Γράφει ο Παναγιώτης Παναγιώτου

 

Είναι αυτός που έχει άνθρωπο δικό του. Παντού. Από το Κτηματολόγιο και το ΤΑΕ Λευκωσίας, μέχρι τον τελευταίο καφενέ στα στενοσόκακα της παλιάς Λεμεσού και την είσοδο του Τσίρκου Μετράνο που έρχεται Κύπρο κάθε 6 χρόνια.

Είναι αυτός που ότι του στείλουν στο γραφείο οι διαφημιστικές το ποστάρει σε χρόνο ρεκόρ στο facebook με 25 hashtags και την λεζάντα «Thank you τάδε!». Ακόμα και εξώδικο να του στείλουν, 10 hashtags θα βρει να τα βάλει.

Είναι αυτός που ποστάρει στυλιρασμένη φωτογραφία της κόρης του από την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο και γράφει «Κόρη μου, είμαι περήφανος για σένα», αγνοώντας πως θα το διαβάσουν άπαντες οι 4.500 φίλοι του… μα όχι η κόρη του.

Είναι αυτός που, εκτός από το αεροδρόμιο και το ξενοδοχείο, κάνει check in στα μπουζούκια, όταν παίζει πιλότα, όταν πάει γήπεδο, στην ειδική του ράλλι, στο χωριό του τον Δεκαπενταύγουστο, στον Χορό της Παττίχας χωρίς Κοκκόκνα και φυσικά, σπίτι του (Home Sweet Home).

Είναι αυτός που έχει δοκιμάσει κάθε καινούργια νέα άφιξη που αφορά σε εστιατόρια, ξέροντας μάλιστα προσωπικά τον σεφ, αυτόν που έκανε consulting, τον εργολάβο που έκανε την ανακαίνιση, τον προμηθευτή του χαρτιού τουαλέτας και του υγροσάπουνου…

Είναι αυτός που για όποιο ελληνικό νησί του ανοίξεις κουβέντα, το γνωρίζει παθκιάν-παθκιάν. Γιατί, έστω κι αν ο ίδιος δεν έτυχε (ακόμα) να πάει, σίγουρα έχει πάει ο αδερφός του, η μάμα του, η πρώην του, η μαστόρισσά του, ένας παρέας του, ή στην χειρότερη, έχει δει ξανά και ξανά το αντίστοιχο αφιέρωμα στο «60 λεπτά Ελλάδα», περιμένοντας τη μέρα και την ώρα που θα χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και την εμπειρία του.

Είναι αυτός που έχει αυτόγραφο από τον Ρακιντζή, τον Πανούση, τον Γλαύκο Κληρίδη, τον Χάρη Σολέα του ΑΠΟΕΛ, τον Ντίμη Μαυρόπουλο, τον Μαλέκο, τον Σίνισα Κόκιτς, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, αλλά και ένα του Justin Bieber που πήρε κοψοχρονιά από το eBay.

Είναι αυτός που έχει ψαρέψει οξύρυγχο στην Τριμίκλινη, κουρκούνες στο Κάβο Γκρέκο, πέστροφες στον Ξυλιάτο, Ρωσίδες στον Makronisso, και έχει πάει επίσης κυνήγι στη Μαδαρή, για κόψιμο ξύλων για το τζάκι στην Παναγιά, αλλά και για μανιτάρια, καππάρι και ότι άλλο τρώγεται, με ή χωρίς αγκάθια.

Είναι αυτός που έχει φανελλούα με αππαρούι σε όλες τα χρώματα και όλες τις αποχρώσεις, με κοντό και μακρύ μανίκι και... με σηκωμένο γιακά.

Είναι αυτός που όποτε πετάει κάνει ειδικό request για χορτοφαγικό πιάτο στην πτήση (έστω κι αν τις Κυριακές θέλει μισό ταψί ψητό μόνος του) και εννοείται πως έχει στην τσέπη αλάτι Ιμαλαΐων για να το πασπαλίσει. Κατά τ’ άλλα, πατάει ανά τέταρτο το κουμπάκι πάνω από το κεφάλι του και ζητάει από τις αεροσυνοδούς χυμούς ντομάτας, ακουστικά, κουβέρτες, μαξιλαράκια, ξηρούς καρπούς, κρασί, μπίρα, υγρομάντιλα και οτιδήποτε άλλο υπάρχει ή δεν υπάρχει σε ένα αεροπλάνο. Γιατί… έτσι. Γιατί πληρώνει.

Είναι αυτός που κάθε challenge καινούργιο στο facebook το βλέπει ως μια ακόμα αφορμή να δείξει το φιλανθρωπικό πρόσωπό του. Ή απλά, το πρόσωπό του. Λίγη σημασία έχει.

Είναι αυτός που θα καταδικάσει ρατσιστικές συμπεριφορές με post στο facebook, θα ποστάρει φωτογραφίες από τα πρωτοβρόχια, ένα τραγούδι παλιό από Κρίνα με τη λεζάντα R.I.P., θα κάνει share μια είδηση για ψόφια ψάρια στη Λίμνη της Ορόκληνης και άλλη μια που λέει ότι ο Kurt Cobain ζει...

Είναι αυτός που όταν γεμάτος ενθουσιασμό θα του στείλεις στο messenger ένα καινούργιο βίντεο που έγινε release μόλις πριν 20 δευτερόλεπτα στο Vimeo, θα σου απαντήσει «Ναι, το είδα, μόλις μου το έστειλαν». Όχι «μόλις μου το έστειλε ένας φίλος», όχι. «Μόλις μου το έστειλαν». Μην μας πουν και ανενημέρωτους ότι δήθεν 'μ τάχα ‘μ έχουμε μόνο μια πηγή.

Είναι αυτός που έχει VIP πρόσκληση για κάθε σοβαρό event που γίνεται στον τόπο του. Από τη συναυλία της Βανδή στο ΓΣΠ, μέχρι το «Run in color», τα εγκαίνια του H&M, τον Steve Aoki στη Σκάλα (βλέπε Λάρνακα), το Ξαρκής, το private «White Party» της γνωστής Κύπριας σοσιαλιτέ και το μασκέ πάρτι του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Πάνω Δευτεράς. Είπαμε, έχει άνθρωπο δικό του…

*Οποιαδήποτε ομοιότητα με άτομα του κοντινού σου κύκλου είναι εντλώς συμπτωματική!

 

Πηγή φωτογραφίας