Ο Λούκας Παναγή στα 26 του χρόνια έχει ήδη εκδώσει 6 παραμύθια, ενώ τις τελευταίες ημέρες το όνομά του έχει γίνει γνωστό ένεκα της δράσης που ξεκίνησε για να δημιουργήσει «Γωνιές Παραμυθιού» στα νοσοκομεία της Κύπρου. Όταν του ζητήσαμε να μας γράψει κάτι ήταν λίγο διστακτικός, τελικά, ανταποκρίθηκε θετικά και έγραψε για το δικό του παραμύθι.

Αγαπάω τα παιδιά και πιστεύω πολύ σε αυτά. Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι το μέλλον του κάθε τόπου και ότι από τα παιδιά μπορείς να μάθεις πολλά. Όλα είναι θέμα παιδείας και η παιδεία αλλάζει και διαμορφώνεται ανάλογα με τους ανθρώπους. Έτσι, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα παραμύθια, για να βρίσκομαι συχνά κοντά στα παιδιά και με αυτό τον τρόπο να παραμένω κι εγώ παιδί. Το περίεργο μαζί μου είναι ότι μικρός δε διάβαζα πολλά παραμύθια.

Δεν είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο και όταν βρισκόμουν στο 3ο έτος των σπουδών μου, μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα παραμύθι. Έψαξα πολύ πριν ξεκινήσω όμως, και με πολλή υπομονή και επιμονή νομίζω τα πήγα καλά με το παραμύθι ‘Ποιος έκλεψε το μυστικό της σοκολάτας;’.

Τουλάχιστον αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά, αφού τα παιδιά λάτρεψαν τους ήρωες και αυτό μπορείς να το δεις στα πρόσωπά τους. Μου έδειξαν τόση αγάπη και αυτή είναι η επιβράβευση στο τέλος της ημέρας. Λατρεύω τα παιδιά γιατί βρίσκονται σε ηλικίες που ακόμη νιώθουν και εκφράζονται. Γελάνε έντονα, κλαίνε έντονα και γενικά δείχνουν το τι νιώθουν. Κάτι που δυστυχώς στις μέρες μας χάθηκε από τους μεγάλους, αφού κρύβονται συχνά πίσω από μια οθόνη και ξεχνάνε να εκφράζονται.

Και ξέρεις τα παιδιά μπορεί να είναι καλοί ακροατές, αλλά παράλληλα είναι δύσκολοι «πελάτες». Θα καθίσουν να σε ακούσουν, αλλά εάν δεν τους αρέσει κάτι θα σου το δείξουν με τον τρόπο τους. Γι’ αυτό λένε άλλωστε πως τα παιδιά λένε πάντα την αλήθεια. Επειδή είναι δύσκολοι «πελάτες» με τις επιλογές τους. Βέβαια, σημαντικό ρόλο σε ένα παραμύθι παίζει και η εικονογράφηση*.

 

Νομίζω όμως πως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και προσπαθείς συνεχώς να γίνεσαι καλύτερος, χωρίς να σε νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, πετυχαίνεις ευκολότερα τους στόχους σου. Συνήθως γράφω αυτά που εγώ θα ήθελα να διαβάσω. Μικρές ιστορίες με μηνύματα αλλά όχι διδακτισμό. Ιστορίες με περιπέτειες, με αστείους ήρωες όπως τον Πάκη το παγάκι, τον Αναστάση που είναι κόκκινο αυγό και άλλα. Ιστορίες γεμάτες συναισθήματα. Πότε χαρά, πότε λύπη, πότε θυμό. Παραμύθια με νόημα. Που έχουν κάτι να σου προσφέρουν αλλά και να σε ψυχαγωγήσουν συγχρόνως. Αυτά είναι για μένα τα «σωστά» συστατικά.  

Θέλει χρόνο και κόπο για να δημιουργηθεί μια ιστορία και αλήθεια δεν ξέρω από που εμπνέομαι. Νομίζω είναι από πολλά ερεθίσματα της καθημερινότητας. Διάφορες ιδέες μπορούν να με οδηγήσουν σε αυτό που ονομάζουμε «έμπνευση». Προσπαθώ να μην ακολουθώ κανόνες αλλά σίγουρα υποσυνείδητα υπάρχουν κάποιες σταθερές. Θέλω κάθε φορά να καταπιάνομαι με κάτι καινούργιο και διαφορετικό (όσο γίνεται βέβαια).

Παράλληλα προσπαθώ να κάνω βιωματικές παρουσιάσεις παραμυθιών. Τι σημαίνει αυτό; Συνδυασμός πολλών τεχνών μαζί. Μέσα από παιχνίδια, θέατρο, αφήγηση, χορευτικά, κατασκευές και πολλά άλλα τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα ένα παραμύθι και το αγαπάνε περισσότερο. Μέσα από δραστηριότητες περνάνε καλύτερα και με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους. Για μένα είναι πολύ σημαντικό το κομμάτι «παρουσίαση παραμυθιού» και προσπαθώ συνεχώς να εξελίσσομαι και να κάνω καινούργια πράγματα.

Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσεις να μεταδίδεις αυτά που έχεις γράψει. Γι’ αυτό επιμένω πολύ στο να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος στην αφήγηση των παραμυθιών σε συνδυασμό πάντα με κατασκευές, παιχνίδια, μουσική, χορό και άλλα. Όλα τα παραμυθάκια μου είναι εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου και γίνονται βιωματικές παρουσιάσεις σε νηπιαγωγεία και δημοτικά μετά από επικοινωνία που έχουν οι εκπαιδευτικοί μαζί μου. 

Έχω γράψει πάρα πολλά παραμύθια έως τώρα. Έχω εκδώσει έξι μέχρι στιγμής. Σίγουρα έρχονται σύντομα κι άλλα που θα ανακοινωθούν στη σελίδα μας στο Facebook «Ώρα για παραμύθι».  Προσανατολίζομαι σε θέματα όπως διαφορετικότητα, αγάπη, αποδοχή, κύκλος του νερού, να προσπαθούμε για τα όνειρά μας και άλλα πολλά που θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας τα παραμυθάκια.

 

Τα σημερινά παιδιά έχουν ανάγκη από καλά παραμύθια γι’ αυτό και προσπαθώ να αφουγκράζομαι τις ανάγκες τους. Προσπαθώ να μπω λίγο στη ψυχοσύνθεση τους αν και πολλές φορές επηρεασμένα από την τηλεόραση, τις διαφημίσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χάνουν τον προσανατολισμό τους. Παρόλα αυτά θεωρώ πως τόσο τα tablet όσο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν κάποιο ρόλο στη ζωή των σημερινών παιδιών. Παν μέτρον άριστον όμως.

Το ίδιο σημαντικό είναι και για τους ενήλικες να διαβάζουν παραμύθια και να παρακολουθούν κινούμενα σχέδια. Όσοι τουλάχιστον έχουν την ανάγκη να παραμένουν παιδιά στη ψυχή. Μ’ αυτό τον τρόπο, κρατάνε ατόφια και αναλλοίωτη τη ψυχή τους. Έχει να κάνει με την παιδεία, την κουλτούρα, την οικογένεια και την ανάγκη να προσφέρεις, να κάνεις τον κόσμο λίγο πιο όμορφο.

Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να προσφέρω. Το συναίσθημα του να προσφέρεις δεν ανταλλάζεται με τίποτα στον κόσμο. Ένα κομμάτι της ζωής μου βρίσκεται στον εθελοντισμό, μέσα από διάφορες δράσεις. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ξεκίνησα την πρωτοβουλία «Γωνιές Παραμυθιού» (διάβασε περισσότερα ΕΔΩ). Ψάχνοντας στο διαδίκτυο είχα πέσει τυχαία σε μια ανάρτηση που έλεγε για παραμύθια στα νοσοκομεία του εξωτερικού. Σκέφτηκα τότε, γιατί να μην το κάνουμε και στην Κύπρο; Θα ήταν κάτι πολύ όμορφο για τα παιδιά για να περνάνε ευχάριστες ώρες κατά τη διαμονή τους στο νοσοκομείο. Έκανα τη σχετική ανάρτηση στο Facebook και ο κόσμος ενθουσιάστηκε και τη στήριξε πολύ. Ήδη είναι τεράστιο το ενδιαφέρον και συλλέξαμε πολλά παραμύθια μέχρι στιγμής.

 

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Με ξάφνιασε θετικά. Ακόμη βέβαια δεν έχουμε συγκεκριμένο αριθμό παραμυθιών γιατί η συλλογή γίνεται σε Λεμεσό, Λευκωσία, Λάρνακα και Πάφο, ενώ υπάρχει ενδιαφέρον κι από άλλες περιοχές για συλλογή παραμυθιών. Αυτό που μένει είναι η άδεια-έγκριση από τους αρμόδιους φορείς. Τους ψάχνουμε με διάφορους τρόπους, αλλά μετά λύπης μου διαπιστώνω μια αδιαφορία από πλευράς τους, τόσο στις επιστολές που στέλνω συνεχώς όσο και στις άλλες προσπάθειες επικοινωνίας που κάνω και επί τη ευκαιρία κάνω ανοικτό κάλεσμα στους αρμόδιους φορείς να επικοινωνήσουν μαζί μου για να προχωρήσει η δράση αυτή. Όπως και να έχει δεν πρόκειται να τα παρατήσω, θα επιμένω μέχρι να πετύχω το στόχο μου. Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, και πιστεύω πως αν έχεις υγεία και όρεξη όλα έρχονται αργά ή γρήγορα. Ιδέες υπάρχουν πάρα πολλές άλλωστε!

*Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Γεωργία Σπύρου για την εικονογράφηση του 1ου μου παραμυθιού αλλά και τον Χριστόδουλο Αργυρού για τις εικονογραφήσεις των υπόλοιπων παραμυθιών.