Μία ανάρτηση που εκτός από το προφανές, αποτελεί και μία απόδειξη ότι στην Κύπρο δεν λειτουργούν όλα λάθος, αφού υπάρχουν άνθρωποι επαγγελματίες -στην προκειμένη εκπαιδευτικοί- που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
«Συγκινηθήκαμε σήμερα. Όχι μην με παρεξηγήσετε, ποτέ για μένα δεν είχαν τόση σημασία τα Αριστεία! Αυτό εδώ όμως είναι διαφορετικό. Είναι η απάντηση όλων όσοι αποφασίζουν ότι τα παιδιά με αναπηρίες και ιδίως με σοβαρές αναπηρίες, δεν μπορούν να φοιτήσουν στα σχολεία μας, στις τάξεις μαζί με τους συμμαθητές τους, τα αποκλείουν από την εκπαίδευση μόνο και μόνο γιατί είναι διαφορετικά. Είναι η απάντηση όλων όσοι δεν πιστεύουν ότι όταν υπάρχει θέληση τότε υπάρχει κι ο τρόπος. Αυτούς που βρίσκουν προφάσεις για να μη δοκιμάσουν έστω να εντάξουν τα παιδιά στην Ενιαία Εκπαίδευση.
Αυτό το παιδί δεν ακούει, δε γράφει, λέει μόνο ΝΑΙ και ΟΧΙ. Εάν δεν του μιλήσεις με τη νοηματική δεν θα σε καταλάβει. Έπρεπε να μάθει πρώτα ο ίδιος να καταλαβαίνει στη νοηματική και ταυτόχρονα να διδαχτεί την ύλη, να καλύψει τα κενά του δημοτικού που δεν είχε την ευκαιρία να φοιτήσει κανονικά, και να εξεταστεί στην ίδια ύλη με τους άλλους μαθητές για να έχει το δικαίωμα να πάρει απολυτήριο. Και μπόρεσε. Μπόρεσε γιατί του το επιτρέψαμε εμείς.
1. Η επαρχιακή επιτροπή έδωσε σαφείς οδηγίες προς τη διεύθυνση του σχολείου, για τη διαφοροποίηση της εκπαιδευτικής ύλης με τρόπο που να μπορεί να παρακολουθεί και να εξετάζεται.
2. Η Διεύθυνση του σχολείου, με σωστή φιλοσοφία και γνώσεις, οργάνωσε το πρόγραμμα για να μπορεί να εναρμονιστεί το περιβάλλον του σχολείου βάση των αναγκών του παιδιού
3. Οι καθηγητές κατανόησαν την αναπηρία, μελέτησαν και απευθύνθηκαν στο παιδί βάση των δικών του δυνατοτήτων με σεβασμό προς τη διαφορετικότητα του.
4. Τα παιδιά αγκάλιασαν τη διαφορετικότητα.
5. Εμείς πιστέψαμε στις δυνατότητες του παιδιού μας και επιμείναμε σε ίση μεταχείριση και σεβασμό προς τη διαφορετικότητα του.
6. Ο Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης πήρε τις ορθές αποφάσεις και βρήκε λύσεις εκεί όπου οι υφιστάμενες Δομές και οι Υπηρεσίες αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του παιδιού.
Όλα εναρμονίστηκαν με τρόπο που να επιτρέψουν στο παιδί να έχει ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση. Και το πιο σημαντικό, ο προσοντούχος ατομικός μας συνοδός και διερμηνέας, ο οποίος επεξηγούσε λέξη-λέξη το μάθημα. Του μάθαινε νοηματική, ενώ ταυτόχρονα συνεργαζόταν με τους καθηγητές για την ετοιμασία στοχευμένου υλικού. Είναι ο φροντιστής του Νικόλα, ο φίλος του, η έμπνευσή του, η ασφάλεια του, η φωνή του κατά τη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς.
Καθημερινά, πάντα με χαμόγελο κι οι δύο τους και πάντα με περίσσια θέληση για μάθηση. Ο αγαπημένος μας Κωνσταντίνος Μαλεκκίδης όχι μόνο έδωσε εαυτόν κατά τη διάρκεια της εργοδότησής του, αλλά ήταν παρών χωρίς αμοιβή σε όλες τις εξωσχολικές δραστηριότητες, σε όλες τις εκδηλώσεις, στο διάβασμα, στην προετοιμασία για τις εξετάσεις. Κωνσταντίνο ό,τι και να πω είναι λίγο, τα καταφέρατε και Μπράβο σας. Δεν ήταν εύκολο, το ξέρω… και σ’ ευχαριστώ πολύ. Η φετινή χρονιά ήταν παράδειγμα Ενιαίας Εκπαίδευσης! Καλό είναι οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν να αποτελέσουν πηγή πληροφόρησης για το μέλλον , για να μπορέσουν και άλλα παιδιά να φοιτήσουν εξίσου σωστά και σε άλλα Σχολεία .Το Γυμνάσιο Παλλουριώτισσας , στάθηκε άξιο των περιστάσεων . Σας ευχαριστούμε όλους πολύ».
