Διαβάστε πιο κάτω αυτούσιο το κείμενo της καθηγήτριας η οποία διδάσκει σε Λύκειο της Λεμεσού:

 

«Αξιότιμοι κύριοι βουλευτές,

Σας διαβεβαιώ πως, ως φιλόλογος θα τιμήσω τη μέρα μνήμης διεξαγωγής του δημοψηφίσματος υπέρ της ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα.

Θα ξεκινήσω με εικόνες από τις αρχαίες ελληνικές μας ρίζες. Από τη Σαλαμίνα ως την Πάφο. (Κουβέντα δεν θα πω για την Αμαθούντα και το Κίτι). Έτσι θα καταφέρω ένα γερό ντομπάρισμα πατριωτισμού.

Ύστερα θα κάνω μια γρήγορη αναδρομή σε όλους τους λαούς που πέρασαν από πάνω μας. Μόνο από πάνω μας: Αιγύπτιοι, Ασσύριοι, Πέρσες, Άραβες , Φράγκοι, Οθωμανοί , Άγγλοι. Έτσι θα πετύχω γερό ντομπαρισμα μίσους.

Θα προσπεράσω το 1915 όταν η Αγγλία μας χάριζε στην Ελλάδα κι αυτή δεν μας ήθελε... και θα φτάσω στον διακαή πόθο των Ελλήνων της Κύπρου, ορθοδόξων χριστιανών , που κάτω από την καθοδήγηση της εκκλησίας οργανώθηκαν για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Θα σταθώ και θα μιλήσω για αυτόν τον πόθο που ένωσε το 97% του λαού να βροντοφωνάξουν "ζήτω η ένωσης".

Καθόλου δεν θα πω πως αυτό έγινε σε μια εποχή αποικιοκρατίας πριν από 67 χρόνια. Θα παραλείψω να θυμίσω πως είμαστε πια μέλη μιας ευρύτερης οικογένειας και όχι μόνο της Ελλάδας. Αχρείαστες πληροφορίες δεν θα πω.

Θα φτάσω στον αγώνα του 1955-59 (για άλλη μια φορά αφού θα τα πω και την πρώτη του Απρίλη) και θα τονίσω πως και τότε το σύνθημα ήταν "ένωσις και μόνον ένωσις".

Θα παραλείψω βεβαίως να αναφέρω τις δολοφονίες των αριστερών τους οποίους βάφτιζαν προδότες. Αχρείαστες πληροφορίες δεν θα πω είπαμε.

Θα παραλείψω επίσης να αναφέρω πως όσο εμείς φωνάζαμε "ένωσις" οι Τουρκοκύπριοι αδελφοί φώναζαν taxim (διχοτόμηση).

Θα φτάσω στο 1960. Ε από εκεί και πέρα θα αρχίσω να δίνω και αχρείαστες πληροφορίες. Όπως ας πούμε πως ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία άρα η ένωση δεν θα γινόταν πια. Επισήμως. Με υπογραφές. Με δεσμεύσεις. Με εγγυήτριες δυνάμεις. Θα πω και για τη συμβουλή του Κ. Καραμανλή προς τον Μακάριο "εγώ θα υπέγραφα και με τα δυο μου χέρια Μακαριότατε"...

Θα πω πως τόσο δυσκολεύτηκαν όλοι να χωνέψουν την ανεξαρτησία, που άρχισαν τα όργανα το 1963 με τα 13 σημεία, τις συγκρούσεις, το σχέδιο Ακρίτας, τον εγκλεισμό των ΤΚ σε θύλακες, τις μάχες της Τυλληρίας το 1964, τη σφαγή στην Κοφίνου το 1967 όπου η χούντα έπαυσε τον Γρίβα από αρχηγό της ΕΦ γιατί εκεί το παράκανε.

Όλα θα τα πω και θα τονίσω πως ο πόθος ήταν η "ένωσις και μόνον ένωσις". Θα πω και για τον διχασμό των ΕΚ σε ενωτικούς δήθεν πατριώτες και ανθενωτικούς δήθεν προδότες.

Θα πω για την ίδρυση της ΕΟΚΑ Β' από τον Γρίβα με σύνθημα την Ένωση. Θα πω για τις δολοφονίες 67 Ελληνοκυπρίων από την ΕΟΚΑ Β' και την Χούντα με σύνθημα την ένωση. Θα πω για το πραξικόπημα με σύνθημα την ένωση. Θα πω για την εισβολή με σύνθημα των Τούρκων την διπλή ένωση, δηλαδή διχοτόμηση.

Καθόλου δεν θα πω πως το όραμα το οποίο τιμούμε έγινε η καταστροφή μας. Θα το καταλάβουν μόνα τους τα παιδιά (κάτι που δεν κατάλαβαν οι βουλευτές μας ) γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν ακόμα από προεκλογικές σκοπιμότητες.

Κι ύστερα θα πάω να συναντήσω τη φίλη μου την Αισιέ και δυο μαθητές της στο "σπίτι της συνεργασίας" στην πράσινη γραμμή. Θα πάρω και εγώ δυο μαθητές μαζί μου. Από αυτούς που πριν ανέμιζαν ελληνικές σημαίες και τραγουδούσαν γεμάτοι περηφάνια τραγούδια σε ρυθμούς έπαρσης... και θα τους πω: τώρα παιδιά ξεχάστε όσα σας είπα πριν. Τώρα θα δουλέψουμε για την ειρήνη».