Η ώρα συνάντησης σταθερή και δεδομένη για όλους! Χτύπαγε το κουδούνι, σχόλναγες από το δημοτικό και ακολούθως καθόσουνα στο τραπέζι για φαγητό με την οικογένεια (ναι, κάποτε γινόταν κι αυτό και ήταν και υποχρεωτικό). Αντιμετώπιζες με σέβας και αναγκαστικά, όχι ότι το γούσταρες, τη μεσημβρινή αργία και αφού «ξεπέταγες» καμιά άσκηση για το σχολείο –ήξερες ότι θα περάσει από μητρικό έλεγχο, όχι αστεία- μετά, ποιος σε μάζευε!

Γράφει ο Γιάννης Πέτεβης

Μικροί μόρτηδες, ξαμολημένοι στους δρόμους και στα «χωράφκια». Βλέπεις, χωρίς έξυπνα κινητά (χωρίς κινητά γενικότερα), χωρίς κονσόλες και γενικότερα με την τεχνολογία στους παλαιολιθικούς της καιρούς, κάτι θα έπρεπε να εφεύρει το παιδικό μας μυαλό για να περάσει την ώρα του! Και μάντεψε!

Περνούσαμε ωραία! Πολύ ωραία!

Ππιριλλιά

Το δημοφιλέστερο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, η πρώτη μας επαφή με το συνάλλαγμα και το «κουμάριν»! Ο λόγος; Υπήρχαν διαφορετικών ειδών σβώλοι: ήταν τα απλά, τα «γυάλλενα» με τα διάφορα χρώματα τα οποία φάνταζαν σαν κοράλια μέσα τους, αλλά και τα «αξίας»! 

Έμοιαζαν με μπλε, άσπρα και μαύρα μαργαριτάρια αλλά υπήρχαν και αυτά που καθρεφτίζανε, τα πιο industrial! Ήξερες πως, όταν πόνταρες ένα τέτοιο ππιριλλί, ισοδυναμούσε με 2-3 κανονικά!

Υπάρχουν 3 τρόποι να παίξεις.

Πρώτος: Σχηματίζεις έναν κύκλο, τοποθετείς μέσα τα «ππιριλλιά» που ποντάρεις και στοχεύεις. Όσα ππιριλλιά αντιπάλων παικτών πετύχεις να βγουν εκτός κύκλου, τότε γίνονται δικά σου! Μεγάλος στόχος είναι ο «πασιής», το ππιριλί που είναι διπλάσιο σε μέγεθος από τα υπόλοιπα. Νικητής, αυτός που στο τέλος των γύρων θα έχει τα περισσότερα «ππιριλλιά». (ναι, τα κάναμε συλλογή).

Δεύτερος: Τη θέση του μεγάλου κύκλου έπαιρνε ένας μικρός «λούκκος»! Αν πετύχεις να καρφώσεις το ππιριλλί-παίκτης στον κύκλο, ότι είναι μέσα γίνεται δικό σου!

Τρίτος: Τοποθετείς τα ππιριλιά σε μια ευθεία γραμμή. Αν  στοχεύσεις σωστά και πετύχεις επαφή με το πρώτο πιριλλί της γραμμής, τότε όλα τα πιρριλλιά στην γραμμή είναι δικά σου!

Σημ: Τω καιρώ εκείνω, υπήρχαν και συναλλαγές πίσω από κλειστές πόρτες. Κανονικά ππιριλλιά με χρώματα που έλειπαν από τη συλλογή σου δίνοντας το ανάλογο αντάλλαγμα, μαργαριτάρια για μαργαριτάρια κ.ο.κ.

Βασιλέας

Παίζεται με δύο ή περισσότερους παίκτες.  Μοιάζει με ένα τεράστιο «Τ», το οποίο σχηματίζεις με κιμωλία ή ασβέστη στον δρόμο ή στα πεζοδρόμια, τοποθετώντας μέσα σε τετράγωνα τους αριθμούς  από το 1 έως το 8, (με τα 4-5 και τα 7-8 να γειτονεύουν).

Διαλέγεις την πέτρα σου προσεκτικά. Δεν πρέπει να είναι πολύ μικρή, αφού θα βγαίνεις συχνά έξω από τα κουτιά αλλά ούτε και πολύ μεγάλη! Όσο πιο λεία, τόσο το καλύτερο, να «τσιηλά»!

Σημαδεύεις τους αριθμούς, έναν έναν μέχρι τον πιο μακρινό και ξεκινάς το «κουτσό»! Αν κατεβάσεις το άλλο σου πόδι στην πορεία για το «8 και πίσω», αν η πέτρα σου δεν βρει τον αριθμό-στόχο ή αν πατήσεις τις γραμμές, είσαι άκυρος. Καρτερικά τότε περιμένεις τη σειρά σου για να ξαναδοκιμάσεις.

Χοστό (Κρυφτό)

Λίγο πολύ όλοι το ξέρουμε και όσοι κρύβουν ένα μικρό παιδί μέσα τους, ενδόμυχα θέλουν να ξαναπαίξουν! Παίζεται από 3 και περισσότερους παίκτες, με τον έναν να έχει την πλάτη γυρισμένη στον τοίχο, τα μάτια κλειστά (με τα χέρια, για να μην κλέβει) και να «καμμά», να μετράει δηλαδή μέχρι το 100, αρχίζοντας από το 5, μετά στο 10 κ.ο.κ. Τόσο χρόνο έχουν και οι άλλοι παίκτες να κρυφτούν, σε σημείο τέτοιο, που δεν θα τους εντοπίσει ο παίκτης-κυνηγός. Αν σε βρει, τότε πρέπει να τρέξεις και να φωνάξεις το όνομα του πρώτος στον τοίχο, διαφορετικά αν σε προλάβει, την έβαψες. Σειρά σου να «καμμίσεις»!

Μήλο

Παίζεται με μπάλα και ο σκοπός σου είναι να την αποφύγεις! Χρειάζεσαι δεξιοτεχνία, ευλυγισία και καλά αντανακλαστικά! Δύο άτομα βγαίνουν και προσπαθούν να σε πετύχουν με σκοπό να «καείς και να βγεις εκτός παιχνιδιού. Οι υπόλοιποι, προσπαθούν να αποφύγουν τα χτυπήματα των αντιπάλων. Αν σε καρφώσει η μπάλα, τότε είσαι εκτός! Αν καταφέρεις να την πιάσεις, τότε κερδίζεις ένα μήλο, δηλαδή μια επιπλέον ζωή για εσένα, σε περίπτωση που σε χτυπήσει η ξανά! Νικητής, αυτός που θα μαζέψει τα περισσότερα «μήλα»!

Χώρες 

Παίζεται επίσης με μπάλα και χρειάζονται 4 παίκτες το λιγότερο. Ο κάθε παίκτης επιλέγει μια χώρα την οποία και αντιπροσωπεύει. Αμέσως μετά, ένας εκ των παικτών πετάει την μπάλα όσο πιο ψηλά μπορεί, φωνάζοντας ταυτόχρονα μια χώρα! Ο παίκτης-χώρα πρέπει να περιμένει να μαζέψει την μπάλα και οι υπόλοιποι να τρέξουν όσο πιο μακριά γίνεται! Μόλις ο παίκτης-χώρα έχει την μπάλα στην κατοχή του, φωνάζει «ΣΤΟΠ»! Τότε δεν κινείται φύλλο, όσο μακριά πήγες πήγες και ο παίκτης με την μπάλα κάνει 3 μεγάλα βήματα προς τον παίκτη που επιλέγει να πετύχει. Πετάει την μπάλα προς το μέρος του και αν βρει στόχο τότε στον επόμενο γύρο έχει ασυλία!

Σκοτεινό δωμάτιο

Ίσως το πιο «τρομακτικό» αλλά και το πιο «περίεργο» παιδικό παιχνίδι και θα γίνω πιο σαφής!

Παίζεται με τουλάχιστον 3 παίκτες, με τον ένα να μένει εκτός δωματίου και να «καμμά» (βλ. χοστό). Στη συνέχεια μπαίνει μέσα στο κατασκότεινο δωμάτιο, με τους παίκτες κρυμμένους σε διάφορα σημεία του. Τότε όχι μόνο πρέπει να βρει έναν εκ των παικτών, αλλά αγγίζοντας τον/την –εδώ ίσως ήταν και η πρώτη μας επαφή με την ανατομία σώματος- να τον αναγνωρίσει και να φωνάξει το όνομα του. Αν είσαι σωστός, καλώς! Διαφορετικά, έξω πάλι και φτου απ’ την αρχή!

Μαντήλι (1)

Ένα μαντήλι, δυο παιχνίδια! Στο πρώτο παιχνίδι, οι παίκτες χωρίζονται σε 2 ομάδες, με έναν αριθμό να αντιστοιχεί στον καθένα! Υπάρχει και ο διαιτητής, ο οποίος βρίσκεται πάντα ακριβώς στη μέση και έχει την γενική επίβλεψη! Αυτός είναι που φωνάζει και τον αριθμό! Τότε οι παίκτες των 2 ομάδων στους οποίους δόθηκαν οι αριθμοί πρέπει να τρέξουν να αρπάξουν πρώτοι το μαντήλι και να γυρίσουν γρήγορα στη βάση τους. Αν κατά τη διάρκεια του κυνηγητού όμως, ο αντίπαλος «τζίσει» τους τότε ο πόντος πάει στην ομάδα του!

Μαντήλι (2)

Αυτή η έκδοση του «μαντιλιού» χρειάζεται αρκετούς παίκτες που πρέπει να σχηματίσουν ένα κύκλο. Ένας μένει εκτός, ο παίκτης «μάνα» και κρατώντας το μαντήλι, κάνει βόλτες γύρω από τους υπόλοιπους  παίκτες, μέχρι να αφήσει όσο πιο διακριτικά γίνεται το μαντήλι πίσω από έναν. Αν ο παίκτης με το μαντήλι πλάτη το αντιληφθεί εγκαίρως, τότε «τρεχάτε ποδαράκια μου»! Πρέπει να τρέξει και να «τζίσει» στη «μάνα» πριν καθίσει στη θέση του. Διαφορετικά, εάν δεν το αντιληφθεί, πολύ απλά και με μια βόλτα του απ’ έξω απ’ όλους τους παίκτες, τον «ξυπνάμε», για να πάρει την δική του σειρά του εκτός!

Δολοφόνος

Απλό στην θεωρία, πολύ γέλιο στην εκτέλεση, όσοι περισσότεροι παίκτες τόσο το καλύτερο! Ένας ο δολοφόνος, ένας κι ο αστυνομικός και οι υπόλοιποι αγνά, αθώα θύματα που περιμένουν τον «μπάτσο» να πιάσει τον κακό, πριν να τους κλείσει το μάτι και τους «πυροβολήσει».

Κάρτες

Δύσκολα θα το πετύχεις στα ράφια των παιχνιδοπωλείων πλέον, αλλά κάποτε έκανε θραύση! Υποβρύχια, αυτοκίνητα, πλοία, όλα παίζουν! Κάθε κάρτα είχε τα δυνατά και τα αδύνατα της σημεία, είτε αυτό ήταν ταχύτητα, χρονολογία, ή κόστος και με αυτό που επέλεγες, είτε κέρδιζες την κάρτα του αντιπάλου είτε έχανες την δική σου! «Πάνω» σου με λίγα λόγια!

Τάπες

Πόσα κιλά τσίπς και γαριδάκια μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα στομάχι! Κι όμως, το ανθυγιεινό του θέματος καθόλου δεν στεκόταν εμπόδιο στην υπερκατανάλωση τους από εμάς, σαν μικρά γουρούνια, μπροστά στον στόχο να μαζέψουμε όσες περισσότερες και όσες πιο σημαντικές μπορούσαμε για να είμαστε δυνατοί κατά την διάρκεια της «μάχης»!

Άπειρες ώρες διασκέδασης! Υπάρχουν τόσα και τόσα άλλα παιδικά παιχνίδια που έχουν κάνει τις αναμνήσεις μας από εκείνη την περίοδο γλυκές και μοναδικές.

«Σχοινάκι», «λάστιχο», «κλέφτες κι αστυνόμοι», «Περνά περνά η μέλισσα»,

«Μακριά γαϊδούρα», «Αυτοκόλλητα»...

Στοίχημα πως αν είσαι γεννημένος στα 80s έδωσες το πρώτο σου φιλί παίζοντας «μπουκάλα»!

Εποχές είναι, αλλάζουνε και αλλάζουμε κι εμείς μαζί τους. Αν όμως θυμάσαι έστω και λίγα από τα παραπάνω παιχνίδια, τότε το μικρό παιδί που κρύβεις μέσα σου είναι πολύ πιο «μεγάλο» στη θύμηση σου και καλά θα κάνεις σε δύσκολες στιγμές να το επαναφέρεις!