«Ο φίλος μου δεν δολοφονήθηκε, εκτελέστηκε εν ψυχρώ», είχε καταθέσει ως κύριος αυτόπτης μάρτυρας στο δικαστήριο. Ο δεκαπεντάχρονος τότε Νίκος Ρωμανός, είδε τον κολλητό του Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός απ’ τις σφαίρες του αστυνόμου Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια το 2008. Κι από εκείνη τη μέρα, τίποτε δεν θα ‘ταν πια το ίδιο για τον γόνο της αστικής οικογένειας Νάσιουτζικ.
Ο άνθρωπος στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο Αλέξης, έγραφαν οι εφημερίδες του ’08 για τον Νίκο Ρωμανό
Ο Νίκος Ρωμανός είναι γιος της γνωστής συγγραφέα Παυλίνας Νάσιουτζικ και εγγονός του Αθανάσιου Νάσιουτζικ, του πρώην προέδρου της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, που εν έτει 1984 κατηγορήθηκε πως δολοφόνησε τον συγγραφέα Θανάση Διαμαντόπουλο με 97 χτυπήματα με σφυρί στο κεφάλι, για την οποία κρίθηκε ένοχος δέκα χρόνια μετά.
Ο Νίκος Ρωμανός κουβαλά το φέρετρο του καλύτερού του φίλου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Νίκος Ρωμανός - Αλέξης Γρηγορόπουλος
Διπλή ληστεία στο Βελβέντο
Ο Ρωμανός -«ο άνθρωπος στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο Αλέξης» όπως έγραφαν οι εφημερίδες του ’08- θα απασχολήσει ξανά την κοινή γνώμη, λίγα χρόνια αργότερα, όταν το όνομά του θα συνδεθεί με την τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος αρνήθηκε εξαρχής την εμπλοκή του και τόνισε πως διαφωνεί με την εν λόγω οργάνωση. Παρόλα αυτά, κι ενώ αρχικά συλλήφθηκε με την κατηγορία της τρομοκρατίας, εν τέλει καταδικάστηκε ως δράστης του Κοινού Ποινικού Δικαίου και κρίθηκε ένοχος για την διπλή ένοπλη ληστεία που έλαβε χώρα στα ΕΛΤΑ και σε υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας στο Βελβεντό Κοζάνης τον Φεβρουάριο του 2003.
«Και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα... μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά». Μ’ αυτό το κείμενο του Τάσου Λειβαδίτη ο Νίκος Ρωμανός μέσα απ’ την φυλακή θα αρχίσει να ξετυλίγει τις σκέψεις του για τη σαπίλα και το σύστημα.
«Είμαστε αντάρτες των πόλεων», ανέφερε μπροστά στους δικαστές, την πρώτη μέρα της δίκης ενώ, λίγο καιρό αργότερα μέσα απ’ τις φυλακές, θα δηλώσει «Ως αναρχικοί θεωρούμε την επιλογή της ληστείας τράπεζας μια συνειδητή επιλογή αντίστασης. Η κίνησή μας δεν είχε στόχο τον προσωπικό πλουτισμό» και συνεχίζει «Η επίθεση στους ναούς του κεφαλαίου εντάσσεται στην συνολική επαναστατική μας δράση. Δεν συνεργαζόμαστε, δεν απολογούμαστε».
Οι τέσσερις συλληφθέντες για την διπλή ληστεία
Η εκδίκαση της υπόθεσης
Η υπόθεση έκλεισε με τους συλληφθέντες να καταδικάζονται ως εγκληματίες ποινικού δικαίου και όχι ως τρομοκράτες, με την ΕΛ.ΑΣ να μην έχει καταφέρει να αποδείξει πως συνδέονται με την «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Παρόλα αυτά οι ποινές ήταν βαριές, αφού κρίθηκαν ένοχοι για τα εξής αδικήματα: Παράνομη κατακράτηση, διακεκριμένη οπλοκατοχή, διακεκριμένες κλοπές και ληστεία. Ο Ρωμανός συγκεκριμένα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 χρόνων και 11 μηνών.
Οι Πανελλήνιες και η απεργία πείνας
Λίγο πριν ο Ρωμανός καταδικαστεί, νυμφεύτηκε με πολιτικό γάμο στις φυλακές, ενώ παράλληλα μελετούσε μέσα στο κελί του για τις Πανελλήνιες, καταφέρνοντας να περάσει στα ΤΕΙ Αθήνας, στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Τμήμα Υγείας) και μάλιστα με διάκριση. Το βραβείο ύψους €500, το οποίο συνηθίζεται να δίδεται από τον υπουργό Δικαιοσύνης ο Ρωμανός αρνείται να παραλάβει ενώ για ιδεολογικούς λόγους, δεν θα παρευρεθεί στην εκδήλωση απονομής στις φυλακές, ούτε θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Κάρολου Παπούλια για προσωπική επιβράβευση.
Μετά την ακαδημαϊκή διάκρισή του, οι αρχές των φυλακών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης θα αρνηθούν να του παραχωρήσουν εκπαιδευτική άδεια, για να μπορέσει να παρακολουθήσει τα μαθήματά του, με την δικαιολογία πως είναι επιθετικός και επικίνδυνος. Ο ίδιος θα αντιδράσει, εκφράζοντας έμπρακτα την δυσφορία του. Από τις 10 Νοεμβρίου αποφασίζει να ζητήσει δικαίωση, κηρύσσοντας απεργία πείνας, με τον οργανισμό του να βρίσκεται σήμερα σε δυσμενή κι οριακή κατάσταση. Από τις 24 Νοεμβρίου ο Ρωμανός νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Ο Νίκος χαιρετά την εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Γεννηματάς
Η στάση του κράτους
Με εισαγγελική εντολή το κράτος, όχι μόνο δεν αποσύρει την απαγόρευση αλλά, επιβάλλει την αναγκαστική σίτιση του Ρωμανού. Με τον ίδιο να εκφράζει την άρνησή του, η ΕΙΝΑΠ (Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά) αναγκάζεται να τοποθετηθεί, δηλώνοντας ευθαρσώς πως εναντιώνεται στην απόφαση, καταγγέλλοντας μάλιστα πως «Κανένας γιατρός δεν δικαιούται, σύμφωνα με τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας, να ενεργεί αντίθετα στη βούληση του ασθενούς». Σε δηλώσεις του ο δικηγόρος του Ρωμανού, Φραγκίσκος Ραγκούσης, θα αναφέρει μεταξύ άλλων πως «Πρόκειται για ξεκάθαρο βασανιστήριο. Είναι κάτι το πρωτοφανές στην Ελλάδα από την μεταπολίτευση και μετά».
Κίνδυνος για την ζωή του
Η ζωή του Νίκου, μετά από 23 μέρες απεργίας πείνας, κρέμεται από μια κλωστή. Ο πατέρας του θα δηλώσει στην Ελληνοφρένεια πως «Ο Νίκος κινδυνεύει άμεσα και ανά πάσα στιγμή από ανακοπή», ενώ η μητέρα του θα δηλώσει στην ελληνική HuffPost: «Είμαι πεπεισμένη πως ετοιμάζεται να δει το παιδί μου στο ικρίωμα, ζωντανό ή νεκρό. Αναφέρομαι στον κ. Αθανασίου γιατί αυτός είναι υπουργός Δικαιοσύνης και εν τέλει ξέρουμε πως είναι δική του απόφαση. Η απόφαση να μην λάβει την άδεια ο Νίκος είναι πρωτίστως δική του». Ο Αθανασίου απ’ την πλευρά του θα απαντήσει: «Δεν είναι δική μου δουλειά η χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών σε κρατουμένους», την ώρα που οι εργαζόμενοι στο Γεννηματάς θα τονίζουν πως «ήδη η κατάσταση της υγείας του Ν. Ρωμανού είναι επιβαρυμένη».
Το νοσοκομείο αυτή τη στιγμή φαίνεται να θυμίζει κρατητήριο, με δεκάδες αστυνομικούς να φρουρούν κάθε έξοδο και τον Εισαγγελέα Πειραιά να παροτρύνει το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών να αρνηθεί την παραχώρηση εκπαιδευτικής άδειας στον Ρωμανό.
Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του Νίκου…
«Οι γιατροί μας λένε πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταματήσει η καρδιά του. Μας ζητούν να τον πείσουμε να λάβει τροφή αλλά εκείνος επιμένει. Είναι πιο δυνατός απ’ ό,τι φαντάζεστε», λέει η μητέρα του με τις Αρχές, στην αντίπερα όχθη να ακούν πιέσεις για αναγκαστική σίτιση.
Η κινητοποίηση συγκρατούμενων και πολιτών
O Νίκος δεν φαίνεται να είναι μόνος. Προς υποστήριξη του βρίσκονται άλλοι δύο συγκρατούμενοί του [επίσης καταδικασθέντες για τις ληστείες στο Βελβέντο] οι Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος και ο Δημήτρης Πολίτης, μαζί και Γιάννης Μιχαηλίδης. «Δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε το συνολικότερο πολιτικό κλίμα που επικρατεί στις μέρες μας, την άγρια καταστολή που έχει εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο εναντίον οποιουδήποτε και οποιασδήποτε επιχειρεί να αντισταθεί στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την απροκάλυπτη επίθεση στα "παράσιτα" αυτού του οικονομικού συστήματος», θα αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους.
Στην Κρήτη, μέλη κοινωνικών οργανώσεων καταλαμβάνουν συμβολικά τηλεοπτικό σταθμό προς ένδειξη συμπαράστασης. «Ο Ρωμανός με ασπίδα τη ζωή του, ζητά να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο, δε ζητά να αποφυλακιστεί, δε ζητά να πέσει στα μαλακά η ποινή του» δηλώνουν σε κείμενο τους οι Θύμιος Καλαμούκης, Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, Λάκης Λαζόπουλος, Τζίμης Πανούσης και Χριστόφορος Ζαραλίκος σημειώνοντας πως «…οφείλουμε να αντιδράσουμε και να συμπαραταχθούμε στο δίκαιο και αυτονόητο αίτημα ενός νέου ανθρώπου. Αυτός ο εκβιασμός της κυβέρνησης δεν πρέπει να περάσει. Η κυβέρνηση είναι αυτή που έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη ζωή του».
Την ίδια ώρα ο υπουργός παιδείας της Ελλάδος Ανδρέας Λοβέρδος θα δηλώσει «Αφού η πολιτεία επέτρεψε στον Ρωμανό να δώσει εξετάσεις για την εισαγωγή του σε ΑΕΙ, θα πρέπει να του δώσει άδεια να παρακολουθεί τα μαθήματα και να δίνει εξετάσεις στο πανεπιστήμιο».
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ απ’ την πλευρά του θα ταχθεί με το μέρος του Ρωμανού κηρύσσοντας πως «Η δημοκρατία δεν εκδικείται». Εν τω μεταξύ, ομάδα εκπαιδευτικών ετοιμάζονται για κοινή συνέντευξη Τύπου με την οποία θα παροτρύνουν να δοθεί η άδεια στον Ρωμανό και να ικανοποιηθεί το αίτημα του για εκπαίδευση, ενώ σ’ όλο αυτό προστίθενται πορείες, δηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης από σωματεία και οργανώσεις, με ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας να έχει κινητοποιηθεί για να τεθεί τέλος σ' αυτό το παράλογο σίριαλ.
Η όλη εξέλιξη της ιστορίας φαίνεται να αφήνει εκτεθειμένο το ελληνικό σύστημα δικαιοσύνης, με την πλειονότητα του κοινού να ελπίζει πως η υπόθεση θα έχει θετικό τέλος.
Και τα μηνύματα που στέλνει ο Ρωμανός, είτε απ’ την φυλακή, είτε απ’ το νοσοκομείο, ίσως, προβληματίσουν και εν τέλει παραδειγματίσουν όχι μόνο τους αρμόδιους αλλά κοινή γνώμη.
Υ.Γ. Το υστερόγραφο του Νίκου Ρωμανού σε ένα απ’ τα μηνύματα του, είναι αφιερωμένο στον Ιταλό αναρχικό Adriano Antonacci και πρόκειται για ένα ποίημα του Fabrizio de André:
Εκείνο που δεν έχω
Εκείνο που δεν έχω είναι ένα άσπρο πουκάμισο. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα μυστικό στην τράπεζα. Εκείνο που δεν έχω είναι τα πιστόλια σου, για να κατακτήσω τον ουρανό, για να κερδίσω τον ήλιο. Εκείνο που δεν έχω είναι να την βγάλω καθαρή. Εκείνο που δεν έχω είναι αυτό που δεν μου λείπει. Εκείνο που δεν έχω είναι τα λόγια σου για να κερδίσω τον ουρανό, για να κατακτήσω τον ήλιο. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα ρολόι που να πηγαίνει μπροστά, για να πηγαίνω γρηγορότερα από τον χρόνο και να είμαι σε κάποια απόσταση. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα σκουριασμένο τραίνο, για να με μεταφέρει πίσω εκεί που ξεκίνησα. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα χρυσό δόντι. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα ωραίο δείπνο. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα μεγάλο λιβάδι για να τρέξω πιο γρήγορα από την μελαγχολία. Εκείνο που δεν έχω είναι τα χέρια μου στο σώμα σου. Εκείνο που δεν έχω είναι μια διεύθυνση στην τσέπη. Εκείνο που δεν έχω είσαι εσύ με το μέρος μου. Εκείνο που δεν έχω είναι να σε ξεγελάσω στο παιχνίδι. Εκείνο που δεν έχω είναι ένα άσπρο πουκάμισο. Εκείνο που δεν έχω είναι να την βγάλω καθαρή. Εκείνο που δεν έχω είναι τα πιστόλια σου για να κατακτήσω τον ουρανό, για να κερδίσω τον ήλιο. Εκείνο που έχω είναι…