Μεταφέρει στα ελληνικά το «Πάντα ήρωες» του Φαμπιέν Μαρσό.
«Υπάρχει στην άκρη του διαδρόμου ένα ασανσέρ που χρησιμοποιώ σπάνια, στον πρώτο όροφο. Απέναντι από το ασανσέρ υπάρχει μια πόρτα που γράφει πάνω “αίθουσα παιχνιδιών”. Καθώς η πόρτα μένει πάντα κλειστή, πίστευα πως αυτή η αίθουσα δεν χρησιμοποιείται και έχει ξεμείνει από παλιότερες εποχές.
Αλλά μια μέρα βγαίνοντας από το ασανσέρ βλέπω αυτή την πόρτα ορθάνοιχτη. Η ανακάλυψη ενός νέου μέρους ύστερα από τόσες και τόσες επισκοπήσεις των διαδρόμων είναι απροσδόκητη. Μπαίνω μέσα και πέφτω πάνω σε τρεις ασθενείς σε αναπηρική καρέκλα να κάθονται με δυο νέους με λευκές μπλούζες, ένα αγόρι και μία κοπέλα που τους έχω ήδη πετύχει μερικές φορές στο Κέντρο. Αυτή η εικόνα μιας ήσυχης κατάθλιψης με κάνει να χαμογελάσω. Μου έρχεται να τους πλησιάσω φωνάζοντας “Ουου! Τι γίνεται εδώ, ρε παιδιά, χαμός; Σας ακούμε μέχρι την άλλη άκρη του πάρκου”. Δεν λέω τίποτα φυσικά, διστάζω να κάνω επιτόπου στροφή και τους πλησιάζω σιωπηλά. Οι δύο νέοι με υποδέχονται και μου συστήνονται: είναι κοινωνικο-πολιτιστικοί διασκεδαστές που δουλεύουν κατά καιρούς στο Κέντρο. Οργανώνουν κυρίως τις μουσικές εκδηλώσεις ή τις συγκλονιστικές βραδιές καραόκε».
Ο Φαμπιέν Μαρσό, συγγραφέας του βιβλίου απ’ όπου το απόσπασμα, είναι ένας από τους πιο διάσημους γάλλους ράπερ, γνωστός με το ψευδώνυμο Grand Corps Malade (Μεγάλο Άρρωστο Σώμα). Σε ηλικία είκοσι ετών μια κακοζυγισμένη βουτιά στην πισίνα της αθλητικής κατασκήνωσης όπου εργαζόταν είχε ως συνέπεια να τραυματιστεί σοβαρά στη σπονδυλική στήλη και να μείνει παράλυτος από το λαιμό και κάτω. Παρά τις απαισιόδοξες προβλέψεις των γιατρών οι οποίοι δεν πίστευαν ότι θα ξανασταθεί στα πόδια του, ο Μαρσό κατάφερε, μετά από ένα χρόνο παραμονής σε κέντρο αποκατάστασης, να περπατήσει ξανά.
Χρόνια μετά από την περιπέτειά του, ο Μαρσό, ένας επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης με δεκάδες διακρίσεις και πολυπληθή βάση φανατικών οπαδών, έπιασε χαρτί και μολύβι για να διηγηθεί το χρονικό της μάχης με το «Μεγάλο Άρρωστο Σώμα του» (έχει ύψος 1.95 μ.). Χωρίς ίχνος αυτολύπησης, χωρίς περιστροφές και ωραιοποιήσεις, με χιούμορ –όσο επιτρέπουν οι περιστάσεις, ακόμα και μετά την πάροδο δεκαετίας- ο 35άχρονος καλλιτέχνης περιγράφει τον άνισο αγώνα με τους ανυπάκουους μυς, τον χρόνο που δεν εννοεί να περάσει όταν κανείς είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι, τα άλματα του μυαλού όταν το σώμα μένει ακίνητο, τους ανθρώπους γύρω του. Ο λόγος του είναι στακάτος και ρυθμικός –με τη φαντασία σου ακούς τα τύμπανα-, οι περιγραφές δεν χαρίζονται στον αναγνώστη ούτε τον σοκάρουν άσκοπα. Τα αισθήματα είναι σαν τ’ αγριολούλουδα –ξεφυτρώνουν μόνα τους, χωρίς σχέδιο.
Το βιβλίο «Πάντα ήρωες» («Patients» στο πρωτότυπο) κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2012 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στα ελληνικά το μετέφρασε η Χάρις Αλεξίου, η οποία δοκιμάζεται για πρώτη φορά στη μετάφραση πεζογραφικού έργου, και τα κατάφερε εξαιρετικά. Κυκλοφορεί από τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και αξίζει να το αναζητήσετε.
Περισσότερα για τον καλλιτέχνη και το βιβλίο του θα βρείτε στο προσωπικό του site: www.grandcorpsmalade.fr.
Πηγή: tospirto.net