Της Αντιγόνης Μιχαήλ

 

Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να είναι επικεντρωμένο στην περιγραφή της φετινής Πορείας Υπερηφάνειας, στις πολύχρωμες σημαίες, στην εμφάνιση της Φουρέιρα και στο πόσο εντυπωσιακά μεγάλη ήταν η συμμετοχή του κόσμου σ’ αυτή.

Όχι όμως, αντ’ αυτού θα ξεκινήσει με την ανάλυση του ταλέντου των Κύπριων στον συντηρητισμό και τη δυσκολία τους να αποδεχτούν και να εμπιστευτούν το διαφορετικό.

Οι ατάκες που θα ακούσεις συνήθως από τους «προοδευτικούς» θα είναι οι εξής: «Εγώ δεν έχω πρόβλημα μαζί τους, αρκεί να μην προκαλούν» ή «εγώ θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αποδοχής στην κυπριακή κοινωνία και ότι όλα αυτά είναι υπερβολές».

Επιπλέον, η φήμη μας ως λαός είναι διάχυτη στις έρευνες που διεξήχθησαν σε θέματα ταυτότητας φύλου, υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, οι έρευνες δείχνουν ότι οι Κύπριοι θα ένιωθαν άβολα αν ο δάσκαλος/α των παιδιών τους άνηκε στη ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς) κοινότητα¹ . Επίσης, ως χώρα πρωταγωνιστούμε σε διάφορες υποθέσεις που προωθήθηκαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε θέματα που αφορούν διακρίσεις και βία ενάντια σε άτομα εξαιτίας της ταυτότητας φύλου και του σεξουαλικού τους προσανατολισμού².

Τα συγκεκριμένα δεδομένα θεωρώ πως να είναι αρκετά και συνεχίζω με τους λόγους για τους οποίους πρέπει να γίνεται η Πορεία Υπερηφάνειας, αλλά και πώς αυτή «επηρέασε» μέχρι στιγμής την κυπριακή κοινωνία.

Πέραν της απίστευτης θετικότητας που λαμβάνει κανείς και του κλίματος αποδοχής της διαφορετικότητας, υπάρχουν κι άλλοι πιο σημαντικοί λόγοι σε σχέση με την ανάγκη διοργάνωσης της Πορείας.

Πρώτιστος λόγος είναι το ότι δίνεται η ευκαιρία σε ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας να νιώσουν επιτέλους το αίσθημα της ασφάλειας και του ότι ανήκουν στην κοινωνία μας ως ισότιμα μέλη. Και ναι, είναι σημαντικό να υπάρχει ορατότητα, να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι πράγματι, τόσο τα άτομα της κοινότητας όσο και οι υπόλοιποι τους υποστηρίζουν! Σε τι; Στο να είναι ο εαυτός τους, χωρίς να κρύβονται. Δεύτερος λόγος είναι ότι η Πορεία Υπερηφάνειας αποτελεί μια γιορτή χαράς και αναγνώρισης των αγώνων που έχουν γίνει στο παρελθόν και των δικαιωμάτων που έχουν ήδη διασφαλιστεί. Είναι, όμως, παράλληλα, και μια πορεία διαμαρτυρίας, στην οποία τα άτομα προσπαθούν να διεκδικήσουν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς φόβο και ντροπή. Συγκεκριμένα, η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων που βρίσκονται σε αυτή την κοινότητα, αφορά τη σεξουαλική τους ταυτότητα, την πολιτική αναγνώριση του φύλου τους, και την καταπολέμηση των διακρίσεων, των εκφοβισμών, των διώξεων και της κακομεταχείρισης.

Τα αποτελέσματα και οι επιρροές της παρέλασης, είναι εμφανή από τον πρώτο κιόλας χρόνο. Πολλά άτομα πλέον είχαν την αυτοπεποίθηση να μιλήσουν στην οικογένειά τους και στον κοινωνικό τους κύκλο, αφού είχαν αναγνωρίσει πλέον ότι δεν είναι μόνοι τους. Έμαθαν, επίσης,  ότι υπάρχαν οργανωμένα σύνολα, που μπορούν να τους στηρίξουν, όπως η @AcceptCyprus. Τα πρώτα σύμφωνα συμβίωσης έχουν ήδη υπογραφεί. Η διεξαγωγή σεμιναρίων για την ταυτότητα φύλου και σεξουαλικότητας στα σχολεία έχει ήδη ξεκινήσει! Η αύξηση του κοινού που προσέρχεται στις πορείες υπερηφάνειας, δείχνει την ανταπόκριση του κόσμου και σπάζει τα ταμπού, μιας και αρκετοί μπορεί να συμμετείχαν στην πορεία, για πλάκα ή για το πάρτι, αλλά τελικά «κατάλαβαν πώς η ΛΟΑΤ κοινότητα αποτελείται από τον γείτονα, την γειτόνισσα, τον/τη δικηγόρο, τον υδραυλικό, τον/τη δάσκαλο/α, τα αδέρφια μας»³. Είναι ανάμεσά μας και αξίζουν ίσης μεταχείρισης για να συνεχίσουν να είναι ο εαυτός τους, με αξιοπρέπεια, χωρίς φόβο, χωρίς ντροπή.

1. Cyprus College Research Center, «Attitudes and Perceptions of the Public towards Homosexuality», 2006


2. OSCE/ODIHR, «Hate Crimes in the OSCE Region - Incidents and Responses. Annual Report for 2009», Warsaw, 2010, pp. 18, 77-81.


3. Απόσπασμα από προφορική ομιλία του προέδρου του Ομίλου ΛΟΑΤ+ και Φίλων Πανεπιστημίου Κύπρου, Στέφανου Ιωάννου