Γράφει η Μαρία Πιριπίτση

Κάθε μέρα τα ίδια

Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη.

Μέχρι σήμερα

Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…

Ρέιτσελ    Το κορίτσι που τα είχε σχεδόν όλα και έχασε τα πάντα. Η κατρακύλα την οδηγεί στον αλκοολισμό. Μόνη της, καθημερινή ασχολία να μπαίνει στο τρένο και να ζει για λίγο μέσα από τη ζωή των άλλων. Η μόνη αυτόπτης μάρτυρας σε κάτι που αφήνει τους πάντες άφωνους. Αλλά πόσο πιστευτή μπορεί να γίνει  μια αλκοολική που δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα απ’ όσα κάνει όταν πίνει.

Μέγκαν   Το κορίτσι που, κατά τη Ρέιτσελ, όλοι θα ζήλευαν. Το κορίτσι που την κρατά σε ενδιαφέρον, παρακολουθώντας καθημερινά  το σπίτι της από το τρένο. Τα έχει όλα ή μήπως όχι; Μήπως τελικά ότι λάμπει να μην είναι χρυσός; Μέχρι που εξαφανίζεται

Άννα     Το κορίτσι που έκλεψε την ευτυχία από τα χέρια της Ρέιτσελ. Τον Τομ.  Έχει όσα της ανήκαν και ακόμα παραπάνω. Η αιτία της καταστροφής της, κατά την Ρειτσελ. Η ζήλια πολλές φορές την κάνει επικίνδυνη, κάτι που την Άννα δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη. Έχει όμως τον Τομ. Τον τέλειο σύζυγο που τώρα είναι δικός της και την προστατεύει από την τρελή αλκοολική Ρέιτσελ.

Τρείς έντονα φορτισμένες, αφηγηματικές φωνές, που μας παίρνουν από το πριν στο μετά, προσπαθώντας να βοηθήσουν τον αναγνώστη να καταλάβει τι είναι αυτό που οδήγησε σε αυτήν την ενέργεια τον δολοφόνο και πως μπορεί ακόμα  να καλύπτει τα ίχνη του. Με μικρά βήματα και συνεχείς ανατροπές στην πλοκή, η Χόκινς κρατάει την πιο μοχθηρή ανατροπή για το τέλος μιας και κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο.

Ετοιμαστείτε να μαγευτείτε, ετοιμαστείτε να πάθετε εμμονή...

Το κορίτσι του τρένου τρέχει με φρενήρη ταχύτητα, σαν το όχημα του τίτλου. Είναι από εκείνα τα βιβλία που, μόλις τα τελειώνεις, τα προτείνεις σε όποιον ξέρεις, ώστε να έχεις κάποιον να μοιραστείς την εμμονή σου και να ξαναζήσεις το συναίσθημα.

(Στη φωτογραφία η συγγραφέας)