Κεντρική φωτογραφία: Kristi Kamps

Η δημιουργία του συγκροτήματος Grendel Babies προκύπτει το 2008 στην Αμερική. Μπορείς να μας δώσεις μία εικόνα της εποχής, των συντελεστών και των μουσικών ακουσμάτων;

Δύο φοιτήτριες στην Ουάσινγκτον Ντι Σι, η Jennifer Cho κι εγώ, με την ίδια αγάπη για το γκουρμέ φαΐ, για το καλό κόκκινο κρασί, για την παγκόσμια λογοτεχνία, για την μουσική των Bach, Chopin, Dresden Dolls, Emilie Autumn, The Puppini Sisters, Vermillion Lies, Portishead, Britney Spears και Regina Spektor, για παραστάσεις του αμερικανικού βωντβίλ και μπουρλέσκ, γίνονται φίλες. Ανακαλύπτουν πως και οι δυο παίζουν κλασσικά όργανα, το βιολί και το πιάνο. Οργανώνουν potluck βραδιές και παίζουν live μουσική στους καλεσμένους τους.

 

Με την Jennifer Cho.

Φωτογραφία: Helen Gineris

Πώς εξελίχθηκε το συγκρότημα στην πορεία για να καταλήξει στην σημερινή του μορφή;

Μια μέρα μου ανακοίνωσε η Jennifer πως μας έκλεισε την πρώτη μας παράσταση κι έτσι άρχισε η πορεία μας σαν συγκρότημα. Παίξαμε σε πάρτι πριβέ, διάφορους alternative και underground χώρους, μπαρ, φεστιβάλ και μουσικές σκηνές στην Ουάσινγκτον, στην Νέα Υόρκη και στη Λευκωσία σαν ντουέτο ώσπου γνωρίσαμε την τσελίστρια Jessica Vollrath Fauteux σε ένα μας live στην Ουάσινγκτον, όπου το συγκρότημα της Jessica έτυχε να ανοίξει για μας. Μας έκανε εντύπωση το παίξιμο της και η σκηνική παρουσία της. Ευτυχώς της αρέσαμε και εμείς. Έτσι γίναμε τρεις.

Όταν αργότερα η Jennifer μετακόμισε στην Νέα Υόρκη για δουλειά, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με loop pedal για τα έγχορδα μέρη των τραγουδιών και να πειραματιστούμε με ντραμς. Με το που προσθέσαμε ντραμς, άρχισαν αναγκαστικά να αλλάζουν οι ενορχηστρώσεις μου για διάφορα τραγούδια και να γίνονται πιο τολμηρές. Κάπως φυσικά, τότε προσθέσαμε το μπάσο, όπως και το ακορντεόν και τον τζουρά που στυλιστικά έδωσαν έμφαση στους ρυθμούς σουίνγκ και τσιφτετέλι των τραγουδιών.

 

Φωτογραφία: Τζούλια Πέτρου Μιχαηλίδου 

Πώς έγινε η επιλογή των νέων συντελεστών του συγκροτήματος;

Το παράδοξο είναι πως αν και το συγκρότημα γεννήθηκε στην Αμερική, οι περισσότεροι μουσικοί που τελικά έπαιξαν στο άλμπουμ είναι από την Κύπρο. Ο Αντρέας Παπαπέτρου έπαιξε ακορντεόν, η Χαριτίνη Κυριάκου έπαιξε τζουρά, ο Μάικ Ζαχαριάδης έπαιξε μπάσο και η Ευθυμία Άλφας τραγούδησε φωνητικά. Τους γνώριζα όλους προσωπικά από τον καλλιτεχνικό χώρο της Κύπρου. Με την Χαριτίνη ήμασταν παλιά σε πανκ συγκρότημα. Είμαστε χρόνια φίλες και έχουμε καλή χημεία. Η αισθησιακή βαθειά φωνή της Ευθυμίας ήταν το τέλειο ταίρι για τις χαμηλές φωνές στο «Enchantress». Τον Αντρέα και τον Μάικ τους θαυμάζω ως ανθρώπους και μουσικούς και ήθελα να συνεργαστούμε. Από την Αμερική, o Paul Fauteux έπαιξε βιολί, η Jessica Vollrath Fauteux έκανε τα φωνητικά και έπαιξε τσέλο και ο Kris Combs έπαιξε ντραμς στο άλμπουμ.

Jessica Vollrath Fauteux

Φωτογραφία: Victor Sumin

Στις παρουσιάσεις του άλμπουμ μας στην Κύπρο χρειάστηκε φυσικά να επιλεγούν νέοι συντελεστές για τα βασικά όργανα, τσέλο και ντραμς. Μέσα από γνωστούς στο Facebook, γνώρισα τον ντράμερ Ιούλιο Γεωργακόπουλο και την τσελλίστρια Αλέξια Γιάγκου, δύο πολύ ταλαντούχους μουσικούς.

Γνώρισα επίσης την Tzούλια Πέτρου Μιχαηλίδου μέσω κοινής γνωστής που πίστεψε -και είχε δίκαιο- πως θα ταίριαζε γάντι με τα οπερατικά και σουίνγκ φωνητικά. Με την Ελένη Σκαρπάρη, είμαστε φίλες από μικρές και της ζήτησα επίσης να μας βοηθήσει με τα φωνητικά στις παρουσιάσεις του άλμπουμ. Σημαντικό για μένα ήταν πως στους νέους συντελεστές άρεσε η δουλειά και πως μπόρεσαν εύκολα να μπουν στο σκοτεινό παιχνιδιάρικο πνεύμα των Grendel Babies!

Το μπάσο, το ακορντεόν και ο τζουράς στυλιστικά έδωσαν έμφαση στους ρυθμούς σουίνγκ και τσιφτετέλι των τραγουδιών

Με τι καταπιάνεται ο στίχος των τραγουδιών του άλμπουμ «Oh my»;

Τα τραγούδια εξερευνούν θέματα λογοτεχνίας, ιστορίας, μύθου, αγάπης και απώλειας. Αφηγούνται, για παράδειγμα, την ιστορία μιας σύγχρονης Πηνελόπης και μιας σύγχρονης Οφηλίας.  Διηγούνται ιστορίες για αποτυχημένους έρωτες και για διαφυγές από περιορισμούς του κατεστημένου.

Ποια η δική σου σχέση με την λογοτεχνία;

Έχω διδακτορικό στην μετα-αποικιακή λογοτεχνία και στις πολιτισμικές σπουδές. Διδάσκω κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας σε θέματα αλληλοσυνδεόμενα με τις σπουδές μου. Είμαι επίσης Διευθύντρια του Κυπριακού Κέντρου Διαπολιτισμικών Σπουδών. Γράφω ποίηση στην Αγγλική γλώσσα και διδάσκω ποίηση περιστασιακά στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Write Cy.

Υπάρχει μουσικότητα στην ποίηση και ποίηση στην μουσική. Η ποίηση επικεντρώνεται στις λέξεις της σελίδας για νόημα, η μουσική δίνει ένα επιπλέον στοιχείο για ανάδειξη του στίχου ή της αντίθεσης των νοημάτων. 

Έχεις πρόσφατα κυκλοφορήσει και μία ποιητική συλλογή. Συνδέεται κάπως η δουλειά αυτή με το λογοτεχνικό ύφος των στίχων στα τραγούδια του άλμπουμ; 

Η ποιητική μου συλλογή «Carmine Lullabies» και το άλμπουμ «Oh My» έχουν κοινά στοιχεία της απώλειας, των δύσκολων ανθρώπινων σχέσεων, του κοινωνικού περιορισμού, μα και του dark χιούμορ. Θέλω να προσθέσω όμως πως η μουσική και η ποίηση είναι αρκετά συνδεδεμένες τέχνες για μένα. Υπάρχει μουσικότητα στην ποίηση και ποίηση στην μουσική. Γι’αυτό άλλωστε έχω μελοποιήσει μερικά ποιήματά μου όπως το «Since You Turned Your Back on Me» από την συλλογή μου που εμφανίζεται στο άλμπουμ ως «Birth of the Beheader». Σε γενικές γραμμές όμως, η ποίηση επικεντρώνεται πάνω στις λέξεις της σελίδας για νόημα. Η μουσική δίνει ένα επιπλέον στοιχείο για ανάδειξη του στίχου ή της αντίθεσης των νοημάτων. Η παρουσίαση και των δύο τεχνών με εναλλακτικούς τρόπους με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

Όσον αφορά στην μουσική, στο άλμπουμ φιλοξενούνται από μελαγχολικές μελωδίες μέχρι swing ακούσματα. Πώς συνδέονται όλα αυτά;

Το πάντρεμα είναι αρκετά νομαδικό, με την έννοια των Γάλλων Ντελέζ και Γκουατταρί. Σίγουρα υπάρχουν πολυπολιτισμικά στοιχεία. Συνδυάζουμε τζαζ, μπαρόκ, φολκ και ροκ μουσική, δουλεύουμε με τσιφτετέλι, βαλς και σουίνγκ ρυθμούς, όπως και διάφορες εναλλαγές μουσικών μέτρων.

Η δουλειά σέβεται και επιδιώκει την διαφορετικότητα μέσα στη συλλογικότητα. Επιδιώκει τον πειραματισμό μέσα από διάφορα είδη μουσικής. Επίσης τα τραγούδια στέκονται ενάντια σε μονολιθικές κατηγορίες και  περιορισμούς. Ένας κύριος στόχος της δουλειάς είναι η ανομοιότητα και η ανεκτικότητα προς το διαφορετικό.

Φωτογραφία: Γιώργος Βαρναβίδης 

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι συνυπάρχουν, μεταξύ άλλων ο τζουράς, το βιολοντσέλο και πιο σύγχρονα όργανα, στην ίδια σύνθεση. Προκύπτει ένας βαθμός δυσκολίας όσον αφορά στην ενορχήστρωση των τραγουδιών;  

Τα περισσότερα όργανά μας είναι ακουστικά. Το μπάσο φυσικά είναι ηλεκτρικό. Δεν θεωρώ δύσκολή την ενορχήστρωση των τραγουδιών μιας και το κάθε όργανο αναλαμβάνει ένα συγκεκριμένο ρόλο στην κάθε ενορχήστρωση. To τσέλο παίρνει την κύρια μελωδία σε αρκετά κομμάτια, σε άλλα χρησιμοποιείται ως κοντραμπάσο. Ο τζουράς αναδεικνύει ανατολίτικες επιρροές. Το μπάσο ενώνει τα διάφορα όργανα, δυναμώνει επίσης την ένταση των τραγουδιών και αλλού χρησιμοποιείται πιο ατμοσφαιρικά.

 

Στο Πρόζακ Καφενείο

Φωτογραφία: Νίκος Φιλίππου 

Μπορείς να μας δώσεις μία γεύση από χαρακτηριστικούς τίτλους και ιστορίες μέσα από το άλμπουμ;

Το «Enchantress» μελοποιεί μια επίκληση της Σαπφώ στη θεά Αφροδίτη. Το «Hiroshima Maidens» διηγείται την ιστορία της πλαστικής χειρουργικής και το ρόλο που έπαιξε ο πόλεμος στην εξέλιξή της. To «Wife of Bisclavret» αφηγείται εκ νέου ένα γαλλικό μεσαιωνικό παραμύθι της Mariede France, όπου μια γυναίκα μαθαίνει πως ο σύζυγός της είναι λυκάνθρωπος.

Τα τραγούδια στέκονται ενάντια σε μονολιθικές κατηγορίες και  περιορισμούς. Ένας κύριος στόχος της δουλειάς είναι η ανομοιότητα και η ανεκτικότητα προς το διαφορετικό. 

Πώς παρακολουθείς την σύγχρονη μουσική σκηνή στην Κύπρο; Έχει διαφοροποιηθεί τα τελευταία χρόνια;

Την παρακολουθώ από μακριά μιας και πολύ λίγα μουσικά μαγαζιά ακολουθούν τον νόμο κατά του καπνίσματος στην Κύπρο! Η αλήθεια είναι πως δεν βγαίνω να ακούσω μουσική γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Βασικά περιμένω την εποχή των φεστιβάλ για να ακούσω τι συμβαίνει μουσικά στο νησί. Δυστυχώς ούτε και οι ραδιοσταθμοί μας, παίζουν αρκετή σύγχρονη εναλλακτική Κυπριακή μουσική.

Υπάρχουν διάφορα αξιόλογα συγκροτήματα και μουσικοί στους οποίους δε δίνεται η ευκαιρία να ακουστούν στο ραδιόφωνο. Ούτε τους δίνεται η ευκαιρία να ακουστούν live και να εξελιχθούν ως live performers λόγω του ότι τα κόστη είναι υψηλά για οποιαδήποτε παρουσίαση.

Οι μουσικές σκηνές, για να επιβιώσουν κι αυτές, συνήθως ζητούν από το συγκρότημα να πληρώσει τον ηχολήπτη, εξοπλισμό σκηνής, μερικές φορές ζητούν και ενοίκιο, άλλες φορές ζητούν μίνιμουμ αριθμό εισιτηρίων. Φυσικά τα κόστη για ηχογραφήσεις μουσικής είναι κι εκείνα υψηλά. Γενικότερα δεν είναι εύκολη ούτε φτηνή υπόθεση το να είσαι μουσικός στην Κύπρο.

 

Στο Κοσμικό Κέντρο Αντωνάκης

Φωτογραφία: Brady Feutz

Τι είναι για σένα η μουσική; Τι είδους ρόλο διαδραματίζει στην ζωή σου;

Η μουσική για μένα είναι γιορτή, παιδεία και έκφραση δίχως φραγμούς!

Από πού μπορεί κανείς να προμηθευτεί το άλμπουμ;

Προς το παρόν βρίσκεται στα Καλά Καθούμενα, στην Φανερωμένης 70, και στο Πρόζακ Καφενείο στην Λευκωσία. Ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και στο εξωτερικό.