Μπορεί, αυτή η περίοδος να θεωρείται νεκρή για γαμήλιες τελετές και πανηγύρια, αλλά δεν πάνε πολλά σαββατοκύριακα από το τελευταίο φακελάκι που έδωσες στο γαμπρό με την ευχή να ζήσετε, για να περάσει ανενόχλητος στο finger food μπουφέ, να φας όσο περισσότερα μπορείς για να βγάλεις τα σπασμένα.

Βέβαια δεν είναι μόνο το φαΐ, αφού πλέον οι κυπριακοί γάμοι δεν είναι μια απλή τελετή, που πας τρως, πίνεις, χορεύεις και φεύγεις. Είναι μια ολόκληρη εμπειρία ζωής που περιλαμβάνει ίντρικες, ανεπιθύμητες συναντήσεις, κουτσομπολιό, show και άλλα πολλά σκηνικά που σίγουρα βγάζουν με άνεση ένα ακόμη κύκλο «Τόλμη και Γοητεία».

Η Μ.Γ, γράφει ένα κείμενο μνεία στους κυπριακούς γάμους και θυμάται όλες εκείνες τις στιγμές που έζησε ως καλεσμένη σε αυτούς.

Γράφει η Μ.Γ

Κάνοντας μια περιήγηση στο διαδίκτυο για τα αξιοθέατα της Κύπρου πραγματικά μου έλειψε στη λίστα το απόλυτο κυπριακό αξιοθέατο παύλα ιβέντ (event): ένας ωραίος κλασσικός κυπριακός γάμος με απ’ όλα.

Ένας γάμος ρε παιδί μου, από αυτούς με καλεσμένο το μισό νησί (το άλλο μισό είναι κατεχόμενο), με τα κλέφτικά, τα οικόπεδα από ταψιά μακαρόνια του φούρνου, με τα λουκούμια χαμένα μέσα σε βουνά ζάχαρης άχνης, τα μουτρωμένα συμπεθερικά, την χλωμή από τη δίαιτα και την κούραση νύφη με την τέλεια και πολύ ακριβή κουπ – σαν αυτές τις Ριτς Φόρεστερ που παραμένουν ατάραχες ακόμα  και μετά από πυρηνική καταστροφή και τον γαμπρό -τον κυρίως αψυχολόγητο- που θεωρεί ότι το κατάλληλο τραγούδι για την περίσταση, συγκεκριμένα το τραγούδι του, είναι «το τελευταίο βράδυ μου».

Γενικά, ενώ τριγύρω όλοι ευτυχούν, στην ορχήστρα του γάμου, στην οξύμωρα «ζωντανή ορχήστρα», πέφτει πολύ θανατικό: «Ο κυρ Θάνος πέθανε», «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω», «ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει» και πάει λέγοντας.

Ρεπερτόριο must για τη γαμήλια διασκέδαση. Και αν υπάρχει ζωή, υπάρχει οπωσδήποτε και πόνος: «Συννεφιασμένη Κυριακή μοιάζεις με την καρδιά μου», «Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή», «Άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη μας αδίκησες», «Απορώ με την καρδιά μου που αντέχει να πονά»,  «Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα».

Τρομεροί στίχοι, πολύς πόνος και δάκρυ την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής κάθε νιόπαντρου. Και αν δεν υπάρχει πόνος στο ρεπερτόριο, υπάρχει σίγουρα έγκλημα, κάποια μεγαλύτερου βεληνεκούς τύπου «Το βαπόρι απ’ την Περσία» και κάποια μικρότερου τύπου «Ήσουνα τι ήσουνα μια παξημαδοκλεφτρα» και κάποια κάπου στη μέση εγκλήματος, έρωτα και πόνου τύπου «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα».

 

ΆΡΘΡΟ: 10 Κύπριοι (παντρεμένοι) μάς λένε ποια πράγματα είναι τα «πεταμένα λεφτά» της υπόθεσης

Σίγουρα τα πιο αισιόδοξα, από τα all time classics, του γάμου είναι το ζεμπέκικο της Ευδοκίας για τον προφανή λόγο ότι δεν έχει στίχους και το «από κανάρα σε κανάρα θα πετάω» λόγω του αλέγκρου χαρακτήρα του ρυθμού, αν και το βρίσκω ελαφρώς εκτός θέματος, πολύ ελαφρώς όσο πατά η κανάρα.

Ή όσο πατά οι συμπεθέρα, η οποία πάντα ξεχωρίζει με την παρουσία της σ’ ένα γάμο. Η συμπεθέρα πέραν του ότι παίρνει θέση κατά κανόνα χωρίς να της ζητηθεί σε όλα τα γαμήλια ζητήματα και είναι γενικά διαπλεκόμενη, την ώρα της χορευτικής δράσης, στο dance battle, παθαίνει ένα χορευτικό οίστρο και εξελίσσεται σ’ ένα πλάσμα κοντά στο χαριτωμένο, που χορεύει «συμπεθέρικα» με χάρη και πάθος, με χέρια απλούμενα ανοικτά και πόδια σταυρωτά ελαφρώς λυγισμένα, σαν αρχαία ιέρεια με λουμπάγκο. Ο γάμος είναι κατά βάση μυστήριο και αυτή η μεταμόρφωση της συμπεθέρας είναι μέρος αυτού του μυστηρίου.

Είναι όμως και θρησκευτικό μυστήριο, το οποίο στη βάση του επιτυγχάνει την κατάνυξη, παρουσία θεού και ανθρώπου, και όχι απαραίτητα παρουσία θεού, ανθρώπου και ανθοστολισμού. Στο κομμάτι της εκκλησίας είναι σαν να γυρίζονται δύο ταινίες ταυτόχρονα στο ίδιο ακριβώς σκηνικό με τελείως διαφορετικό σενάριο, η μία είναι το κλασσικό «γάμος αλά ελληνικά/my big fat greek wedding» και η άλλη είναι το «the wedding planner».

Υπάρχει μεγάλο wedding planner trend τα τελευταία χρόνια. Η αγαπημένη μου τάση είναι το «θέμα του γάμου». Έχει προχωρήσει τόσο πολύ ο κλάδος και επιστημονοποιηθεί το είδος, που πλέον το ίδιο το θέμα «ο γάμος» δηλαδή, έχει εξαντληθεί και επιβάλλεται να περάσει σε επόμενο επίπεδο και να ενισχυθεί με βοηθητικά θέματα όπως Hawaiian tropic, Ωνάση nights- «έχω και κότερο πάμε μια βόλτα» και πιο αφηρημένα θέματα, πιο αρτ, όπως «χρώμα», δηλαδή ένα άλλο χρώμα αντί του κλασσικού λευκού, το οποίο αφήνει την πινελιά του σε οτιδήποτε σχετίζεται με το γάμο, από την μπομπονιέρα μέχρι την κουμέρα.

 

ΆΡΘΡΟ: 11 (πολύ) χωριάτικες ιστορίες κυπριακών γάμων [οι πρωταγωνιστές εξομολογούνται]

Μια σύλληψη μεταξύ της μπλε περιόδου του Πικάσο και του «τραβάω λοιπόν σε όλα μια κόκκινη γραμμή» της Νατάσας Θεοδωρίδου. Φυσικά υπάρχουν και στολισμοί που εμπνέονται τόσο πολύ από το «θέμα του γάμου» που μέχρι να ακουστεί «το τελευταίο βράδυ μου» δεν ξέρεις πού είσαι, αφού παντού τριγύρω υπάρχουν κάτι διάφορα κόκκινα, κίτρινα, μπλε ενώ ταυτόχρονα παίζουν μαράκες και γιουκαλίλι.

Ή μέχρι να αρχίσουν τα ειδικά εφέ κυρίως με την είσοδο του ζευγαριού, η οποία επιβάλλεται να γίνεται όσο πιο θεαματικά γίνεται. Είτε να ξεπροβάλλουν οι νιόπαντροι μέσα από το δάπεδο της πίστας που έχει ανοίξει στα δύο, είτε να μπαίνουν στην αίθουσα με μοτοσυκλέτα, είτε να ανοίγει η οροφή και να πέφτουν με αερόστατα, είτε να ξεπροβάλουν από την θάλασσα σαν βατραχάνθρωποι, είτε να προσγειώνονται με ελικόπτερα, όσο πιο mission impossible γίνεται τελοσπάντων. Σε αυτό το σημείο η ορχήστρα του θανάτου συνηθώς παίζει κάτι πολύ ρομαντικό.

Και αφού ξεκινήσει το μεγάλο φαγοπότι, το χωρίς αύριο και αφού απ’ όλο το σκηνικό έχει μείνει όρθια μόνο η κουπ της νύφης, αυτός ο υποθετικός τουρίστας που βρίσκεται κατά λάθος εκεί, ο wedding crusher, θα έχει χαιρετήσει κανονικά το ζευγάρι χωρίς να τον πάρει είδηση κανένας, το πολύ-πολύ ο μοναδικός στο γάμο που δεν θα είναι λιώμα να αναρωτηθεί αν είναι καλεσμένος της νύφης ή του γαμπρού και αν τον πάρει είδηση κανένα παρανυμφάκι να τον φωνάζει «θείο», θα φάει, θα πιει, αν είναι τολμηρός θα χορέψει, με όσα καταλάβει θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι τρελοί αυτοί οι Κύπριοι και θα αφήσει διακριτικά το τηλέφωνο του στο πιο σαγηνευτικό πρόσωπο της βραδιάς… την συμπεθέρα!