Δυσαρέσκεια προκαλεί σε μεγάλη μερίδα της ελληνικής ομογένειας στην Αυστραλία η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Αυστραλού ηθοποιού Ράσελ Κρόου, στην οποία οι Έλληνες και οι Αρμένιοι παρουσιάζονται ως «βάρβαροι και αιμοβόροι».

Η ταινία «The Water Diviner» αναφέρεται στην εκστρατεία των ΑΝΖΑΚ (ακρωνύμιο του στρατιωτικού εκστρατευτικού σώματος Αυστραλών και Νεοζηλανδών) στην Καλλίπολη με τον Ράσελ Κρόου στον πρωταγωνιστικό ρόλο να ερμηνεύει έναν Αυστραλό αγρότη, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του ’20, αφήνει την πατρίδα του και ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη, αναζητώντας τα ίχνη των τριών αγοριών του που χάθηκαν στη μάχη της Καλλίπολης.

Ο πρωταγωνιστής μαθαίνει από Τούρκους, κυρίως αξιωματούχους, τι συνέβη στους ΑΝΖΑΚ, όταν τους απέκρουσαν οι τουρκικές δυνάμεις υπό τον Κεμάλ, συνεπικουρούμενες από γερμανικά και αυστριακά στρατεύματα.

Ο Δρ. Παναγιώτης Διαμαντής, καθηγητής Ιστορίας (ειδικευόμενο στις γενοκτονίες) του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ σε δημοσίευμά του στην αγγλική έκδοση του «Νέου Κόσμου» αναφέρει ότι ο Κρόου και ο ομογενής σεναριογράφος του Άντριου Αναστάσιος (στο βιβλίο του οποίου στηρίζεται η ταινία), στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα αντιπολεμικό μήνυμα «κατέληξαν να εμφανίζουν τα θύματα ως θύτες και τους σφαγιαζόμενους ως βαρβάρους».

Τόσο οι Αρμένιοι της περιοχής όσο και οι ντόπιοι Έλληνες απεικονίζονται ως βάρβαροι κι αιμοβόροι κατακτητές, κι όχι ως ιθαγενείς που αμύνθηκαν στην εκστρατεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1914. Οι Έλληνες στην ταινία χαρακτηρίζονται ως «Ο Στρατός του Σατανά», ως εχθροί και προδότες των Αυστραλών και οι ορθόδοξες εκκλησίες απεικονίζονται ως στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές.

Ο Ράσελ Κρόου είχε δικαιολογήσει την απόφασή του να πει την ιστορία της Καλλίπολης αλλιώς, θέλοντας να δικαιώσει τους γηγενείς κατοίκους που αμύνθηκαν εναντίον των ΑΝΖΑΚ: «Νομίζω ότι 100 χρόνια μετά, οι Αυστραλοί έχουν την ωριμότητα να ακούσουν και την αντίθετη γνώμη για το πώς έγιναν τα γεγονότα».