Περίμενα κι εγώ 3 ώρες στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού

Καμαρωτή και λυγερή έφυγα από την δουλεία χθες Τετάρτη και ξεκίνησα για το σπίτι μου. Η μέρα μου κυλούσε ομαλά και ευχάριστα μέχρι που έπεσα πάνω σε ένα βουνό αυτοκινήτων στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού.

 


Article featured image
Article featured image

Λίγο πριν το ΓΣΠ άρχισα να αναρωτιέμαι, πώς η κίνηση αυτοκινήτων στις τρεις λωρίδες του αυτοκινητοδρόμου έγινε αφόρητη. Προσωπικά, δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο.



Μια αναγνώστρια της City, έχοντας ακόμα νεύρα -όπως μας ενημερώνει-, γράφει αυτό το κείμενο απλά και μόνο για να εκτονώσει την αγανάκτησή της για τη μεγάλη ταλαιπωρία που υπέστη, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι κανείς υπεύθυνοε δεν είχε μια καλή απάντηση-δικαιολογία να της δώσει.





Ευδιαθεσία

Η ώρα ήταν 16:00, ακόμα ήμουν ευδιάθετη στο φουλ. Βάζω μουσική τραγουδώ και περιμένω. Μετά από κανένα μισάωρο και αφού προχώρησα μόνο ένα χιλιόμετρο, μου κόπηκε η όρεξη για τραγούδι. Κλείνω τη μουσική και παίρνω τηλέφωνο τον παπά μου. «Άπα, είμαι στον δρόμο δαμέ στο ΓΣΠ και έχει απίστευτη κίνηση, εν ταράσσουμε, ξέρεις τίποτε;». Ακούω, κρατώντας την ψυχραιμία μου, ότι έγινε ατύχημα και έπεσαν κάτι σίδερα στο δρόμο που έπρεπε να μαζευτούν και ότι η θεία μου σχόλασε η ώρα 14:00 και ακόμα προσπαθεί να πάει σπίτι της.

Άρνηση

Που θα πάει, είπα, θα προχωρήσουμε, ότι κι αν έγινε θα λυθεί κάποια στιγμή. Από τις 14:00 η θεία στο δρόμο άρα έχει ώρα που έγινε το ατύχημα άρα είμαι πόμπα! Παίρνω την φίλη μου τηλέφωνο. «Κόρη τι κάμνεις, η ώρα 19:00 που είπαμε για φαγητό και συνάντηση έννεν; Προσπαθώ να πάω σπίτι γιατί έγινε ένα ατύχημα και είμαι ακόμα στο δρόμο αλλά πιιιι… ως τες εφτά σίουρα ένα είμαι σπίτι. See you there»!

Σικκήρτιση

Πέρασε κιόλας 1 ώρα και το αυτοκίνητο με μένα επιβάτη, γιατί οδηγός δεν ήμουν σίγουρα, προχώρησε καμία 20αριά μέτρα με το ζόρι! Άρχισα να παρατηρώ τους άλλους ταλαίπωρους οδηγούς στην ανάγκη μου να κάνω κάτι: άλλοι ήταν με κουστούμια, προφανώς έφευγαν από τη δουλεία, άλλοι με συνεπιβάτες παιδιά και άλλοι μόνοι τους, αλλά όλοι με μια ελπίδα συντροφιά μας να πάμε απλά σπίτι μας.  Όταν ανταλλάσσονταν οι ματιές μας ένιωθα μια κατανόηση του τύπου «Καταλαβαίνω, νιώθω το ίδιο και εγώ».

Αγανάκτηση

Οι τρεις λωρίδες εν τω μεταξύ έγιναν τέσσερις γιατί ψάχνοντας για διέξοδο κάποιοι οδηγοί πήγαιναν από την λωρίδα ασφαλείας. Η ώρα πήγε 18:00 και ο ήλιος άρχισε να μας εγκαταλείπει. Το ίδιο και η υπομονή μου. Τίποτα δεν με χαροποιούσε μετά από δυο ώρες μέσα στο αυτοκίνητο,  ούτε η μουσική, ούτε να παρατηρώ τους άλλους οδηγούς, ούτε τίποτε. Ήθελα απλά να φκάλει φτερά το αυτοκίνητό μου να πετάσει. Επείνασα, εδίψασα και ήθελα τουαλέτα. Με το αριστερό μου μάτι έπιασα ένα άντρα να έρχεται από κατούρημα μέσα από το διπλανό χωράφι. Δεν μου έκανε καμία εντύπωση, ίσα-ίσα που σκεφτόμουν να κάνω το ίδιο. Παρατηρώ στην τσάντα μου, ευτυχώς υπήρχε μία μπάρα δημητριακών και ένας χυμός.

Κορύφωση

Η ώρα πήγε 7. Έχασα το δείπνο, έχασα και την ηρεμία μου. Τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο και άρχισα τα τηλέφωνα. Ξεκίνησα με τις πληροφορίες. «Το τηλέφωνο της Αστυνομίας στη Λευκωσία. Ok ευχαριστώ. Γεια σας, αστυνομία Λευκωσίας; Είμαι στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού επί 3 ώρες, τι συμβαίνει;». «Ε, δεν ξέρουμε», απαντά μου ο κύριος που ρωτά κάποιον άλλον να μάθει. «Ναι, έγινε δυστύχημα και έκλεισε ο δρόμος». «Ποτέ θα ανοίξει;». «Δεν ξέρουμε». «Ε τι ξέρετε;» λέω αγανακτισμένα και κλείνω το τηλέφωνο. Ξαναπιάνω μετά από 5 λεπτά γιατί ήθελα απάντηση σοβαρή. Απαντά ένας λίγο πιο ευγενικός και υπεύθυνος άνθρωπος. «Κάνετε λίγη υπομονή κυρία μου, ανοίγει ο δρόμος». Λαλώ του «Ok, έχω μια απορία, έχει που η ώρα 14:00 που ταλαιπωρείται ο κόσμος, τόσες ώρες ακόμα δεν εταράξατε τα σίδερα;». «Κάνετε λίγη υπομονή» ξαναλαλεί μου.

Φυσικά και ήταν αδύνατο να κάμω ΑΚΟΜΑ λίγη υπομονή, γιατί ήταν εύκολο να μου το λέει κάποιος που καθόταν σε μια καρέκλα και δεν με καταλάβαινε.

 Άναψα τα φώτα μου αφού σκοτείνιασε και πήγα σπίτι στις 19:30 με την απορία κατά πόσο έχουμε τροχαία και αν έκαναν σωστά την δουλεία τους. Γιατί όταν πρέπει να μας λαπορτάρουν μες στο δρόμο εν καλοί, αλλά όταν πρέπει να φροντίσουν για την ομαλή κυκλοφορία στο δρόμο κωλύονται;

Με εκτίμηση,

Ελένη

 

* Για την ιστορία να πούμε πως ο δρόμος στο ύψος της Βιομηχανικής περιοχής Ιδαλίου, απέναντι από τις Χαλεπιανές, παρέμεινε κλειστός για αρκετές ώρες λόγω τροχαίου. Συγκεκριμένα, φορτηγό όχημα το οποίο μετέφερε παλιοσίδερα ανατράπηκε και ακινητοποιήθηκε διαγώνια κλείνοντας τις τρεις λωρίδες. Μέλη της Τροχαίας και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας έστησαν μεγάλη επιχείρηση για μετακίνηση του φορτηγού...


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ