«Πρέπει να πας να το δεις, αλλά να πας μέρα και κυρίως όχι μόνος», με παρότρυνε αλαφιασμένη η φίλη μου, που εντελώς τυχαία είχε μπει σε αυτό το πολύ, μα πάρα πολύ, περίεργο και «σπούκι» σπίτι λίγες μέρες πριν. Τα ανακατωμένα συναισθήματα φρίκης, περιέργειας και εντυπωσιασμού για το τι στο καλό συμβαίνει εκεί μέσα, που μου είχε περιγράψει η φίλη μου, ήταν ακριβώς ότι ένιωσα τόσο εγώ όσο και οι άλλοι τέσσερις φίλοι δημοσιογράφοι, όταν το επισκεφτήκαμε το αμέσως επόμενο μεσημέρι.

Μια early 90’s εγκαταλελειμμένη βίλα, κτισμένη στην παραλιακή λεωφόρο της Λεμεσού, στην περιοχή της Αμαθούντας. Πρώτη εικόνα που αντικρίζεις φάτσα κάρτα με το που μπαίνεις, στη χωρίς κάγκελα, αυλή, η άδεια πισίνα στην οποία έχουν φυτρώσει μέσα δίμετρα αγριόχορτα. Το άλλοτε πολυτελές, όπως δείχνει, σπίτι, είναι χωρίς πόρτες, χωρίς ή με ραγισμένα παράθυρα και με εμφανή τα σημάδια μιας, προφανώς, ανεπιθύμητης εγκατάλειψης.

Η πραγματική περιέργεια, ωστόσο, συνοδευόμενη από μια αναπόφευκτη δόση ανατριχίλας, καταβάλλει μυαλό και σώμα με το που κάποιος πατήσει το πόδι του στο εσωτερικό της αλλόκοτης αυτής «βίλας των οργίων»: όλοι σχεδόν οι τοίχοι είναι γεμάτοι με αφίσες από τσόντες που απεικονίζουν όργια, διάσπαρτα στα πατώματα βρίσκονται διάφορα sex toys, προφυλακτικά και χρησιμοποιημένα kinky εσώρουχα (είναι τόσα πολλά που δημιουργούν βουναλάκια) και σε αρκετά σημεία του σπιτιού είναι γραμμένες με μαρκαδόρο, σε σπασμένα ελληνικά, και σε έκταση μιας ολόκληρης παραγράφου, παρόμοιου περιεχομένου ιστορίες σεξουαλικής διαστροφής. Κυριολεκτική και μεταφορική μπόχα αναβλύζει από παντού ενώ το θέαμα γίνεται ακόμα πιο αποκρουστικό στα δωμάτια του πάνω ορόφου, όπου το πρόστυχο σκηνικό αποκορυφώνεται στη θέαση μιας πλαστικής καρέκλας με αυτοσχέδιους δονητές.

Μια προαίσθηση ότι ίσως κάτι πολύ ντάρκ συμβαίνει μέσα σε αυτό το σπίτι είναι η κοινή γεύση που έχει μείνει σε όλους μας.

Φωτογραφίες: Μ