Ίσως γιατί ακόμη και στις μέρες μας λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά ανάμεσα στον φορέα και στον ασθενή, ενώ ακόμη λιγότεροι μπορούν να δεχτούν ότι ο ιός δεν μεταδίδεται μόνο και μόνο επειδή σε κοίταξε ο άλλος στα μάτια. 

Παρόλα αυτά όμως, η ενημέρωση γύρω από το ζήτημα πλέον είναι αρκετά ολοκληρωμένη με τις πληροφορίες να είναι προσβάσιμες για οποιονδήποτε επιθυμεί να αποκτήσει μια σφαιρική και ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος. 

20 χρόνια πριν όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά, πόσο μάλλον σε μια κοινωνία όπως η Κύπρος, που τέτοιου είδους φαινόμενα αποτελούσαν είδηση, η οποία εμφανιζόταν σπάνια και προκαλούσε δέος και φόβο. 

Κατά καιρούς τα διάφορα έντυπα της εποχής φιλοξενούσαν αφιερώματα, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ με πρωταγωνιστές, ανθρώπους που έπεσαν θύματα αυτής της «δαιμονικής» αρρώστιας και οι περισσότεροι από αυτούς ζούσαν απομονωμένοι σε παράγκες και αυτοκίνητα για να μην μολύνουν την κοινωνία. 

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του «Περιοδικού» ανακαλύψαμε ρεπορτάζ της Μαρίας Χατζηκώστα για μια νεαρή 17 χρόνων από τη Λεμεσό, η οποία οδηγήθηκε στην αγκαλιά ενός φορέα του ΕΪΤΣ γιατί είχε περάσει δύσκολα. 

«Η Γ. μόλις είχε περάσει τα 17 και έζησε τα πάντα εκτός από τη χαρά. Εγκατάλειψη, μιζέρια, ατυχείς δεσμούς, ένα εξώγαμο παιδί στα 15 της χρόνια και σήμερα αποτελεί ένα από τα πρώτα θέματα των εφημερίδων και των τηλεοπτικών καναλιών. Η Γ. είναι η κοπελίτσα που δήλωσε στους αστυνομικούς, αφήνοντας τους άναυδους». 

Το ξέρω από την αρχή το ήξερα ότι ο άνθρωπος αυτός με τον οποίο έχω δεσμό επάσχε από έιτς. Δε με νοιάζει και δεν είναι από τη δουλειάς σας το τι κάνω. Αφήστε μας ήσυχους. Κανένας δε θέλουμε να μας ενοχλήσει ξανά. 

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, ο θείος της Γ., ήταν αυτός που έδωσε το θέμα στο φως της δημοσιότητας, καταγελώντας το νεαρό άντρα ότι ενώ γνώριζε για την κατάσταση του, προχώρησε σε σεξουαλικές σχέσεις με τη 17χρονη. Ενώ επέμενε πώς και οι δύο πρέπει να κλειστούν σε ίδρυμα. 

Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση ενός ιδιαίτερου θέματος, που σήμερα φαντάζει περίεργη και παλιά, ενώ σκιαγραφεί το πώς φάνταζαν τέτοια περιστατικά εκείνη την εποχή.