείλουμε να σχεδιάσουμε τις πόλεις μας συνδυάζοντας ταυτόχρονα τις οικονομικές επιδιώξεις για κέρδος και επιτυχία, με περιβαλλοντικές και κοινωνικές ανησυχίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα. Ειδικότερα, σήμερα στην εποχή της ραγδαίας ανάπτυξης των επιστημών και της τεχνολογίας, της οικονομικής κρίσης και της αποξένωσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κάθε οικοδόμημα – μικρής ή μεγαλύτερης κλίμακας – βλέπε πολυώροφα επί του παραλιακού μετώπου της Λεμεσού, οφείλουν να παρέχουν εκτός από πολυτέλεια και ευφάνταστες εικόνες και χώρους κοινωνικής συμβίωσης όλων των οικονομικών τάξεων που συνυπάρχουν στην πόλη μας. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ένταξη αυτών των οικοδομημάτων στον ευρύτερο πολεοδομικό και κοινωνικό ιστό της πόλης μας και στην ‘γκετοποίηση’ τους, δημιουργώντας πολλές φορές εχθρικά και ρατσιστικά συναισθήματα εκ μέρους της πλειοψηφίας προς όλους όσοι έχουν τη δυνατότητα να κατοικήσουν ή και να εργαστούν σε τέτοιου είδους κτίρια.

Συνοπτικά, η ιδέα της κατακόρυφης επέκτασης των κτιρίων, ως αρχή επί της ανάπτυξης, δεν με βρίσκει καθόλου αρνητικό πόσο μάλλον μου γεννά αισθήματα όπως η πρόκληση και η έγνοια για ευέλικτο και αποδοτικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Αυτού του είδους ανάπτυξη όμως σήμερα δεν θεωρώ ότι ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε οργανωμένο και καλά καταρτισμένο πλάνο εκ μέρους των αρχών της πολιτείας. Η ακτογραμμή της Λεμεσού, και γενικότερα η ελεύθερη οπτική, αλλά και φυσική προσπέλαση της από το εσωτερικό της ενδοχώρας ανήκει σε όλους τους πολίτες και η πολιτεία οφείλει οργανωμένα και με ανθρώπους που έχουν την κατάλληλη γνώση και κατάρτιση να αναθεωρήσει γενικότερα τις αρχές που στηρίζεται σήμερα όλο το πολεοδομικό οικοδόμημα. Ένα ‘οικοδόμημα’ το οποίο κληρονομήσαμε επί αποικιοκρατίας και που εκ τότε παρουσιάζονται αποσπασματικές τροποποιήσεις και με βασικές αρχές (Σχέδιο για τη Νήσο) να μην έχουν υλοποιηθεί για περισσότερα από 40 χρόνια, με πρόφαση την τουρκική εισβολή και κατοχή. Θεωρώ, πως είναι άμεση ανάγκη για να πετύχουμε πολιτείες που να είναι υγιείς, ευφυείς και δημιουργικές και που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των σύγχρονων πολιτών, να συνδέσουμε την αρχιτεκτονική και τη διάπλαση του χώρου με ένα γενικότερο σχεδιασμό ολόκληρου του νησιού, ή τουλάχιστον του ελεγχόμενου τμήματος από τις ελληνοκυπριακές αρχές στη βάση μιας ενιαίας και αδιαίρετης οντότητας που θα λαμβάνει υπόψη θάλασσα, στεριά, βουνά, πόλεις και χωριά».

- Βαλεντίνος Ιωάννου, Αρχιτέκτονας - Μηχανικός

Θυμήσου πως ήταν η Λεμεσός πριν από αρκετά χρόνια πατώντας ΕΔΩ >>> https://goo.gl/ZquLqn