<Μια δασκάλα επιθυμεί μέσα από αυτό το κείμενο να στείλει ένα μήνυμα προς όλους για τη σημασία του λειτουργήματός της, το οποίο, όπως υποστηρίζει, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει βορρά στα χέρια των πολιτικών και της πολιτικής.
Βλέπω δασκάλους, να μένουν στη τάξη το διάλειμμα με το σάντουιτς στο ένα χέρι και τον μαρκαδόρο στο άλλο χέρι.
Γράφω αυτό το άρθρο για να πω, πως εγώ βλέπω το έργο σας, πως σας εκτιμώ και σας θαυμάζω. Γιατί εσύ κύριε πρόεδρε, εσύ κύριε υπουργέ παιδείας, εσύ κύριε γονιέ και εσύ κύριε πολίτη αυτής της χώρας θα ήταν καλά να σέβεσαι περισσότερο αυτούς τους ανθρώπους.
Ναι, είμαι κι εγώ μια από αυτούς. Δασκάλα, αυτοεργοδοτούμενη, αλλά στα σχολεία εδώ κι μερικά χρόνια. Αγαπώ όσο τίποτα αυτό το επάγγελμα αλλά δεν θα μιλήσω για μένα. Θα γράψω για όλα αυτά που βλέπω στα σχολεία τόσα χρόνια σαν ένας πολύ καλός παρατηρητής.
Βλέπω δασκάλους, να μένουν στη τάξη το διάλειμα με το σάντουιτς στο ένα χέρι και τον μαρκαδόρο στο άλλο χέρι να προσπαθούν να εξηγήσουν στο παιδάκι που ακόμα δεν μπόρεσε να καταλάβει το καινούργιο μάθημα.
Δεν είναι όλοι εκπαιδευτικοί υπέροχοι δάσκαλοι.
Βλέπω δασκάλους να σπάνε το μυαλό τους για να κάνουν τις δραστηριότητες τους όσο πιο δημιουργικές γίνεται για να μπορέσουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον των παιδιών και να τους βοηθήσουν να εμπεδώσουν καλύτερα.
Βλέπω δασκάλους που νοιάζονται για αυτά τα παιδιά ένα προς ένα. Τους βλέπω να ανησυχούν και να μιλούν με ψυχολόγους για να χειριστούν με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά που το χρειάζονται. Και πιστέψτε με είναι πάρα πολλά τα παιδιά που χρειάζονται στήριξη.
Βλέπω δασκάλους να φέρνουν υπέροχο υλικό στην τάξη τους με προσωπικότητες που ενέπνευσαν την ανθρωπότητα. Να τα συνδέουν με τα μαθήματα τους, ελπίζοντας πως θα εμπνεύσουν κι αυτά τα παιδιά. Ελπίζοντας πως θα τα βοηθήσουν να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη και πως θα μπορέσουν κάνουν όμορφα όνειρα για το μέλλον. Γιατί στο τέλος της ημέρας, καλός δάσκαλος είναι αυτός που δίνει, πέρα από τις γνώσεις, έμπνευση στα παιδιά του.
Φυσικά, αναγνωρίζω πως, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, έτσι και σ’ αυτό υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Δεν είναι όλοι εκπαιδευτικοί υπέροχοι δάσκαλοι. Αλλά ακόμα και γι’ αυτό οι ευθύνες δεν ανήκουν στους ίδιους αλλά στην λάθος (ή ανεπαρκή) αξιολόγηση που γίνεται από το σύστημα.
Αγαπώ λοιπόν τους δασκάλους, γιατί είχα κι εγώ κάποιους υπέροχους δασκάλους, που ήταν για μένα έμπνευση και πρότυπο. Τους σέβομαι και τους εκτιμώ κι εύχομαι να υπάρχουν πάντα αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που κάνουν την διαφορά στα σχολεία ακόμα κι αν δεν αναγνωριστεί ποτέ η αξία τους.
