Τη γενιά μας!

Εμείς, οι Νέοι ή …τη γενιά μας!

 


Article featured image
Article featured image

Μια κωμωδία του Κένεθ Λόνεργκαν σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Ευριπίδη Δίκαιου

Αμερική, 1982. Τρεις άβγαλτοι νέοι επαναπροσδιορίζουν την ταυτότητα τους όταν μπλέκουν με κλεμμένα λεφτά, ναρκωτικά, το σεξ και το θάνατο. Ανακαλύπτουν τι σημαίνει ευθύνη και πως αυτή αφορά πρωτίστως τους εαυτούς τους, πως επηρεάζει τους ανθρώπους γύρω τους.

Κύπρος, 1993. Το σκληρό (και υποκριτικά απαιτητικό) αυτό έργο του Kenneth Lonergan φαντάζει μακρυνό και ξένο στο πλαίσιο της Νέας Υόρκης. Στην Κύπρο τη δεκαετία του ‘90 ζούσαμε μια περίοδο όπου τα “βρώμικα” της κοινωνίας ήταν κρυμμένα κάτω από το χαλί –τα ναρκωτικά, η βία και το έγκλημα συμβαίναν σε άλλους. Δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η αναγνώριση πως το χόρτο ήταν προσβάσιμο, πως ο υπόκοσμος στόχευε σε νέους ανεξαρτήτως κοινωνικής τοποθέτησης, πως οι έφηβοι έκαναν σεξ στις υπόγειες διαβάσεις. Οι οικογένειες με “εσωτερικά θέματα” κατά κανόνα ακολουθούσαν το ρητό τα εν οικω μη εν δημω, ή απλά κάναν τα στραβά μάτια. Η μαύρη μαγεία, το χέβι μέταλ, τα ανεξέλεγκτα βράδια και η σεξουαλική επαφή ήταν της εφημερίδας. Η ανησυχία εκφραζόταν με το ναρκωτικό στο ποτό(!), το προφυλακτικό ήταν ακόμα βρώμικη λέξη.

Το έργο διαδραματίζεται σε ένα διαμέρισμα στη Λευκωσία τη δεκαετία του 90 και επικεντρώνεται σε δύο φίλους, τον εικοσιδυάχρονο Χριστόδουλο ή άλλως «Κάττο», ο πατέρας του οποίου πληρώνει το ενοίκιο του διαμερίσματός του, και του δεκαεννιάχρονου Οδυσσέα, ο οποίος μόλις έχει κλέψει δεκαπέντε χιλιάδες λίρες από τον επιχειρηματία πατέρα του, για να κερδίσει την φιλία του Κάττου. Και οι δύο έχουν εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο και έχουν παγιδευτεί στις υπερβολές της δεκαετίας του ‘90.

 

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Νεκτάριος Θεοδώρου, Άντρια Ζένιου και Ανδρέας Παπαμιχαλόπουλος

 

Παραστάσεις:

Παρασκευή, 18 Μαρτίου (20.30)

Κυριακή, 20 Μαρτίου (18.30)

Στο Σατιρικό Θέατρο


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ