Γράφει ο Ανδρέας Κάτσιης

Από την περασμένη Τρίτη, όπου η άρχισε να φαίνεται το μέγεθος της τραγωδίας που ακόμη εκτυλίσσεται στην Αττική ένεκα των φονικών πυρκαγιών, αρκετοί ήταν εκείνοι που πάνω στην πλάτη των νεκρών ξεκίνησαν για ακόμη μία φορά να καπηλεύονται την κατάσταση για προσωπικό όφελος. Είτε αυτό αφορά την ανάδειξή τους είτε αυτό αφορά την προώθηση των ιδεών τους και των θεωριών τους.

Ξέχασαν όμως τον άνθρωπο. Αυτόν που κάηκε ζωντανός, αυτόν που αγνοείται, αυτό που έμεινε πίσω να περιμένει, τον τραυματία, αυτόν που έχασε κυριολεκτικά τα πάντα. Τον ξέχασαν και έβαλαν μπροστά τον Έλληνα, λες και αν αυτή η καταστροφή συνέβαινε σε άλλη χώρα, σε άλλη φυλή οι άλλοι δεν θα νοιάζονταν για τους συνανθρώπους τους, δεν είναι σαν τους Έλληνες.

Μέσα σε αυτό το εθνικό παραλήρημα, που για κάποιους λειτουργεί σαν ναρκωτικό, χάθηκε η ουσία, χάθηκε η έννοια της αλληλεγγύης και της προσφοράς προς τον άνθρωπο που αυτή τη στιγμή υποφέρει, άσχετα με το τι γράφει το πιστοποιητικό γέννησής και το δελτίο ταυτότητας του.

Όταν, χθες, όλες οι Τουρκοκυπριακές εφημερίδες βγήκαν με πρωτοσέλιδο την ελληνική τραγωδία (ορισμένες) με ελληνικούς τίτλους συμπαράστασης, πολλοί ήταν εκείνοι που είδαν φιάσκο και υποκρισία. Όταν Τουρκοκύπριος σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook το δράμα που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι Έλληνες, ευχόμενος να μη ζήσει ποτέ κανείς κάτι παρόμοιο, κάποιοι αρκέστηκαν σε μία κακή μετάφραση της google για να αποδείξουν πόσο μας μισούν και πόσο θέλουν το κακό μας οι Τούρκοι. Ίσως και τώρα που κάποιοι θα διαβάσουν ότι ο Hasan Kafali, Τουρκοκύπριος δεξιών φρονημάτων -ο οποίος δεν στηρίζει τη λύση του κυπριακού ούτε καν την ειρήνη- με όσα χρήματα είχε αγόρασε φάρμακα για τους πληγέντες στην Αττική ούτως ώστε να βοηθήσει και αυτός με τον τρόπο του, πάλι βρεθούν κάποιοι που θα απαξιώσουν την πράξη κάνοντας λόγο για προπαγάνδα και ψέμα. 

Μόνο, που, πάλι θα χάσουμε την ουσία...