Με συνολικά 114 έργα από 20 χώρες από όλες τις ηπείρους, η πρώτη Μπιενάλε Εικαστικών Τεχνών Λάρνακας, πραγματοποιήθηκε από τις 17 Οκτωβρίου μέχρι τις 30 Νοεμβρίου,

Μεγάλος νικητής της αναδείχθηκε ο γλύπτη Αλέξανδρος Γιωρκάτζης με το έργο «Reflection», εξ ου και αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος η CITY επικοινώνησε μαζί του για να μάθουμε περισσότερα τόσο για τη βράβευση, όσο και για τη διοργάνωση γενικότερα.  

Σημειώνεται πως το σκεπτικό πάνω στο οποίο κλήθηκαν οι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν και να στείλουν τη δική τους εικαστική πρόταση ήταν «Δοχείο – Περιεχόμενο».

Ποια είναι τα πρώτα συναισθήματά σας μετά την ανακοίνωση ότι είστε ο μεγάλος νικητής στην Μπιενάλε Λάρνακας;

Σίγουρα ένιωσα ευχαρίστηση και ένα αίσθημα αναγνώρισης του έργου μου. Το συγκεκριμένο έργο ξεκίνησα να το δουλεύω το 2010. Χρειάστηκα 8 ολόκληρα χρόνια μέχρι να το ολοκληρώσω.

Πώς είδατε την όλη διοργάνωση;

Πιστεύω πως ήταν μια εξαιρετική σκέψη. Εγώ προσωπικά λατρεύω την ιδέα της δημιουργίας. Δηλαδή όταν κάποιος σκέπτεται ένα πρότζεκτ και μετά από αρκετή δουλειά καταφέρνει να το υλοποιήσει. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ προσφέρει εμπλουτισμό κουλτούρας, παιδείας και πολιτισμού τόσο της πόλης, όσο και της χώρας. Θεωρώ πως πλέον η Κύπρος είναι έτοιμη για τέτοιου είδους εκθέσεις και η πόλη της Λάρνακας ακόμα περισσότερο.

 

Τι αλλάζει στον πολιτιστικό χάρτη του νησιού μετά την πρώτη Μπιενάλε στη χώρα μας;

Πρόκειται για ένα μεγάλο επίτευγμα για τη χώρα μας. Έχει μέλλον τεράστιας εξέλιξης, ωστόσο εξαρτάται από το πώς θα αγκαλιάσει η πόλη και η χώρα το γεγονός αυτό. Τα όρια είναι μόνο δικά μας.

Πείτε μας κάποια πράγματα για το έργο σας; Από τι υλικά είναι φτιαγμένο, πότε το φτιάξατε και τι συμβολισμούς έχει;

Χρησιμοποίησα μεικτές τεχνικές γλυπτικής. Το υλικό με το οποίο είναι φτιαγμένο είναι ακρυλική ρητίνη. Πρόκειται για μια φιγούρα που στέκεται πάνω σ’ έναν καθρέφτη και την ίδια ώρα φαίνεται πως αιωρείται στον χώρο. Ο καθρέφτης στηρίζεται πάνω σε πολλούς εγκεφάλους και το έργο θέλει να προβληματίσει τον άνθρωπο και να τον κάνει να αναρωτηθεί ποια η σχέση του με το σύνολο και τι είναι ο άνθρωπος ως οντότητα. Το κάθε κομμάτι του γλυπτού είναι ένα σύμβολο. Για παράδειγμα, το ότι το γλυπτό δεν φορά ρούχα έχει να κάνει με μια συμβολική γύμνια στην προσπάθεια να προσκαλέσουμε τη συνείδηση να κοιτάξει πέρα από το τι μας περιβάλλει επιφανειακά.

Ο τίτλος του έργου («Reflection») είναι ένα λογοπαίγνιο που αναφέρεται στην ιδιότητα του καθρέφτη να αντανακλά εικόνες και την ιδιότητα του μυαλού να δημιουργεί σκέψεις. Αυτό το έργο θέλει να εκφράσει την πολυδιάστατη φύση του ανθρώπου, τη σχέση του με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και τη συλλογική αντίληψη γύρω από αυτά τα θέματα.

 

Ένα «δοχείο» όπως το ανθρώπινο σώμα από τι περιεχόμενο πρέπει να γεμίζει για να υπάρχει ισορροπία και αρμονία στη ζωή μας;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Θεωρώ πως δεν υπάρχει ένα σημείο που κάποιος μπορεί να φτάσει, τα πάντα είναι μια εξελικτική πορεία. Η απάντηση αυτού του ερωτήματος είναι αυτό που θα καθορίσει και τα επόμενα μας βήματα.  

Ξεχωρίσατε αρκετά έργα που σας κέντρισαν το ενδιαφέρον; Ήταν ψηλό το επίπεδο των συμμετεχόντων θεωρείτε;

Κι αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα. Πιστεύω ότι το επίπεδο ήταν αρκετά «πλούσιο». Το κάθε έργο έχει κάτι να δώσει και κάτι να εκφράσει και μέσω αυτής της διοργάνωσης είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών. Όπως σε κάθε έκθεση ή σε κάθε δημιουργία όλα έχουν μια εξελικτική πορεία.