Εγώ δεν σου γράφω για να μου απαντήσεις. Εγώ, σου στέλνω απλά για να σου πω ότι πρέπει να λες και τις δυο πλευρές κάθε υπόθεσης.

Διάβασα το 146. Έχω μια φίλη η οποία ήταν ακριβώς στην ίδια κατάσταση, παρθένα με ένα γάρο (συγνώμη για τη λέξη) να την γυροφέρνει επί 1 χρόνο. Στο τέλος, αφού ο κύριος εκατάφερε τζαι έκαμε τη δουλειά του εσηκώστηκε, έφυε και είπε της φίλης μου ότι ο λόγος που την εβούραν ήταν για να της πιάσει τη παρθενιά. Ξέρεις πόσα τραύματα αφήνει τούτο σαν πρώτη εμπειρία;

P.S κάτι που ξέχασα να σου πω, αν ένας άντρας αγαπά πραγματικά, περιμένει. Μεν ακούεις πελλάρες ότι εν αντέχει κλπ.

Μα εγώ θέλω να σου απαντήσω και να σου πω ότι πάντα θα έχει και γάρ…ς και μ…κες, αλλά και καλά παιδιά. Δεν μπαίνουν όλοι σε ένα καλάθι! Και ναι, πάντα υπάρχουν δύο και τρεις όψεις μιας ιστορίας και πάντα πρέπει να ακούς και τις δύο πλευρές που δίνουν τις δικές τους εκδοχές για τη σχέση τους. Όμως, όταν έχει την ανάγκη μόνο ο ένας, να γράψει αυτό που περνά, και θέλει να το μοιραστεί μαζί σου και να λύσει απορίες και ερωτήματα που τον βασανίζουν, δίνεις προσοχή σε αυτά που γράφει και μια ειλικρινή απάντηση με όσα δεδομένα έχεις μπροστά σου. Αυτό που έκανε ο λεγάμενος στη φίλη σου είναι για φτύσιμο. Αν μάλιστα, της είπε κι αυτή την άσπλαχνη ατάκα, ε… τότε, να πάει στο διάολο! Όμως, την προτρέπω να μην αφήσει αυτό να την καταβάλει. Πρέπει να βρει τη δύναμη να το ξεπεράσει και να ξαναερωτευτεί. Είναι κρίμα, μια άτυχη και άσχημη πρώτη εμπειρία να την απομονώσει. Υπάρχουν, εκεί έξω, καλά παιδιά, που είναι έτοιμα να δώσουν αγάπη και αφοσίωση, και που όταν αγαπούν, μπορούν να περιμένουν και ΠΡΕΠΕΙ να περιμένουν.