Ζούμε στην Κύπρο και μιλάμε κυπριακά, γράφουμε ελληνικά και στα σχολεία τα παιδιά διδάσκοναι… τι;
Όταν μιλάμε μεταξύ μας, μιλάμε κυπριακά. Όταν όμως θέλουμε να δείξουμε πόσο μορφωμένοι και ευγενείς είμαστε, τότε μιλάμε... τι;
Η ελληνική γλώσσα και η κυπριακή διάλεκτος συνυπάρχουν, όχι αρμονικά, σε μια χώρα που ακόμη δεν έχει αποφασίσει ούτε τι θέλει, ούτε τι είναι.
«Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει η κυπριακή διάλεκτος, αλλά η στάση μας απέναντί της» υποστηρίζει ο Σπύρος. «Εξ ου και αποδίδουμε κάποιους χαρακτηρισμούς στην επίσημη μορφή ομιλίας, όπως ‘σωστά ελληνικά’ (τα κυπριακά είναι λανθασμένα;) ή ‘ευγενικά’ (άρα τα κυπριακά δεν είναι ευγενικά;’)».
«Και μετά είναι και τα ενοχικά σύνδρομα» συμπληρώνει ο Κυριάκος. Αλήθεια, κινδυνεύουμε από την κυπριακή διάλεκτο; «Αυτά είναι φαντασματάκια. Την κυπριακή διάλεκτο πρέπει να την αγαπάμε, πρέπει σίγουρα και να την ξεχωρίζουμε, αλλά ποτέ να μην την υποτιμούμε σε σχέση με την ελληνική, διότι είναι πολύ πλούσια»
«Έχουμε ποιητές (Β. Μιχαηλίδης, Δ. Λιπέρτης, τα κυπριακά του Μόντη) οι οποίοι έγραψαν στην κυπριακή διάλεκτο έργα που μπορούν να αντισταθμίσουν ένα Σολωμό» επισημαίνει.
«Ναι, αλλά πως αυτά τα σπουδαία κυπριακά θα τα μάθουμε και θα μάθουμε και σωστά και θα μάθουμε να τα χρησιμοποιούμε, αν δεν διδάσκονται στο σχολείο;». Εύλογο το ερώτημα.