Στη συνημμένη φωτογραφία παρουσιάζεται ένα τμήμα από το πολύτιμο χειρόγραφο του γνωστότατου ποιήματος «Η 9η Ιουλίου του 1821…». Το χειρόγραφο αυτό, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, απόκειται στο αρχείο του Αιμ. Χουρμούζιου στην Αθήνα, καίτοι αντίγραφο, είναι θεωρημένο από τον ίδιον τον Β. Μιχαηλίδη, και, επομένως, προσλαμβάνει την αξία αυτογράφου.
Πιο κάτω, αυτούσιο ολόκληρο το σχόλιο του Κυριάκου Ιωάννου:
Ο τελευταίος στίχος στη φωτογραφία είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς στίχους όχι μόνον της κυπριακής αλλά και της ευρύτερης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ποιος Κύπριος δεν γνωρίζει τον στίχο
«η ρωμιοσύνη ’εννά χαθεί όντας ο κόσμος λείψει»;
Ωστόσο, αν προσέξουμε, στο χειρόγραφο ο στίχος αυτός παραδίδεται λιγάκι διαφορετικά:
«η ρωμιοσύνη ’εννά χαθεί ΟΝΤΕΣ ο κόσμος λείψει».
Ο σύνδεσμος «όντες», ο οποίος σημαίνει «όταν», είναι πιο λογικός, γιατί χρησιμοποιείται μόνο στο κυπριακό ιδίωμα· ενώ, αντίθετα, ο σύνδ. «όντας» χρησιμοποιείται και στην κοινή νεοελληνική.