Μιλήσαμε με ομοφυλόφιλα άτομα, με σκοπό να μας περιγράψουν τον γάμο τους. Τους ζητήσαμε να υποθέσουν πως ζουν στην Κύπρο του σήμερα ακριβώς όπως τη ξέρουμε και την αγαπούμε, με μόνη μα ουσιαστική διαφορά πως η ομοφοβία δεν υπήρξε ως θέμα καθόλου και ποτέ.

 

Θα έκαναν bachelor σε ελληνικό νησί; Πού θα γινόταν το γλέντι; Θα τραβούσαν με drone ή με παραδοσιακό βίντεο τον γάμο; Τι θα φορούσαν;

Τα κορίτσια θα έκαναν ή όχι φωτογράφηση τα νύχια τους; Μαθήματα χορού από μήνες πριν για τη μεγάλη νύχτα; Προτιμούν δώρα ή φακελάκι;

Slide show με φωτογραφίες από την παιδική τους ηλικία θα έπαιζε; «Wish-tree» να γυρίζει τα τραπέζια την ώρα της μάσας για εγκάρδιες ευχές στους νιόπαντρους;

Δύο χιλιάδων ευρώ λουλούδια; Φωτιστή;

Οι απορίες, αντιλαμβάνεστε, πολλές.



Ο πρώτος συνεντευξιαζόμενος μας είναι ασφαλώς ο συγγραφέας και σωφρονιστικός υπάλληλος Μάριος Φρίξου, ο οποίος μας μίλησε για τον γάμο του με τον σύντροφό του που στα αλήθεια θα πραγματοποιήσει σε έναν χρόνο. Πιθανό είναι να έχετε διαβάσει ξανά για τον γάμο αυτό, αφού αρκετά είναι τα σοουμπιζίστικα μέσα σε Κύπρο και Ελλάδα που έχουν ήδη κάνει είδηση τον επερχόμενο «πρώτο γκέι γάμο στην Κύπρο».

Όλα τα υπόλοιπα σενάρια ανήκουν στη σφαίρα της επιθυμητής και αρκετά αντισυμβατικής, όπως σε κάποιες περιπτώσεις προέκυψε, φαντασίας των συνεντευξιαζόμενων και για εύκολα κατανοητούς λόγους, χρησιμοποιούνται ψευδώνυμα.

Μάριος Φρίξου, 35, Ξυλοφάγου

Η γαμήλια τελετή θα γίνει τέλη του ερχόμενου Μάη στο Λίβερπουλ της Αγγλίας και δύο μέρες μετά θα ακολουθήσει το γλέντι στα πάτρια εδάφη.

Ο γάμος μας θα είναι ανοιχτός και κυπριακός. Θα δημοσιευθεί αγγελία στις εφημερίδες και στο φεϊσμπούκ θα είναι συνεχώς αναρτημένο το προσκλητήριο. Θα ετοιμάσουμε συνολικά 1500 προσκλητήρια, από τα οποία κάποια θα σταλούν ταχυδρομικώς και άλλα θα τα δώσουμε αυτοπροσώπως.

Ο χαιρετισμός του ζεύγους και το γλέντι θα γίνει σε κλασική αίθουσα δεξιώσεων, με παραδοσιακή κυπριακή κουζίνα και ζωντανή λαϊκή ορχήστρα.

Τα λουκούμια μας μάλλον θα είναι με αμύγδαλα και στον γάμο θα πάμε με στολισμένη αυτοκινητοπομπή, που πρώτα θα κάνει τον γύρο της Λευκωσίας και στη συνέχεια και πριν καταλήξει στην αίθουσα, θα περάσει μια βόλτα και από τις Φοινικούδες.

Θα φορέσουμε δύο πανομοιότυπα Dolce-Gabbana κουστούμια και κουμπάρους θα έχουμε δύο. Η μία θα είναι γυναίκα και την έχουμε ήδη βρει ενώ για το δεύτερο άτομο ακόμη το σκεφτόμαστε, μιας και έχουμε δεχτεί πολλές προτάσεις.

Ξέρεις, είμαι απλός άνθρωπος, δεν είμαι ψώνιο, και γι’ αυτό κάνω λαϊκό γάμο. Αν και κυρίως για να γλεντήσουμε την αγάπη μας είναι που το κάνουμε, επιθυμούμε ταυτόχρονα να στείλουμε ένα κοινωνικό μήνυμα στα ομόφυλα ζευγάρια που κρύβονται να ακολουθήσουν το δικό μας παράδειγμα, γιατί μόνο έτσι θα ξυπνήσει η κοινωνία των πρέπει και των ταμπού.

Τα τρία βιβλία που έγραψε ο μελλόνυμφος Μάριος Φρίξου

Αντώνης, 33, Λευκωσία

Την προηγουμένη του γάμου πρωινή- πρωινή ορειβασία. Ακολουθεί ελεύθερο κάμπινγκ παραθαλάσσια, εμείς κι εμείς, δέκα με είκοσι άτομα. Φαγητό κυρίως ψάρια από την κοντινή ψαροταβέρνα. Μουσική, χορός, τσιγαράκια, ιστορίες, φιλοσοφίες και χαρτάκι. Τίποτα στημένο και καθόλου loud, φωτογραφίες και βίντεο κατ’ επιλογήν.

Την επομένη ξεστήνουμε με σεβασμό στον χώρο και στο περιβάλλον. Με τις βερμούδες υπογράφουμε. Είμαστε κουρασμένοι και καταλήγουμε σε ένα ξύλινο ορεινό κατάλυμα να αγκαλιαζόμαστε και να κοιτάμε το ταβάνι. Όνειρα μας γλυκά. 

Χαρά, 26, Λεμεσός

Θέλω γκέι γάμο αλλά παραδοσιακό, που να γίνει σε χωριό με βιολάρη, ρέσι, ζώσματα, κουμπάρους και κουμπάρες, τέτοια πράγματα. Η παράδοση άλλωστε δεν είναι συντηρητισμός, άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Κόσμο θα έχω πάρα, μα πάρα πολύ και τα νυφικά μας θα είναι κλασικού τύπου. Το δικό μου μάλιστα το θέλω υπερπαραγωγή, «μπουστέ» στενό από πάνω και με φούντα και ουρά που την κρατούν παρανυφάκια από κάτω.

Στον γάμο οι δύο νύφες θα πάμε με άμαξα που θα τη σέρνει ένα άλογο και το μπουφέ θα περιλαμβάνει ρέσι με sushi.

Σίγουρα θα έχουμε ένα «δέντρο» για ευχές ενώ γενικότερα θα ήθελα ο γάμος να έχει το διαδραστικό στοιχείο για τους καλεσμένους μου. Να μην είναι δηλαδή ένα πράγμα «έρχομαι, τρώω, φεύγω».

Αλέξανδρος, 30, Λευκωσία

Θα ήθελα να παντρευτώ μέσα σε ένα δάσος στο Τρόοδος. Θα ήταν ανοιχτός γάμος, όποιος θέλει ας ερχόταν.

Θα απαγόρευα τα παπούτσια για τους καλεσμένους μου και σε ρούχα θα φορούσα Raf Simons.

Ιερείς και εκκλησίες δεν θέλω, προτιμώ κάτι παγανιστικό με φωτιές.

Την τελετή θα μου άρεσε να την κάνει η Rihanna και για δώρα θα ήθελα λουλούδια και κρασιά.

Το μπουφέ θα περιελάμβανε χαλούμια και σιουσιούκο από το τελευταίο χωριό και μουσική θα έπαιζαν οι The Liars.

Μάριος, 28, Λεμεσός

Θα ήθελα να ντυθώ μισός γαμπρός και μισός νύφη, θα καλούσα τους πάντες, και θα ζητούσα υποχρεωτικό φακελάκι με μίνιμουμ ποσό τα 10 ευρώ.

Ο γάμος θα γινόταν για να κυνηγήσω την καριέρα μου στο εξωτερικό και σίγουρα θα ήθελα να χορέψω το «χόρεψε νύφη, χόρεψε».

Βαλεντίνος, 35, Λευκωσία

Καταρχάς, η προετοιμασία πρέπει να ξεκινήσει τουλάχιστον ένα χρόνο πριν. Ευτυχώς εμάς δεν μας περιορίζουν οι θρησκευτικές γιορτές, οπότε θα μπορούσαμε κάλλιστα να βρούμε τις γαμήλιες αίθουσες συγχαρητηρίων σε οff-season εποχές, όπου θα μπορέσουμε να τις πετύχουμε όλες διαθέσιμες και ίσως σε πιο συμφέρουσες τιμές. Ο δικός μου γκέι γάμος θα είναι ανοιχτός σε όλους. Ενδεχομένως θα μπορούσε να μπει η ανάλογη δημοσίευση «ο κύριος τάδε δίνει αμοιβαία υπόσχεση γάμου στον κύριο δείνα, την τάδε ημερομηνία στο δείνα ξενοδοχείο. Συγχαρητήρια και δεξίωση την τάδε ώρα. Εννοείται η εφημερίδα θα είναι παγκύπριας κυκλοφορίας και θα σταλούν τα 3000 απαραίτητα προσκλητήρια, για να καλύψουν τους συγγενείς και τους γνωστούς των γνωστών. Μετά θα πρέπει να κλείσουμε τον καλύτερο φωτογράφο, για να απαθανατίσει τις όμορφες μας στιγμές, όπως επίσης και το ανάλογο ανθοπωλείο, με τον γκέι ανθοπώλη που θα μας στολίσει γουστόζικα την αίθουσα. Στο γάμο μας τα εδέσματα θα είναι και γκουρμέ αλλά και παραδοσιακά, αφού στην τελική όλα αυτά παντρεύονται. Τα λευκά μας κουστούμια θα είναι ασορτί με τα λευκά άνθη και τα λουκούμια εννοείται αθηαινίτικα (τα καλύτερα στην αγορά).

Όπως πάντα, αντί συμβατικών δώρων γάμου, θα προτιμηθούν γεμάτα φακελάκια.   

Κωνσταντίνα, 27, Λεμεσός

Μου αρέσει η ιδέα ενός γάμου που θα γίνει σε μία απόμερη βίλα εκτός πόλης, σε ένα βουνό με ωραία θέα στη θάλασσα και ρομαντικό ηλιοβασίλεμα και με μόνους καλεσμένους τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Τους καλούς μου φίλους και από συγγενείς τους πολύ, πολύ στενούς, καμιά τριανταριά άτομα στο σύνολο.

Η βίλα θα είναι άνετη και μεγάλη με κήπους και πισίνα και θα ήθελα αν ήταν δυνατόν να πηγαίνουμε εκεί με ελικόπτερο, τόσο απόμερα να είναι.

Θα φορούσα ένα έντονο κόκκινο φόρεμα με κόκκινο κοκκινάδι και θα ήμουν ξυπόλητη με τα μαλλιά μου κάτω.

Για μουσική δεν θα έφερνα ούτε DJ ούτε κάποια μπάντα, θα ετοίμαζα εγώ το δικό μου playlist. Η κουζίνα θα ήταν μεσογειακή, όχι όμως κυπριακή παραδοσιακή.

Η τελετή θα περιελάμβανε όρκους αγάπης που θα γράφαμε η μια για την άλλη.

Χριστίνα, 27, Πάφος

Στο μικρό άσπρο εκκλησάκι, ψηλά στον λόφο που τον βρέχει η θάλασσα της Πάφου, οι καμπάνες κτυπούν εορταστικά. Ο λειτουργός μας κλείνει το μάτι συνωμοτικά. Την αρπάζω από το χέρι και τρέχουμε γρήγορα έξω στον περίβολο, καθώς φίλοι και συγγενείς μας ακολουθούν επευφημώντας. Τα άσπρα μας κουστούμια ταιριάζουν τέλεια με το μπλε που απλώνεται απέραντο στον ορίζοντα. Πετάμε με θεαματικές κινήσεις τα σοβαρά μας ρούχα και μένουμε με τις αμάνικες φανέλες και τα κοντά σορτσάκια, κάτω από τον ζεστό ήλιο.  Οι συγγενείς και φίλοι ήδη έχουν μαζευτεί έξω και μας κοιτούν, καθώς ανεβαίνω στη μαύρη μοτοσυκλέτα και της δίνω το χέρι για να ανεβεί πίσω μου. Χαιρετάμε τον κόσμο και αυτοί χαιρετάνε πανηγυρικά, τα ασορτί πολύχρωμα βραχιόλια στα χέρια τους μοιάζουν σαν ένα κύμα με πολύχρωμο αφρό. Μπροστά μπροστά, πετυχαίνω τη μητέρα μου να δακρύζει συγκινημένη. Της χαμογελώ, μου χαμογελάει και μου κάνει νόημα να προχωρήσω. Καιρός να προχωρήσουμε. Η μηχανή μουγκρίζει λίγο καθώς αφήνουμε φίλους και συγγενείς πίσω μας. Νιώθω τα χέρια της να με κρατάνε σφιχτά. Μην με αφήσεις ποτέ.

Φτάνουμε στην πλατεία του μικρού χωριού, όπου όλα είναι έτοιμα να υποδεχτούν τον κόσμο που πριν λίγα λεπτά στεκόταν δίπλα μας.

Δίπλα μας, όπως ήταν μέχρι τώρα, όπως ορκιστήκαμε να είμαστε δίπλα η μία στην άλλη για την υπόλοιπη μας ζωή. Η μουσική ξεκινά. Ο κόσμος φθάνει σιγά σιγά. Αλήθεια, πιστεύατε ότι δεν θα κάναμε πάρτι;!

Γιώργος, 37, Λευκωσία

Γενικά εν είμαι του γάμου, θα το έκαμνα μόνο για πρακτικούς λόγους. Θα προτιμούσα το Σύμφωνο. Αλλά σε γάμο, αν έπρεπε, θα ήθελα κάτι απλό. Ελάχιστοι κοντινοί μου φίλοι και συγγενείς, ρούχα κανονικά τζαι σίουρα όι πάρτι φύλων τύπου hence, bachelor τζαι πελλάρες. Βρίσκω φριχτό τον διαχωρισμό.

Drone; Χμμ θα είσιεν χάζι. Το μόνο νομίζω. Γενικά η ιδέα του γάμου φρικάρει με...

Όι άκυρο. Θα επήεννα ταξίδι, θα το έκαμνα τζιαμέ με δυο-τρείς κολλητούς μου, ήσυχα, ωραία τζαι οι άλλοι θα το εθωρούσαν στο FB. Nαι. Έτσι (smile emoticon).

Κωνσταντίνος, 32, Λευκωσία (Προειδοποίηση: ακολουθεί μίνι μυθιστόρημα)

Σάββατο 25 Ιουλιου 2015 (ξημερώματα 26)

Από το μπαλκόνι της σουίτας του ξενοδοχείου παρατηρώ το προσωπικό να ξηλώνει και να καθαρίζει τα σχετικά του πάρτι που ρίξαμε πριν λίγες ώρες. Σκέφτομαι το άγχος που είχα την προηγούμενη του γάμου, χθες δηλαδή, και χαμογελώ γεμάτος ικανοποίηση. Θα περάσουν όλοι καλά; Μήπως τους ταλαιπωρούμε; Ίσως να ήταν βλακεία να κουβαλήσουμε τόσο κόσμο στον Πρωταρά; Θέλω να πιστεύω πως αυτές οι σκέψεις που όχι μόνο εγώ αλλά και οι πλείστοι είχαν πριν το γάμο, έχουν ήδη ξεχαστεί μες το μυαλό τους. Τελικά όλα ήταν οι τέλειες επιλογές. Η παραλία του Κόννου, το ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία, το ξενοδοχείο Grecian Park και πάνω από όλα το θέμα του γάμου «Cyprus Tropicana».

Το πρωινό του Σαββάτου ήταν απίθανο. Ο μικρός κόλπος του Κόννου έμοιαζε να ήταν κλεισμένος μόνο για εμάς, αφού γέμισε μόνο και μόνο από τους καλεσμένους μας. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπα τους! Ποιος δεν θα χαιρόταν να είχε δώρο ξαπλώστρα, παγωμένα cocktails, χαλαρή lounge μουσική από DJ (πάλι καλά που ο Δήμος Παραλιμνίου μας έδωσε άδεια για ένα μικρό μπαρ και χαμηλή μουσική). Γενικά, ένιωθες στην ατμόσφαιρα τον ενθουσιασμό και την αγωνία για το γεγονός ότι η μέρα δεν τελείωνε εκεί, είχε και παρακάτω...

Ακόμα θυμάμαι πόσο άβολα ένιωθα με τα «αλλάματα». Ήταν ο μόνος συμβιβασμός που έκανα με τους γονείς μου. Να γίνουν τα αλλάματα και ας είναι σε πολυτελή σουίτα ξενοδοχείου με όλα τα συναφή, λαουτάρηδες, ζωνιάσματα, καπνιστήρια... Surreal.

Η τελετή στο ξωκκλήσι ήταν μαγική. Το ξωκκλήσι στην άκρη του βράχου με τη θάλασσα από κάτω είναι μαγικό! Έμοιαζαν όλα σε slow-motion αλλά τόσο έντονα, οι ήχοι πιο δυνατοί, τα χρώματα πιο ζωντανά ακόμα και οι μυρωδιές πιο έντονες. Θυμάμαι την ώρα του μυστηρίου να σβήνω για κάποιες στιγμές, σαν ένα μικρό blackout. Θυμάμαι όμως σε εκείνο το  μικρό blackout πόσο ευτυχισμένος ένιωθα!

Ανοίγει η πόρτα του ασανσέρ και κρατώντας χέρια με τον σύντροφο μου ορμήσαμε κυριολεκτικά τρεχάτοι στον χώρο του πάρτυ. Ακόμα αναρωτιέμαι πως τα καταφέραμε, αφού δευτερόλεπτα πριν τα πόδια μας ήταν κομμένα και τα χέρια μας έτρεμαν.

Όλα ήταν πιο όμορφα απ’ ότι τα φανταζόμουν! Ο χώρος της πισίνας του ξενοδοχείου είχε μετατραπεί σε ένα εξωτικό τροπικό παράδεισο. Το concept ήταν τελικά μεγάλη επιτυχία! Παντού κιόσκια ψάθινα, βαρέλια με εξωτικά φρούτα και λουλούδια, χάρτινα λαμπάκια παντού, στις φοινικιές, στις μπανανιές... παντού! Ο κόσμος απερίγραπτος. Δεν περίμενα να τηρήσουν σχεδόν όλοι το το dress code! Formal swimwear. Πώς ήταν η Τάμτα σε κάτι Μad Αwards με το μαγιό (τιτσίρα βασικά), με το τουρμπάνι, τα 1000 κοσμήματα και τα 20ποντα; Και οι άντρες το ίδιο υπερπαραγωγές! Πώς θα ήταν ένα κοστούμι σε βερμούδα και σανδάλια version; Πόσο αστείες ήταν οι ελάχιστες θκειές με τα ταγιέρ και τα μαλλιά κράνος που κάθονταν στις άκρες!

Το πότε πρόλαβα να παρατηρήσω όλα αυτά την ίδια ώρα που ο κόσμος ζητωκραύγαζε, εκτόξευε poppers, σφυρούσε, άνοιγε σαμπάνιες, η μουσική στο διαπασών, τα πυροτεχνήματα να σκάνε και οι pole dancers (ναι το είχαμε και αυτό)  ακόμα δεν ξέρω. Ακριβώς όπως το φανταζόμασταν! Πάρτυ και όχι γάμος (εξού και το «no kids allowed»).

Το φαγητό απίστευτο! Κυπριακή κουζίνα παντρεμένη με νότες καραϊβικής σε μορφή finger-food. Σούβλα τυλιγμένη σε μπανανόφυλλα, πουργούρi σερβιρισμένο σε κούπες καρύδας, οφτή πατάτα γαρνιρισμένη με σως ανανά! Το αλκοόλ να ρέει άφθονα, παντού γκαρσόνια με μαγιό και παπιγιόν και με δίσκους γεμάτους shots.

Ο κόσμος ξεσάλωνε κανονικά. Ο DJ έδωσε ρέστα. Έπιασε τον παλμό και ακολούθησε τις οδηγίες μας που ήταν απλές: καλοκαιρινό τροπικό night club με έμφαση στη δεκαετία του ‘ 80.

Ακόμα είχα το κουπέπι με σώς μάνγκο στο στόμα την ώρα που με έριξαν μέσα στη πισίνα! Ήταν η αρχή. Εκεί που βγαίνοντας από το νερό σκεφτόμουν, ντάξει όταν γίνει αυτό συνήθως τελειώνουν τα πάρτυ, έβλεπα κόσμο να κρατά χεριές, να τρέχει και να βουτά, ακόμα και ο μπαμπάς μου! Χόρευαν μες το νερό, έβγαιναν, ξαναβουτούσαν, ο κόσμος διασκέδαζε έξαλλα, σαμπώς και δεν υπάρχει αύριο!

Σκέφτομαι πόσο άσκοπα αγχωνόμουν για τα πολλά λεφτά που ξοδέψαμε για να γίνει όλο αυτό. Θα τα ξανάδινα για να το ξαναζήσω. Money well spent. Για μια αξέχαστη μέρα, μια μοναδική εμπειρία.

Κουπέπια με μάνγκο;

Μωβ πεταλούδα, 28, Λεμεσός

Ιδανικά θα προτιμούσα να παντρευτώ έναν άντρα και μια γυναίκα μαζί, μιας και είμαι αμφισεξουαλική και πιστεύω περισσότερο στην πολυσυντροφικότητα*.

Ο γάμος θα ήθελα να είναι κάτι σαν ένα τριήμερο φεστιβάλ, που θα γινόταν στη Χρυσή Παραλία στην Καρπασία, και με καμία 400 περίπου καλεσμένους, άτομα που ξέρω ότι με αγαπούν και τους αγαπώ.

Το μπουφέ θα ήταν χορτοφαγικό, δεν θα ήθελα να σουβλίσουμε, θα ήθελα όμως να έχουμε κάποια παραδοσιακά στοιχεία των γάμων, όπως για παράδειγμα τα βιολιά και τα ζώσματα.

Θα φορούσα ένα απλό, κρεμ-μπεζ φόρεμα με λίγη δαντέλα και θα είχα λουλούδια στα μαλλιά. Η μουσική θα ήταν ζωντανή με παραδοσιακά όργανα ενώ για τις μεταμεσονύχτιες ώρες ίσως να είχαμε και DJ. Το slideshow βίντεο με φωτογραφίες από την παιδική ηλικία ως ιδέα μου αρέσει ενώ παρανύμφους θα ήθελα να έχω από διάφορες ηλικίες.

Δεν θέλω ούτε δώρα ούτε φακελάκια, μόνο ευχές ενώ σε γενικές γραμμές θέλω χρώμα, πολύ χρώμα και μια rainbow γαμήλια τούρτα!

*(διάβασε για την πρώτη πορεία που έγινε στην Αθήνα για την πολυσυντροφικότητα ΕΔΩ)

Χριστόφορος, 33, Λευκωσία

Ο γάμος θα γίνει καλοκαίρι στην Ακτή του Κυβερνήτη, σε ένα σημείο με μεγάλες πέτρες και σπηλιές.

Θα κρατήσει από τη δύση του ήλιου μέχρι την ανατολή, θα έχουμε περίπου εκατό καλεσμένους και το dress-code θα περιορίζεται αυστηρά σε μαγιό και t-shirts, μιας και για beach party είναι που μιλάμε.

Ο ένας γαμπρός θα φτάσει στον χώρο με windsurfing και ο άλλος με SUP και η τελετή θα περιλαμβάνει υποσχέσεις αγάπης του τύπου «θα κάνω ό,τι μπορώ για να δουλέψει».

Το μπουφέ θα περιλαμβάνει πίτσες, σαλάτες και καναπεδάκια ενώ ο χώρος θα διακοσμηθεί με παλέτες και δάδες.

Για αναμνηστικό δώρο θα προσφέρεται ένα πλαστικό ποτήρι με το όνομα του ζευγαριού για χρήση εκείνη την ώρα και ένα κουπόνι για δωρεάν surfing.

Ο ρομαντικός χορός του ζευγαριού θα γίνει με το ερωτικότερο τραγούδι όλων των εποχών, το Fade into you των Mazzy Star.

Μιχάλης, 30, Λεμεσός

Αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα προτιμούσα ο γάμος να γίνει εκτός Κύπρου, σε ένα εξωτικό νησί με χρυσαφένια άμμο τύπου Μαυρίκιος και θα προσλάμβανα έναν wedding planner να τα αναλάβει όλα.

Δεν θέλω κάτι παραδοσιακό, θα καλούσα μόνο στενούς φίλους ενώ και οι δύο γαμπροί θα φορούσαμε νεανικά, τρέντυ κουστούμια με ωραίο κόψιμο.

Η τελετή θα γινόταν σε ένα ειδυλλιακό κιόσκι πάνω σε μια παραλία και το πάρτυ σε ένα πολυσύχναστο κλαμπ, με VIP κράτηση για τους καλεσμένους μου.

Λίγες καλλιτεχνικές φωτογραφίες ενώ θα μου άρεσε η ιδέα να υπάρχει ένα theme. Να είναι, για παράδειγμα, όλοι οι καλεσμένοι μου ντυμένοι στα άσπρα.