Φωτογραφία από τους εορτασμούς στα κατεχόμενα στις 20 Ιουλίου 2017

Την ημέρα των εορτασμών για την εισβολή της 20ης Ιουλίου στα κατεχόμενα επέλεξε η ομάδα των Τουρκοκύπριων ακτιβιστών «Αλληλεγγύη» (Dayanışma), για να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στον παραλογισμό του πολέμου.

Με το σύνθημα «Ο πόνος δεν γιορτάζεται» Τουρκοκύπριοι συμπολίτες μας, εμφανίστηκαν σε τελετή που διοργάνωσε ο Μουσταφά Ακιντζί για την επέτειο της τουρκικής εισβολής του 1974, ζητώντας να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα της δημοκρατικής διαμαρτυρίας, εκφράζοντας δε την επιθυμία να διαβάσουν ανακοίνωση Τύπου, ωστόσο δυνάμεις ασφαλείας τους απομάκρυναν με το ζόρι από τον χώρο.

Οι κοινότητες που ζουν στο νησί υπέφεραν πολύ σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, αλλά αργότερα κανένας δεν παραδέχτηκε αυτά τα εγκλήματα.

Αυτούσια η ανακοίνωση τύπου, όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα τους στο Facebook.

«Ο πόνος δεν γιορτάζεται!

Κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου, στο όνομα της «Γιορτής της Ειρήνης και της Ελευθερίας», μας περιτριγυρίζουν με αφίσες, με τανκ, με σημαίες και με ένα σωρό σοβινιστικά συνθήματα και ομιλίες.

Στις 20 Ιουλίου 1974, όταν γίνονταν τα πρώτα βήματα της μόνιμης διχοτόμησης, όπως και πριν έτσι και μετά, με εγκλήματα πολέμου οι άνθρωποι που ζούσαν στο νησί έγιναν πρόσφυγες, δολοφονήθηκαν, βιάστηκαν και οι δυο κοινότητες απομακρύνθηκαν η μια από την άλλη. Οι αγνοούμενοι συμπατριώτες μας αναζητούνται ακόμη.

Οι κοινότητες που ζουν στο νησί υπέφεραν πολύ σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, αλλά αργότερα κανένας δεν παραδέχτηκε αυτά τα εγκλήματα, ούτε έγιναν οι αναγκαίες ενέργειες τιμωρίας και αποκατάστασης τους.

Αυτή η μέρα που αποτελεί ημέρα πόνου και θλίψης για τους Ελληνοκύπριους, με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτό το νησί, μας την παρουσιάζουν σαν μέρα γιορτής.

Επικράτησε μια αδιαφορία για τον πόνο και τα βιώματα των ανθρώπων. Όχι μόνο δεν έγινε ποτέ μια αναμέτρηση με το παρελθόν, αλλά οι δυο πλευρές επιδόθηκαν στο παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, με αποτέλεσμα ο εθνικισμός να επικρατήσει παντού στο νησί.

Και αυτοί που μας επέβαλαν την 20η Ιούλιου ως «Γιορτή Ειρήνης και Ελευθερίας» είναι μέρος αυτού του παιχνιδιού. Αυτή η μέρα που αποτελεί ημέρα πόνου και θλίψης για τους Ελληνοκύπριους, με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτό το νησί, μας την παρουσιάζουν σαν μέρα γιορτής.

Ο Πόνος δεν γιορτάζεται

Η οικοδόμηση της ειρήνης θα ξεκινήσει την μέρα που θα κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και θα δείξουμε σεβασμό στον πόνο ο ένας του άλλου, και όχι σε τραπέζια συνομιλιών με μπαγιάτικες μεθόδους και σε κλειστά δωμάτια».