Η μελέτη που εξέτασε 39 μάρκες αλατιών από όλο τον κόσμο, διαπίστωσε ότι 36 απ’ αυτές, ποσοστό 92%, περιείχαν ίχνη μικροπλαστικών.

Όταν αρχίσαμε να διαβάζουμε την είδηση, η οποία βασιζόταν σε πρόσφατη σχετική έρευνα, η πρώτη σκέψη που κάναμε ήταν πως πρόκειται για ακόμη μία μελέτη που μας προειδοποιεί τη ρύπανση του πλανήτη από τη ασύδοτη χρήση πλαστικών.

Όχι πως αυτό δεν είναι σημαντικό, ωστόσο τα τόσα άρθρα που διαβάζουμε καθημερινά για το ζήτημα το έχουν κάπως φθίνει. Παρόλα αυτά, προχωρώντας την ανάγνωση, διαπιστώσαμε πως τα αποτελέσματα της μελέτης, στην οποία βασίζεται το κείμενο, κατέδειξαν ότι στο επιτραπέζιο αλάτι που καταναλώνουμε καθημερινά υπάρχουν ποσότητες πλαστικού.

Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει 2.000 κομμάτια μικροπλαστικού τον χρόνο, μόνο από το αλάτι.

Η νέα αυτή μελέτη έλεγξε 39 διαφορετικές μάρκες αλατιού απ’ όλον τον κόσμο, από τις οποίες οι 36 περιείχαν ίχνη μικροπλαστικού -ποσοστό 92%. «Σε πρόσφατες μελέτες, βρέθηκε πλαστικό σε θαλασσινά, σε είδη της άγριας ζωής, σε νερό της βρύσης και πλέον στο αλάτι», ανέφερε ο Mikyoung Kim, που συμμετέχει στις εκστρατείες της Greenpeace Ανατολικής Ασίας και συνεργάστηκε σε αυτήν τη μελέτη, σε δελτίο Τύπου. «Είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την κρίση με το πλαστικό, που συνεχίζει να περνάει στα κανάλια και στους ωκεανούς μας».

Η ποσότητα πλαστικού στο αλάτι είχε μεγάλη διαφορά από μάρκα σε μάρκα, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Environmental Science & Technology. Υπήρχαν τρεις που δεν είχαν καθόλου και κάποιες με ελάχιστο -28 κομμάτια μικροπλαστικών ανά κιλό αλατιού-, ενώ στις χειρότερες περιπτώσεις υπήρχαν 13.000 κομμάτια μικροπλαστικών ανά κιλό αλατιού.

Μεγαλύτερη συγκέντρωση αλατιού παρατηρήθηκε στο θαλασσινό αλάτι, σε σύγκριση με εκείνο από λίμνες ή ορυκτό και τα υψηλότερα επίπεδα είχαν αλάτια που προέρχονταν από την Ασία και ειδικά από την Ινδονησία. Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει 2.000 κομμάτια μικροπλαστικού τον χρόνο, μόνο από το αλάτι.

Όταν το περιβάλλον ρυπαίνεται με πλαστικό, το πλαστικό σιγά-σιγά σπάζει σε όλο και μικρότερα κομμάτια. Όταν αυτά τα κομμάτια γίνονται τόσο μικρά που σχεδόν δεν φαίνονται –μικρότερα από πέντε χιλιοστά– ονομάζονται μικροπλαστικά και συχνά καταλήγουν στο φαγητό που τρώμε, το νερό που πίνουμε και το αλάτι που χρησιμοποιούμε.

Δεν ξέρουμε ακόμη τι συνέπειες μπορεί να έχουν τα μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού στο σώμα μας. αλλά σίγουρα δεν θέλουμε να τρώμε μεγάλα, σκληρά, συνθετικά κομμάτια πλαστικού. Καθώς υπάρχουν όλο και περισσότερες πλαστικές συσκευασίες μιας χρήσεως, όπως μπουκάλια νερού και συσκευασίες φαγητού για το σπίτι, δημιουργούμε εκατομμύρια τόνους αποβλήτων κάθε χρόνο, 91% των οποίων δεν ανακυκλώνονται. Αν δεν θέλουμε να δούμε τις ποσότητες μικροπλαστικών στη διατροφή μας να αυξάνονται, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιορίσουμε τον εθισμό μας στο πλαστικό.

Με πληροφορίες από VICE GREECE