«Κάτι έχει αλλάξει στην Αθήνα, το vibe είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την τελευταία φορά που ανέβηκα» λέω στη Μαρία και αυτή αρχικά απαντάει με ένα χαμόγελο γεμάτο συγκατάβαση και την ατάκα «η ψυχολογία αντιστράφηκε». Αυτό.
Δεν υπάρχει η γκρίνια -ειδικά στο κέντρο-, ο κόσμος από την Πλατεία Συντάγματος ως απέναντι στην Ερμού διασταυρώνει με περισσότερη αυτοπεποίθηση και ανεμελιά και όχι κατσουφιασμένος.
Δεν έκατσα πολλές ώρες -μονάχα ένα απόγευμα και το επόμενο πρωινό-, πλην όμως πρόλαβα να πάρω μια καλή γεύση.
Πρόλαβα να απολαύσω ξανά την απλότητα-μεγαλείο των ελληνικών γεύσεων στο new age ταβερνάκι (το λες και εστιατόριο) Τζίτζικας και Μέρμηγκας στην Μητροπόλεως, το οποίο αντιλαμβάνομαι ότι έχει καταστεί ιδιαίτερα δημοφιλές ανάμεσα στους Αθηναίους.
Πρόλαβα όμως να απολαύσω και συνταγές των Σκαρμούτσου και Λαζάρου, δια χειρός Χριστόφορου Πέσκια, τις οποίες θα βρεις κι εσύ στο www.kouzinalidl.gr. Βλέποντας τις, μπορείς άνετα να αντιληφθείς πως με πολύ απλά -ενίοτε φθηνά- υλικά μπορείς να φτιάξεις σπουδαία πράγματα.
Πρόλαβα να πιω έναν παγωμένο εσπρέσο στην από-άλλη-εποχή πλατεία Ηπιτού, στο Ipitou Bar με τη ριγέ τέντα, δίπλα στο οποίο βρίσκονται άλλα 2-3 κουκλίστικα μπαράκια. Μπαράκια έχουν ανοίξει αρκετά, στα διάφορα στενά του κέντρου, τα οποία αξίζει να ανακαλύψεις.
Πρόλαβα να χαζέψω βιτρίνες και να πάρω μυρωδιά από all time classic ζαχαροπλαστεία του κέντρου που βρίσκονται εκεί χίλια χρόνια, όπως ο Χατζής.
Πρόλαβα να μπω στο Public, να πάω στο ράφι με τους δίσκους, να αρπάξω το ολοκαίνουργιο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, μετρώντας παράλληλα τις ώρες που έμεναν για να επιστρέψω Λάρνακα έτσι ώστε να το βάλω στο αυτοκίνητο να παίζει.
Πρόλαβα να μάθω από τη Μαρία που πήγε Ακρόπολη αλλά και να διαπιστώσω εκ νέου μέσω ενός άρθρου των nytimes ότι η Ακρόπολη και το μουσείο ήταν, είναι και θα είναι πάντα έτοιμη να σου προκαλέσει δέος, να σου θυμίσει από πού προέρχεσαι, να σου «μεταγγίσει» μια απροσδιόριστη υπέρμετρη αισιοδοξία…
Πρόλαβα να μάθω από τον σπουδαίο σεφ Λευτέρη Λαζάρου, τον οποίο συνάντησα στο event όπου έδινε μάχη στην κουζίνα με τον Σκαρμούτσο, ότι η Αμάλ Αλαμουντίν-Κλούνεϊ, η οποία την προηγούμενη μέρα είχε φάει στο Βαρούλκο και στην οποία εναποθέτουμε πολλές ελπίδες για την επιστροφή των Ελγίνειων Μαρμάρων στην Ελλάδα, είναι τετραπέρατη, πολύ φινετσάτη, ενώ ο δημοσιογράφος και ανταποκριτής του Σίγμα, Χρήστος Μιχαηλίδης, τον οποίο επίσης πετύχαμε στο event, μας έδωσε ακόμα περισσότερες ελπίδες λέγοντάς μας πως απίστευτη δουλειά (ίσως και περισσότερη) κάνουν οι συνεργάτες της.
Πρόλαβα να περάσω όμορφα στην Αθήνα, η οποία σιγά-σιγά επανακτά την παλιά αίγλη της, δεν πρόλαβα όμως να κάνω πράγματα που ήθελα. Θα 'θελα να επιστρέψω ξανά, σύντομα.