Σκοπός του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου ήταν να ερευνήσει την πλευρά της ζήτησης σχετικά με την σωματεμπορία γυναικών με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στην Κύπρο.

Σχεδόν οι μισοί από τους άντρες ηλικίας 18-70 χρόνων που απάντησαν στην ερώτηση κατά πόσο έχουν αγοράσει γυναίκα για σεξ απάντησαν καταφατικά. Στην έρευνα συμμετείχαν 1200 άντρες από Κύπρο.

Κι αυτή η παράμετρος, ότι δηλαδή υπάρχει ζήτηση εκ μέρους πολλών από εμάς, είναι σαφέστατα ένα κομμάτι της αλυσίδας της εμπορίας (trafficking chain).

Όσο κι αν αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα, η βασική αιτία της πορνείας και εμπορίας για σκοπούς σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι η ανδρική ζήτηση για γυναίκες και κορίτσια που μπορούν να αγοράσουν και εκμεταλλευτούν σεξουαλικά... Χωρίς τη ζήτηση, η αγορά θα κατέρρεε.

Σε αντίθεση με τη γενική πεποίθηση ότι οι γυναίκες επιλέγουν να είναι στην πορνεία επειδή καλοπληρώνονται, από τις συνεντεύξεις που έγιναν για την έρευνα βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι οι προαγωγοί, διακινητές, οι ιδιοκτήτες των εγκαταστάσεων όπου οι άντρες πληρώνουν για σεξ, κάνουν εύκολο χρήμα και κέρδος, εκμεταλλευόμενοι τις γυναίκες.

«Πληρώνεις αναλόγως της ώρας που θες να περάσεις μαζί της. Εάν αγοράσεις τις γυναίκες για 2.30 ώρες είναι υποχρεωμένη να κάνει ό,τι της ζητήσεις. Πιθανόν να πιάσει το 5% από το ποσό που πλήρωσα», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ένας από τους συμμετέχοντες στην έρευνα.

Ναι, η σωματεμπορία γυναικών είναι συνδεδεμένη με την πορνεία. Όσο κι αν εθελοτυφλούμε, όσο κι αν θεωρούμε ότι η αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών είναι μια «κανονική» συμπεριφορά και δράση, αυτό δείχνει ακριβώς πόσο βαθιά είναι ριζωμένος ο σεξισμός και η πατριαρχία στην κοινωνία μας. Οι γυναίκες εκλαμβάνονται ως αντικείμενα και προϊόντα τα οποία θεωρείται αποδεκτό να εκμεταλλευτούμε.

Είναι οξύμωρο γιατί μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι είναι παράνομο να αγοράσουμε μια τσάντα-μαϊμού από τον δρόμο, αλλά δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε ότι είναι παράνομο να αγοράζουμε και να πουλάμε ανθρώπους, παιδιά, με σκοπό την εκμετάλλευσή τους, με σκοπό το κέρδος;

Κι αν θεωρούμε ότι αυτό δεν μας αφορά και δεν μας αγγίζει, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση από τους διακινητές για κορίτσια, κυρίως, αλλά και αγόρια, μεταξύ 7-12 χρονών. Ότι μέχρι το 2014, τα καταγεγραμμένα θύματα εμπορίας προσώπων στην ΕΕ ήταν 16 χιλιάδες. Ότι τα 2/3 των θυμάτων εμπορίας προσώπων στην ΕΕ είναι Ευρωπαίοι πολίτες. Ότι το 67% είναι θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση και το 95% των θυμάτων σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι γυναίκες και κορίτσια.

Όλα αυτά που ειπώθηκαν πρόσφατα σε μια συζήτηση από τη Δρ. Μύρια Βασιλειάδου, Ευρωπαία Συντονίστρια Κατά της Εμπορίας Προσώπων, την οποία συνδιοργάνωσε το Υπουργείο Εσωτερικών και το Μεσογειακό Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου, αποτελούν τα ευρήματα μιας έκθεσης της Europol.

Η κυρία Βασιλειάδου είπε επίσης, κάνοντας αναφορά στην έκθεση, ότι «οι διακινητές δείχνουν προτίμηση στην εμπορία παιδιών, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως οι ‘πελάτες’ θα πληρώσουν περισσότερο για παιδάκια. Η έκθεση αναφέρει, επίσης, ότι όσο πιο νεαρά είναι τόσο πιο πολύ ανεβαίνει η τιμή και ότι η ζήτηση αρχίζει από τριών μηνών. Η μεγάλη ζήτηση είναι για κορίτσια, κυρίως, αλλά και αγόρια, μεταξύ 7-12 χρονών».

«Δεν με ενδιαφέρει η κατάσταση τους… Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι πληρώνω για σεξουαλικές υπηρεσίες, και για να περάσω καλά. Δεν με νοιάζει εάν είναι θύματα ή όχι. Θέλω να απολαύσω αυτό για το οποίο πληρώνω».

Την επόμενη φορά που θα σκεφτούμε κατ’ αυτό τον τρόπο, όπως ο τύπος που έδωσε την πιο πάνω απάντηση στη μεγάλη έρευνα του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου, καλό είναι να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε την ιστορία του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας. Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι μόνο κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής κρίσης των τελευταίων χρόνων χάθηκαν 30 χιλιάδες παιδιά. Καλό είναι να θυμηθούμε ότι όταν μιλάμε για εμπορία προσώπων και σεξουαλική εκμετάλλευση, η ζήτηση αρχίζει από βρέφη μερικών μηνών.

Είναι τουλάχιστον ανήθικο να κάνουμε ότι δεν γνωρίζουμε. Πρόκειται για μια από τις χειρότερες μορφές οργανωμένου εγκλήματος, που είναι ταυτόχρονα και παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κι εμείς είμαστε μέρος της αλυσίδας (της εμπορίας).

Ασχολούμαστε με τα θύματα, έχουμε όλοι άποψη για το ζήτημα, ασχολούμαστε με τους εγκληματίες, αλλά όχι με αυτούς που κάνουν χρήση των υπηρεσιών. Τους «πελάτες». Εμάς δηλαδή.

Για όσους δεν έτυχε να το γνωρίζουν, το άρθρο 17 της Νομοθεσίας που αφορά την Πρόληψη, την Καταπολέμηση της Εμπορίας και της Εκμετάλλευσης Προσώπων και την Προστασία των Θυμάτων, ποινικοποιεί την αγορά υπηρεσιών από θύματα εμπορίας με την προϋπόθεση ότι ο αυτός που χρησιμοποίει τις υπηρεσίες έχει την εύλογη υποψία ότι οι υπηρεσίες προέρχονται από θύματα εμπορίας.

Και είναι λυπηρό που ενώ υπάρχει νομοθεσία, δεν υπάρχει ούτε και μισή καταδίκη στην Κύπρο όλα αυτά τα χρόνια… Ποτέ κανείς από αυτούς που έχουν την εύλογη υποψία ότι οι υπηρεσίες προέρχονται από θύματα εμπορίας, δεν καταδικάστηκε. Ή μήπως κανείς δεν είχε την εύλογη υποψία ότι η γυναίκα που είχε/έχει απέναντί του είναι θύμα εκμετάλλευσης.

Ένας πίνακας από την ποσοτική/ποιοτική έρευνα του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου που πραγματοποιήθηκε το 2014

«Ήταν φρικτό. Με κακοποίησαν και με κτύπησαν στο κεφάλι. Με μαχαίρωσαν -δυο φορές- αλλά, ως εκ θαύματος, επέζησα», αναφέρει μια γυναίκα-θύμα στο παρακάτω βίντεο.

Η ιστορία της αφορά σε μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 2017, 13 γυναίκες απελευθερώθηκαν από μια αδίστακτη και βίαιη εγκληματική συμμορία. Μέσω χειραγώγησης και απειλών, είχαν απαχθεί από τις οικογένειές τους στη Βουλγαρία και είχαν μεταφερθεί στην Ισπανία, όπου εξαναγκάζονταν να εκδίδονται.