Ο Ανδρέας Γιόρτσιος αφήνει για λίγο τα τηλεοπτικά στούντιο, αρπάζει το κινητό του και δημοσιεύει τις καλύτερες λήψεις του, βοηθώντας μ’ αυτό τον τρόπο την δράση του ΠΑΣΥΚΑΦ. Ενενήντα έξι στο σύνολο σελίδες γεμάτες από όμορφες εικόνες απ’ την Κύπρο, όπως αυτές δημοσιεύτηκαν στον λογαριασμό του γνωστού δημοσιογράφου στο Instagram.

_{Συνέντευξη στον Αχιλλέα Ρότα} 

_{* Ευχαριστούμε το περιοδικό Down Town για την παραχώρηση της φωτογραφίας του Ανδρέα Γιόρτσιου.} 

Από δημοσιογράφος… φωτογράφος;  

Ερασιτέχνης φωτογράφος, μ’ ένα smart phone στο χέρι!

Πώς προέκυψε αυτή η δουλειά;

Κοίτα, είμαι φαν της εφαρμογής Ιnstagram -όπου διατηρώ και δικό μου λογαριασμό- οπόταν δεν άργησα να… εθιστώ στη λήψη φωτογραφιών και το «ανέβασμά» τους. Εδώ και αρκετό καιρό είμαι στο ψάξιμο, όπου κι αν βρίσκομαι, για τις γωνιές και τα σημεία αυτά που μου προκαλούν το ενδιαφέρον. Φίλοι προσωπικοί και διαδικτυακοί με ρωτούσαν συνεχώς μέσω του λογαριασμού μου «Πού είναι αυτό;» για φωτογραφίες που τράβηξα σε χώρους όπου όλοι, λίγο-πολύ, κινούμαστε καθημερινά. Κάποια στιγμή, συζητώντας με τους Ιωάννα Χριστοδούλου και Νικόλα Κυριάκου της εταιρίας a bookworm publication σε μια άλλη παρουσίαση βιβλίου, ανέφερα χαριτολογώντας πως, που θα πάει, θα ‘ρθει η στιγμή που θα παρουσιάσουμε και το δικό μου βιβλίο.

Και έτσι καταλήξατε στην έκδοση;

Ναι, τα παιδιά το πήραν ζεστά και λίγες μέρες αργότερα μου πρότειναν να δημιουργήσουμε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τις καλύτερες λήψεις που είχα δημοσιεύσει στον λογαριασμό μου στο Instagram. Τους ζήτησα να το σκεφτώ λίγο αλλά δεν άργησα να ανταποκριθώ αφού η στιγμή ήταν η κατάλληλη. Είχα ήδη στο μυαλό μου πως ήθελα να κάνω κάτι στη μνήμη του πατέρα μου…

Έχεις αφιερώσει την εν λόγω έκδοση στον πατέρα σου, έτσι;

Ναι. Ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο το Σεπτέμβριο του 2012 και έχασε τη μάχη τον Ιανουάριο του 2013. Με τον πατέρα μου είχαμε μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Χωρίς να είμαστε ιδιαίτερα συνδεδεμένοι όπως για παράδειγμα με τη μητέρα μου, εν τούτοις υπήρχε μία έντονη και ιδιαίτερη σχέση αγάπης.

Πώς θα περιέγραφες τον πατέρα σου;  

Ήταν άνθρωπος που δεν μιλούσε πολύ. Ένας άνθρωπος που αναγκάστηκε να σταματήσει το δημοτικό για να εργαστεί μετά το θάνατο του πατέρα του σε εργατικό ατύχημα. Είχε μία περηφάνια που με συγκλόνιζε. Το καλοκαίρι μετά τη Β' Γυμνασίου πήγα και ζήτησα δουλειά ως βοηθός σερβιτόρου σε μία ταβέρνα κοντά στο σπίτι μας και τον θυμάμαι να εκνευρίζεται. Εγώ το έκανα σε μία εφηβική κίνηση ανεξαρτησίας, ήθελα το δικό μου χαρτζιλίκι, αλλά εκείνος προσβλήθηκε θεωρώντας ότι ένιωθα πως δεν μπορεί να μας προσφέρει όσα θέλαμε. Αργότερα όταν του είπα ότι ήθελα να πάω να δουλέψω μαζί του αρνήθηκε πεισματικά. Ήθελε να σπουδάσω. Να κάνω κάτι άλλο και να μην είμαι όλη μέρα μέσα στη σκόνη… Τα Χριστούγεννα του 2012 είχε ήδη κάνει την πρώτη χημειοθεραπεία. Πέρασα μαζί τους τις γιορτές και τη στιγμή που έφευγα από το σπίτι για το αεροδρόμιο, με αγκάλιασε και λέγοντας μου «Δεν θα σε ξαναδώ» γέμισαν δάκρυα τα μάτια του. Αυτή είναι μία στιγμή που δεν θα ξεχάσω όσο ζω.

Οπόταν, κλείνουν σχεδόν δύο χρόνια από τον θάνατό του... 

Ναι και γι’ αυτό ακριβώς αποφάσισα να προχωρήσω τη δεδομένη στιγμή με την εν λόγω έκδοση. Επίσης, λόγω του ότι είχα εμπλακεί στο παρελθόν σε κάποιες ενέργειες του ΠΑΣΥΚΑΦ αποφάσισα ότι ο φιλανθρωπικός σκοπός του βιβλίου θα ήταν η στήριξη του Παγκύπριου Συνδέσμου Καρκινοπαθών και Φίλων.

Ο τίτλος «C [see] Y [why]» από πού προκύπτει;

Οι φωτογραφίες που περιλήφθηκαν στην έκδοση είναι όλες από διάφορα σημεία στην Κύπρο. Από εκδρομές σε διάφορα μέρη, περιπάτους με την Alegria, τον σκύλο μου, ακόμη και μέσα απ’ το αυτοκίνητο. Η εφαρμογή κοινοποίησης των φωτογραφιών όπως προανέφερα μου είχε προκαλέσει… εθισμό. Όπου βρισκόμουν κοιτούσα παντού να βρω μια ενδιαφέρουσα κι αισθητική, κατά την προσωπική μου άποψη, γωνία λήψης. Η αλήθεια είναι πως ο εγκέφαλος μας είναι προγραμματισμένος με τέτοιο τρόπο που επειδή δέχεται χιλιάδες πληροφορίες να συγκρατεί και να επεξεργάζεται αυτές που θεωρεί απαραίτητες για την ασφάλεια και την επιβίωση μας. Κοιτάμε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βλέπουμε. Πόσες φορές σού έχει τύχει να μπεις σε ένα χώρο που πας συνέχεια και να ρωτήσεις «Αυτό ήταν πάντα εδώ;». Την ώρα της κίνησης ή την ώρα που είσαι σταματημένος στο δρόμο γιατί το φανάρι είναι κόκκινο, το άγχος να φτάσεις ένα λεπτό πιο γρήγορα στον προορισμό σου σε κάνει νευρικό. Νομίζεις ότι μέχρι να ανάψει το πράσινο έχει περάσει μία αιωνιότητα κι αν σου τύχει να είμαι μπροστά σου θα αρχίσεις και να… κορνάρεις γιατί εγώ μπορεί να βλέπω την εικόνα με τους φοίνικες και τα σύννεφα και τις αποχρώσεις του μπλε του ουρανού! Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα. Ο τίτλος λοιπόν προέκυψε από αυτή τη βασική αρχέγονη λειτουργία του εγκεφάλου μας. Κοιτάμε αλλά δεν βλέπουμε. Με τις φωτογραφίες που κοινοποιώ στο instagram αυτό ήθελα πάντα να μοιραστώ. Να αρχίσουν όλοι να βλέπουν με διαφορετική ματιά τον κόσμο γύρω τους, να ανακαλύψουν την ομορφιά του και το μεγαλείο του. Το παιχνίδι που δημιουργεί η φράση «Δες γιατί» στα αγγλικά, [See Why] με τα αρχικά της Κύπρου διεθνώς [CY], δημιούργησε στο μυαλό μου τον τίτλο.

Σκέφτεσαι να δώσεις συνέχεια;

Γιατί όχι; Αν το «C[see] Y[why]» αρέσει στον κόσμο και το στηρίξει, εγώ θα συνεχίσω τις μικρές μου αποδράσεις από την καθημερινότητα και θα συνεχίσω να βγάζω φωτογραφίες.

_{Η παρουσίαση της έκδοσης «C[see] Y[why]» θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του Προεδρικού και θα τελεί υπό την αιγίδα της πρώτης κυρίας κας. Άντρης Αναστασιάδη.} 

_{Το λεύκωμα θα πωλείται στην τιμή των €20,00 και τα καθαρά έσοδα θα διατίθενται στον ΠΑΣΥΚΑΦ.}