Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα Pafospress.

Διαβάστε το κείμενο αυτούσιο πιο κάτω:

«Σε θέματα περιβάλλοντος δεν υπάρχουν συμψηφισμοί. Δεν θα ρίξω το βάρος της υπερπροσπάθειας για τον Ακάμα για να δικαιολογήσω το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των εκδηλώσεων στην Πέτρα του Ρωμιού.

Ούτε και ισχύει το μη χείρον βέλτιστον. Οι βάρβαρες οικολογικές καταστροφές αλλού δεν θα δικαιολογούσαν μια αστοχία εδώ.

Ούτε και θα αναρωτηθώ που ήταν ο νους μας τόσον καιρό.

Ας σκεφτούμε όμως την εικαστική γιορτή όπου ένας καλλιτέχνης κι ένας οργανισμός στήνουν άδεια πλαίσια δηλώνοντας ότι δε χρειάζεται να ζωγραφίσουμε κάτι όταν έχουμε μια φύση τόσο απίστευτη. Απλά πρέπει να στρέψουμε το μάτι του θεατή στην έκπληξη αυτής της ομορφιάς.

Ας σκεφτούμε επίσης ένα μουσικό διήμερο με σκηνικό την Πέτρα την ίδια. Με κατασκευές εφήμερες που θα εξαφανιστούν την επομένη. Με άμεμπτη καθαριότητα, πριν και μετά, ο κόσμος του Πάφος 2017 δουλεύει για μέρες και θα συνεχίσει. Με θεατές που δεν θα τρώνε, δεν θα πίνουν και δεν θα καπνίζουν. Που έρχονται με λεωφορεία από τους χώρους στάθμευσης μακριά ώστε να μην σκονίσουμε και αναστατώσουμε τον τόπο.

Τις τελευταίες μέρες, μικρές ρυθμίσεις έκαναν την ανθρώπινη παρουσία ακόμα πιο ανεπαίσθητη. Μετά από συμβουλές ειδικών ανθρώπων ελέγχθηκαν τα φώτα ακόμα μια φορά ώστε να αποφεύγουν τους μακρινούς γκρεμούς του Πισσουριού όπου ελπίζουμε ότι φωλιάζει το γεράκι μας. Η μουσική ένταση, χαμηλόφωνη λόγω του ύφους της εκδήλωσης έτσι κι αλλιώς, ρυθμίζεται στο ελάχιστο που οι καλλιτέχνες μπορούν να ανεχθούν.

Για μένα, αυτά όλα είναι μαθήματα ευαισθησίας. Μπορούμε να συνυπάρξουμε με τη φύση. Αρκεί να την αντιμετωπίζουμε σαν καθεδρικό ναό όπου πρέπει να μπεις μέσα με ευλάβεια. Κι αυτό είναι ουσιαστικό μέρος του μηνύματος τούτης της γιορτής».